Netgedichten

netgedicht (nr. 76.234):

op dun ijs

op een halve nacht ijs
is het voorzichtig gaan.
nog niet toe aan zekerheden
is het grijze vlies gespannen
over het koud donker water,
dat de illusie in stand houdt.

maar bekwaam schuifelen eenden
over het bevroren parelmoer
van de vijver in het kleine park,
gewoon plat op hun gemak,
zonder behoefte aan gesnater
of luid klapperen van vleugels,
ingedommeld en tevreden
op een overschot van de natuur,
buiten een gevaar voortgegleden
niet in besef van tijd en duur.

de dunne schaal
is bestrooid met sneeuw,
een voorzichtig bruidskleed
voor de komende winter,
met aarzeling aangeblazen.
de koude adem breekbaar
maar onomkeerbaar verglaasd.

een bedrieglijke eenvoud
beslaat het gladde vlak,
een onfeilbaar plamuur gestreken
over het kil uur van vergeten.

spoorloos dromen
in het mat zonlicht,
snavels en vleugels
wijs, zedig dicht.
het is zonder bezinnen
jezelf overwinnen.