Alle inzendingen van windwhisper

het donker van de avond heeft zo zijn geheimen de deurbel zoveel warmte bij de omhelzing niemand hoeft te weten geen mens hoeft te zien hartstocht, passie geritsel van kleding stukken slordig neergeworpen door gang en kamer de bank vertelt kreunend een verhaal twee lege glazen zijn in de nieuwe morgen stille getuigen de deur was…

jouw glimlach weerkaatst in zijn ogen hoort ze de wind in een heel zachte fluistering zeggen ze heft haar hoofd luistert met warmte in haar hart proeft met haar lippen zilt, kruidig zoet en bitter kleurrijk als de liefde is zoveel schakeringen aan de regenboog lust passie liefde of doodgewoon kameraadschap trouw en genegenheid ze luistert…

tussen Den Haag en Gent loopt een lijn, die verder reikt dan je met je blote oog kunt bekijken de liefde voor Amsterdam voor Zeeland en Parijs vindt er zijn middelpunt zoals de wind zich nestelt in de kruintjes van de eik, de beuk en de berk in de gevleugelde vrijheid van de adelaar die met scherpe blik de wereld overvliegt de klanken…

ze voelt de stormwind door haar haren wapperen ziet de metershoge golven aankomen brullen windkracht tien haar ogen stralen haar hart bonst ze voelt de hartstocht van de wind die haar optilt met wondere kracht laat me meevliegen fluistert ze zachtjes neem me mee de wind lacht de zee huilt en zij geniet door de storm gedragen…

haar handen boetseren zijn gelaat hij is haar droom zijn ogen zijn groen als van de poema de scherpe blik er in van de havik zijn lichaam van de krijger zwarte schaduw is zijn naam ze lieft hem geeft hem de vleugels van de adelaar en hij neemt haar mee in zijn vlucht zij worden gedragen door de wind als in zijn fluister zwevend…

een streling voor het oog en oor de muzikale klanken van Kyteman “Sorry” klinken door de kamer en het is puur genieten op de schoorsteen het potje goud gevonden aan het eind van de regenboog gevuld met geluk en goede wensen de fluistering van liefde dromerig en toch muzikaal gebracht…

een streling voor het oog en oor de muzikale klanken van Kyteman “Sorry” klinken door de kamer en het is puur genieten op de schoorsteen het potje goud gevonden aan het eind van de regenboog gevuld met geluk en goede wensen de fluistering van liefde dromerig en toch muzikaal gebracht…

Daar fluistert de wind heel zacht Waar onbegrip droeft en neersabelt in harde woorden daar zwijgt slechts de stilte in het goud Zachte stroom van liefde kabbelt in duizenden waterdruppels als regen op dorre bodem Dorstig drinkt moeder Aarde kwistig ontkiemen zaadjes en ontluiken bloemen in de mooiste kleuren Groene struiken wuivende…

rondbanjeren door de hofstad eigenlijk terug in de tijd je voetsporen van ooit volgend toen we nog zo heerlijk jong en onbezonnen waren denkend dat de wereld van ons was het malieveld overstekend genieten van koffie op een terras voorbijgangers bekijkend jezelf afvragend waarom mensen in de media zo onvriendelijk worden afgeschilderd de…

zonder het uit te spreken had ze het zichzelf beloofd ze zou niet meer omkijken naar wijzende vingers ze zou niet meer luisteren naar honende tongen naar pijpen zou ze niet nee nooit meer dansen ze trok het kleed van schuld en boete uit naakt sprong ze in de golven liet zich drijven zeesterren sponnen een nieuw kleed om te dragen…

het oude fotoalbum ik kreeg een kijkje in het verleden van een oude dame gezamenlijk bladerden we door haar fotoalbum op haar gezicht een glimlach soms in haar ogen een traan jarenlang was het vergeelde boek dicht gebleven ik maakte kennis met haar mensen leerde gezichten kennen pas bij thuiskomst realiseerde ik me dat een ieder die…

De zon glimlacht door eenuwenoude takken bladeren ritselen in de wind in zijn bast een hart gekerfd vogels voelen er zich veilig nu het herfst wordt draagt hij vruchten kinderen rapen met plezier eikels vallend op het mostapijt en zij omarmt om troost te vinden legt haar hoofd tegen zijn stam alsof hij luistert zo voelt ze zijn bescherming…

tranen vallen neer vanuit de hemel mededogen je hebt genoeg geleden Patrick in de hemel mag je verder dansen wat was je dapper vind je rust het is je zo gegund laat mijn fluister in dankbaarheid zijn voor de vreugde die je toch heel veel mensen bracht Patrick Swayze rust zacht…

veel dagen maanden jaren gingen voorbij sinds je voor het laatst fluisterde welterusten schat jouw kant van het bed leeg en koud en onbeslapen alsof je me nooit vurig bemind en met passie in je armen genomen had het leven is anders zo zonder jou ik red me wel laveer tussen euforie van dromen of de harde werkelijkheid elke morgen…

Moeke stil zoeken mijn ogen jouw gezicht op de oude foto kennen doe ik je eigenlijk niet vijf jaar was ik toen je dood ging toch voel je zo vertrouwd inmiddels ben ik bijna tweemaal de leeftijd in jaren ouder dan jij ooit mocht worden maar nog diep van binnen is er het verdriet wat ik toch een levenlang bij me draag het eeuwige…

een roze wolk ver over de horizon daalt neer met een streling op een door weer en wind gelooide mannenwang hij laveert op hoge golven kapitein op eigen schip al zoveel seizoenenlang heel even denkt hij terug met wat weemoed in zijn ogen aan het meisje van toen dat zijn hart zo bekoorde windwhisper 11 september 2009. met dank aan…

ze weeft de wonderbaarlijkste dromen als de zon haar wangen streelt bewegingloos leunt ze achterover geen mens weet wat er zich in haar mooie hoofdje dan wel speelt alleen de wind in een zachte intieme fluister draagt weerspiegelend het sprookje van hem en haar op een roze wolk ver over de horizon daalt neer met een streling op een door…

weet je fluistert ze zachtjes voor zich uit de wind houdt de adem in weet je dat de wereld mooier kleurde sinds jij in mijn leven bent dat wilde ik even zeggen was het eerst windstil nu draagt zijn fluister haar boodschap wolkenver “kwik als zilver” proficiat een warme glimlach voor elke nieuwe morgen Cobie…

terwijl ze in zijn armen de wals van het bevroren hart danste de melodie slangachtig wegdraaiend van staccato ritmes, ingehouden ritmes van majeur naar mineur en terug benam het haar de adem alsof haar hart verstild in witte boezem van ijs en sneeuw niet meer rood kloppend wachtte op de verlossing van de lente een hart dat wachtte…

Een prins op het witte paard bonsde haar hart bij het ontmoeten zèlfs na vijfenveertig jaar glanzen haar ogen dromerig ze gaat hem weer ontmoeten ach ik was een adonis jong knap wild en ontembaar ik versierde elk jaar wel tientallen meisjes ze was er een van trouwen kwam niet in me op als ze me niet gekust had de eerste avond was…

Verleidelijke oogopslag omfloerst door donkere wimpers zwart satijn de sluier die haar silhouet omhult bloemen in haar haren alleen voor hem geen schaduw van twijfel als zij haar hart voor hem opent en zijn lippen de hare kussen dan glimlacht de wind…

als vurige symbolen van een stervende zomer vallen rode en goudgele bladeren als een laatste glorieuze zonnebundel in de richting van de winter bracht de zomer opwinding de herfst lijkt altijd rust te brengen het vallend blad vormt een warm tapijt voor al wat leeft, groeit en bloeit onder moeder aarde als een warme deken…

Mijn kijkje in de spiegel tja toegegeven de weegschaal geeft het ook al aan net als de veelzeggende blik van de huisarts de te strak wordende jeans ik ben te dik, te zwaar dat dacht ik alweer ettelijke maanden geleden tijd voor een dieet want men zegt dan wel het gaat om de binnenkant om je hart daar zit je schoonheid in maar ja mijn…

zachtjes waait de wind droogt haar betraande wangen blaast spinrag uit haar haren het koele water van het beekje verzacht haar beblaarde voeten ze hurkt neer schept handen vol wast haar gelaat wat is ze moe ze draagt de wereld van haar verleden op haar schouders die zijn ontveld en blauw haar rug kromgebogen dan hoort ze de wind fluisteren…

daar lag je dan in mijn armen een klein rood gerimpeld ( nog) manneke van zeven en een half pond niet te geloven dat het nu alweer vijfendertig jaar geleden is bijna twee meter schoon aan de haak proficiat zoon ik ben trots op je mama…

Dichter bij zee bewondering in het ontmoeten gelijk herkenning bij de eerste oogopslag wat ben je mooi mannelijk sterk lief vertrouwd droomprinsen bestaan een glimlach een zachte fluister in de wind ik wilde dat ik jonger was onhoorbaar een illusie armer een vriend voor het leven rijker het stille weten die kaart vijf euro…

door de kamer klinkt het stemmetje van een peutertje iemel iemel iemel enthousiast klapt ze in haar handjes een stralende glimlach opent charme offensief hoe kun je nu boos worden op zo’n klein prulleke van nog geen twee jaar die van haar zusje wat woordjes leerde “piemel” zegt de zevenjarige iemel klinkt de echo terug…

Het maakt de dag zo heel veel mooier het geeft de mens een stralende kleur tekent sterren in ogen laat wangen blozen voeten dansen tenen krullen liefde is juist zo heel veel meer het geeft aantrekkingskracht aan bijen hommels en vlinders zie ze dartelen in de wind op zoek naar honing lokkend de bloem liefde zo alles omvattend…

als de wind geluk zou kunnen fluisteren van noord naar zuid van Amsterdam naar Portugal van zuid naar noord van Portugal naar Amsterdam dan zie ik haar kordaat stappen met krullen in haar haar met sterren in haar ogen met blozende wangen op de fiets mag ik zeggen proficiat doe je naam eer aan vrouwe Fortuna pluk je geluk handenvol…

Jarige Ramses Shaffy mijn wensen voor jou strooi ik in een fluister met de wind mee proficiat Ramses geniet van de dingen die jou blij maken jij pakt me nog immer met jouw stem vaak klinken jouw liedjes nog door de kamer en dan gaan mijn gedachten terug naar de tijd dat we jonger waren en ik neurie mee ik hef het glas op jou Ramses…