inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 28.123):

En laat ons zwijgen

Daar fluistert de wind heel zacht

Waar onbegrip droeft
en neersabelt in harde woorden
daar zwijgt slechts de stilte in het goud

Zachte stroom van liefde kabbelt
in duizenden waterdruppels
als regen op dorre bodem

Dorstig drinkt moeder Aarde
kwistig ontkiemen zaadjes
en ontluiken bloemen in de mooiste kleuren

Groene struiken
wuivende boomkruinen
paradijsvogels

daar waar tijd niets is
waar vrede sluimert
waar het gras blauw is

Daar lacht de liefde
verweven in sterrenpracht
en goudsatijn

daar fluistert de wind
heel zacht
en laat ons zwijgen

Schrijver: windwhisper, 20 september 2009


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 235

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Martien Montanus
Datum:
20 september 2009
Email:
mamamoloxs4all.nl
De pracht van de natuur is omstil van te worden, dit gedicht ook.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)