Netgedichten

netgedicht (nr. 28.153):

Zwarte schaduw

haar handen boetseren
zijn gelaat
hij is haar droom
zijn ogen zijn groen
als van de poema
de scherpe blik er in
van de havik
zijn lichaam van de krijger
zwarte schaduw
is zijn naam
ze lieft hem
geeft hem de vleugels
van de adelaar
en hij neemt haar mee
in zijn vlucht

zij worden gedragen
door de wind
als in zijn fluister
zwevend boven moeder aarde