Dromenvanger
ze weeft de wonderbaarlijkste dromen
als de zon haar wangen streelt
bewegingloos leunt ze achterover
geen mens weet wat er zich
in haar mooie hoofdje dan wel speelt
alleen de wind
in een zachte intieme fluister
draagt weerspiegelend
het sprookje van hem en haar
op een roze wolk ver over de horizon
daalt neer met een streling
op een door weer en wind
gelooide mannenwang
hij laveert op hoge golven
kapitein op eigen schip
al zoveel seizoenen lang
heel even
denkt hij terug
met wat weemoed in zijn ogen
aan het meisje van toen
dat zijn hart zo wist te bekoren
maar de zee trok aan zijn bloed
wilde wateren
wilde hij bevaren
dus hij ging
liet haar achter
met alleen nog dromen
van haar jongen
die een zeeman werd
ver weg van haar
gedragen door de golven
Geplaatst in de categorie: emoties
Prachtig neergezet!