Alle inzendingen van sabrina

Mijlenver zal de zee de zoutige liefde dragen in de branding van mijn gedachten, terwijl de klippen beslissen wat zij raken en de eb op de vloed zou willen wachten. Mijlenver draagt het vermogen mijn verdriet een verzameling herinneringen spoelt de schelpen weg, voelt de wind mijn ruisende zorgen niet, opgebouwde spanning, ze weert het leven…

cirkels op een stuk papier, vreugde en verdriet worden weggehaald uit vicieuze ondoordachte lijnen jij tekent mijn grenzen, een tweedimensionale figuur perfect en rond, stuiterend teken je op stevig gekleurd papier via de rand van het onvermogen, als een naald die weleens over de stiklijn gaat ..en die de pijn kent. toekomst, elke raaklijn…

Stemming uitgesproken, paradijselijk neergezet, verkeerd begrepen, het sprookje van Hans en Grietje gemoedstoestanden geïnterpreteerd, een groene tuin met zijn veel te grote bomen synoniem aan uitzinnige vreugde de 'boom des levens', bestaat uit één enkele emotie pragmatisch, creatief staat de wereld plotseling op haar kop 'het nieuwe…

evenwicht, toegangspoort van het onmogelijke, ervaring van schoonheid in liefde om ons heen jullie tempels zijn duizendmaal gebroken, staren door alle transformatie heen muziek en creativiteit pakken het ongelofelijke verstandelijke levensgeschenk, zijn nauwlettend strenge leermeesters, dankbaar en onverschillig in hun wijze doen evenwicht…

de aarde beefde een enkele keer, daalde dapper machtige marmeren trappen af en toonde onbeantwoorde vragen verrukking op zoek, beefde van angst zelfs een gelukzalige dauwdruppel groot voelde het onbehagen als aanvaarding, zonder dat het geklopt had duizend levens lang zo lijkt het wel voedt ellende het teruggegeven ego, het bloemenzaadje…

achtergelaten 'per toeval', een schrijversschat buiten, bij de bewakingscamera op het openbaar domein opkuisstukken zonder eigenaar, oude lezersbrieven in smeuïge tijden boeken werden als relikwieën waarschijnlijk achteloos achtergelaten omschrijven één bepaald woord en thema de overblijfselen op de openbare wegen: sluikstorten,…

De dag naar morgen een enige winterdag in Parijs stijlvol in combinatie met romantiek klassiek verveeld, de veel te hoge prijs. Adembenemend, de hele dag druk gezocht.. woelend, in een onverschillige menigte bekommernis in mij vroeg gevoelens, hoeveel ik tegenwoordig van je hield vroeg naar diepe dalen naar meer, aangepast aan het falen…

De kracht van de natuur verbijt haar angst, in elk woord ligt ongekende kracht gruwelijk moordend. Huilend, voel ik de zachte wolvenvacht. Terwijl hij, die voor mij staat, danst en speelt met blakende vuren, de groene ogen staren fel, zinderend en met vraatzuchtig hese stem, zijn vreugdevuren verwarmen, en mij doden kon, mijn hart opetend…

Chocoladetaart, onweerstaanbaar en onvergetelijk, kiest voor voordelige weekendtrips. Citytrips nemen een einde, ontdekken promoties en kiezen lastminute liever een ander hotel. De uitverkoop der dingen, verblijft karaktervol tot het soldeneinde. Parijs, Londen, Rome, Barcelona, Athene smelten als slagroom op de tong, cake of biscuit verfijnt…

Kind van de toekomst, gefascineerd en bijzonder, levendig in beeld en succsesvol geplaatst. Kind op eigen benen, met persoonlijke toekomstplanning je denken eenvoudig, zonder aansprakelijkheid. Kind geconfronteerd, hanteert een universele taal, zeer persoonlijke interpretatie.. een herkenningsmelodie met gesloten ogen. Iedereen kan…

Verschillend in groei, een charmante geste, de vraag naar meer, herkende in het leven geen enkel perspectief. Nieuwe dieptepunten, bleven warm gehuisvest hopen, tot het laatste restje ongewijzigd verlangen bleef. Het bekende werd zeldzamer en verdoofd, gunde het de dorre vlakte geen vocht. Steppebewoner, het naakt gaf zich bloot…

Paparazzigevoelens stelen de nieuwsgierige blikken, bewegingen door een fotograaf, woorden blijvend gekoppeld, stikken in hun eigen kritieken vloeien respectievelijk voort van onbevangen zijn. De ogen wakend, de mond monddood. Van 's morgens vroeg nakend, tot 's nachts na sluitingsuur, paparazzi.. hun opgejaagde blikken, hun voeten…

Achter ijzeren façade, staat emotieloos op ruwe muur een stoere kaars te branden, hoogst uitzonderlijk licht haar tors een gevangen lachen op. Onschuldige romantiek, dreigt achter eeuwige tralies te belanden terwijl met ijzeren onvermogen de sleutel in het slot gaat, en alle dagen lang gillend en schreeuwend tranen vechten. Vermomd…

Stenen volk, trommels roepen, markeren de tijd als het water haar doden wegspoelt en de oude wegen wegbrandt. De gangen des levens om die niemand iets geeft, dragen fijne zilveren maskers, opgerichte stenen voortekenen van de smeltoven van de natuur, vertoonden zich als tongen van vuur, met doordrenkte gouden opschriften, kunstzinnig…

Schild van het Westen, beschaving is je naam, westerse mogendheden, open was je geest en ver reikt je arm. Jij voedde met woede, verdraaide woorden gebruikt, om ander land te verwoesten, dat jouw illusie voortbracht, de barbaarse dingen deden pijn in je buik. Je lachen is mogelijk gedwongen, heeft vlak achter kunst een 'schild' opgebouwd…

De gezichtjes en de volle lippen zijn gebarsten, smachtend likken de droge strelende tongen en hebben dorst. De zongebruinde glimlach dapper vertrokken, tasten ruwe handen uitgestoken, naar de vuile brokstukken in het donker van de werkelijkheid. Kermend vraagt een zachte stem, ten einde raad naar de bebloede laatste kruimels van het overleven…

Mijn geweest, lang zonder twijfel, in geest verward, vallend hart heeft een zwarte rand gekregen. Houd een dag de oorlog in mij weg, de gebroken oorlog van zuiver incomplete liefde. Vertel strijder, waar is je oorlogsdagboek, moet ik het wapen laten zakken? Alles was nog rest is niet weggegeven. Het was de laatste dans en wens in jou,…

Is de macht in volmaaktheid? Bestaat ijdel volledig begrip, "gelijk zijn" aan vrijheid, "het zijn", de bijzondere toekomst zoals enkel wij ze kunnen begrijpen? Parallelle ontwikkeling, wekt het hogere nieuwsgierige. Wortels van de reine geest, die geopend zijn, bloeien lijk ontluikende bloemen, knospen als het toekomstige zelf,…

Vleugels rijzen van de imposante spanwijdte adelaars, roven mij het beeld dragen heldere vluchten naar het firmament ter wereld. Geruisloos gekleurd zweven voornamelijk lichtblauwe tinten als "een". Laatste sprankel leven trekken voorbij een vallen in bergachtige gebieden leefde temidden van verdrinken. Stijgend en dalend als…

Heb gedeeld, alle nieuws en uitslagen, rauw en puur en eerlijk, heb de stenen niet gevoeld van alle volkeren. Uitgeroepen, alle vrije dagen, om wat er pijnlijk verloren was, honderdduizenden slachtoffers zijn gevallen. In rouw wordt gehouden wat lot heeft genomen, waar aardbeving heeft plaatsgevonden, hebben mensen de vlag van de ziel…

De ijskonig ontbeert in geestdrift behelpt zich onbegrepen, zijn blinkende ijsnaalden stralen, zijn koude bries voelt delen. Sneeuwheuvels aan de noorderkant slingeren het weer afwisselend door droge paden, berekoud het land lijkt het ijs, de elementen te beheren. Ijzige machten tronen, de middernachtzon bestraalt warmovergoten de enorme…

De weg van het alledaagse blijft vruchtbaar zoeken naar een onbekende vreemde, in mij de wereld rouwig gehuld in geheimzinnig glazig zwijgen, meer rechtbanken als wetten. Teruggekeerd, verdwaald, waarheidzoekend als de zucht, een cynische leugen. De weg van voortgang, van gouden avondlucht prees zich mooi .. de sterkste positie valt…

Isolatie kan ontegensprekelijk vormen corrigerende klachten kunnen samengevoegd worden, belangrijk als beleidsmakers op tafelronde in bepaalde gehoorschadegebieden. Geluidshinder wordt algemeen verboden, wordt beheerd door .. gehoorschade, geen oren na elk gerucht of rumoer erbij een bedreiging voor levenskwaliteit. Laat als een…

Ergens de grond geraakt, verlamd door een foute beslissing allerlei belemmeringen stil afwachtend gekoesterd het verbannen woord is toonloos, loodzwaar, gevallen. De bestempelde fout, die nooit een fout wilde zijn hij stierf zo eerloos en zo anders, door angst viel voor verkeerde keuze. Vicieuze cirkels blijven, draaien denkend, dat…

Kan het jaloezie vertragen dat rood het levensbloed bekruipt langzaam, tergend, vechtend als levenslijn, de streep die hapert en sleept wordt bloedeloos overgeslagen, rood de lichaamsvloeistof om er te zijn. Bloed als edele gratie, symbolisch, prestigieus gezien religie aan huidige grenzen van het ruimtelijk denken als rood juweel…

Een bijzonder moment naar de aard van de dingen in herinnering gebracht. Herinneren mag, wie vergeten verstaat als passie, liefde met zijn eeuwenoude cultuur die in onwetendheid verloren is gegaan. De tijd belooft niets anders, de enige aanknoping verbrak haar schakels, ketsende stenen, lonken naar de kringen die een rondedans ronder maken…

Reizen met de blik van middeleeuwse historische ogen.. handgeschilderde randdecoraties als bron grenzen bestaan uit een aantal ongeschreven regels. Bronnen, moraliserende getuigen Metamorfosen blijken zich te weerspiegelen vluchten weg in fantasie non-verbaal. De bron van het leven illustreert zijn waar gelaat. Aankijken,…

In het park onder het licht wonderlijke grond straalt een straatlantaarn duidelijk ritueel de dag werd verbijsterd, stond, bezorgt onderdak. De nacht perfekt, achtergelaten stoffig vindt vrede getekend in behoefte aan verlichting was als kind 'teruggekeerd' onaangeraakt net als wij. Geboren om te gaan bevangen geesten wintermensen…

Het antwoord schuilt en de vraag geeft overwinning uit handen. De betekenis van een hymne, vol glorie en geloof, dat de mens groots zal kunnen zijn "overwinning" laat weten wat strijd is, waar victorie geboren in het rampenlicht. Geboren uit overwinning na vele jaren ter veroordeling van verdragen toch verslagen toen men opstond.…

Verandering van staal, trekt het smidse aambeeld verblindt het gebeitel ongeloofwaardig betrouwbaar de hamer. Een grote kracht duwt omver, slijpt gierig diepe fijne gravures bijhorigheden onschatbaar veel harder dan ruwe diamant. Zie dan de kracht van natuurlijke paarden vele malen sterker met hun wilde ondiepe glans. Sterker…