Alle inzendingen over huwelijk

Er zwemt een barst door het huis Niemand die luistert Uit de schaduw groeien schaduwen in het onderwaterlicht dat passerende auto's werpen op de muren rondom het bed In de diepblauwe stilte herhaalt een jongetje lipzacht al wat gezegd is die dag en stopt woord voor woord de gaten in het geluid dat huwelijk heet De vloer golft De…

Gij wenst een echte Wijf, gij wenst te mogen trouwen, Gij wenst (gelijk het schijnt) uw huis te mogen bouwen, Gij wenst en anders niet. Maar lieve, zeg een reis, Wie trouwt’er in de droom of in een dom gepeis? Het vrijen eist verzoek. Geen Echo zal der kwelen Dan als haar iemand vergt, en dat met luider kelen; Wel, tijd dan aan het werk; want…

Van de meeste relaties spetteren de vonken d'r niet vanaf Ze zijn als een brandende kaars waarvan de vlammen er ook niet vanaf vliegen Maar de kaars dooft niet de kaars brandt van zichzelf op!…

nooit waren onze wegen eenzaam zelfs bochtige sporen bogen recht die door onze jaren samen liepen omdat wij maatjes zijn en blijven vrienden voor en door het leven steeds elkaar behoedend blijvend in de seizoenen van het volle leven bij het glibber van plots ongemak dat met tranen ook glimlach brengt wanneer wij elkaar de hand geven door…

Kom geef mij jouw hand ik zal je leiden, door ’n land van onzekerheid. Waar witte rozen bloeien, die niet sterven in de strijd. Kom geef mij jouw hand ik zal je leiden, naar het vuur van de oneindigheid. Haar vlam zal altijd blijven branden, ook al komt ooit onze tijd. Kom geef mij jouw hand ik zal je leiden, over de weg die wij samen…

Vroeger draaiden we een koordje voor onze knikkerzak, om te knikkeren in de pot. Mijn moeder wou heel zuinig zijn en gaf ons dan twee draadjes. Maar na een paar keer strikken, was het ding alweer kapot. Want voor een sterker snoertje, zijn drie draadjes nodig, zo wordt beweerd. maar wist zij veel, dat had ze niet geleerd. Want draai je…

Het is te zwaar, Je gewicht dat op mijn schouders rust Je eigenwijsheid is niet altijd even wijs, Maar je impulsiviteit vleit mij soms, maar niet altijd Je donkere gedachtes over mij zijn vaak niet hoorbaar Zoals sterke tegenwind die je niet hoort waaien Het dondert dan gelijk in je hoofd en je laat Alleen je bliksemschichten zien Die ik niet…

Hoe ouder, zegt Andries, hoe ’k meer begin te malen En krijg mijn wijfje lief, zo ’t schijnt, hoe langs hoe meer. Ik wenste menig maal, de Duivel mocht ze halen, Nu wens ik z’ alle daag bij onze Lieve Heer.…

Dat ik van je hou, dat wil ik dan ook wel eens schrijven, nu je dat zo vraagt. Want ik hou van je en niet eens zo zelden, gezien de vierduizend dagen en nachten. Dat het lijkt of je nauwelijks ouder geworden bent, dat je soms nog ver weg kijkt als was je verliefd, dat je handen nog mooi zijn, verder zou ik toch niet willen gaan. Dat ik…

Je zag me niet staan Ik zag je niet zitten Je hing me de keel uit Je lag me gewoon niet Ik liet je lopen Je vloog er vandoor Als een Concorde Met je rare neus…

Papa deed het ongemerkt Ik was zijn prinses hij vervulde al mijn wensen en ik had niets door We gingen in Frankrijk wonen Ik had niet veel te doen naast mijn lessen, tijd genoeg voor Eddy, een leuke jongen Ik had de leeftijd en ineens ging het snel de verloving, het geheim van de ringen, kleermaker, kapper en dan eindelijk de bruiloft…

Boven twee noten op zijn zang zong het kruis dat stond te zwaaien als een kaartenhuis in lichter laaie. Potsier van stier, een kwaaie zag zij 't zwellen bij haar vent zijn rozerode lellen fier dat flemend fluitje van een cent. En nog voor het minnen moest beginnen voor ze tot de tien kon tellen voelde ze bij haar daar woest van…

Voortschrijdend inzicht Gaat niet snel Het gaat langzaam Het schrijdt!…

Mannen onderweg geven gas als het stoplicht oranje voorbij is strak in het pak naar de hoeren hun huwelijk naar de haaien hun moraal achtergebleven afgedankt op de pechstrook…

Vaak verschijn je in mijn dromen, we varen dan op zee. Jij bent dan de kapitein en ik vaar met je mee. Ons bootje is maar klein, de zee onstuimig, wat ik niet prettig vind. Maar jij staat aan het stuur, en houdt hem op de wind. Al is het slechts een droom, eens voeren wij zo met z’n twee, in ons huwelijksbootje over de grote levenszee…

Als twee mensen in de echt zijn verbonden zijn ze echt verbonden Die echt moet dan eerst groeien om te verbinden want echte verbondenheid is meer dan de liefde met elkaar bedrijven toch kun je aan een ander denken Ben je dan nog echt verbonden en bestaat echte verbondenheid dan nog wel?…

Thans is ‘t de zevenentwintigste januari en waarachtig alweer zo’n heerlijke dag Ik heb wederom zo’n overheerlijk alibi, dat ik als altijd ‘t gedicht schrijven mag Vijfenvijftig jaar zijn we thans getrouwd het mooie meisje is nu nog even schoon Zij wordt potdorie absoluut nimmer oud ‘t is mijn voorrecht dat ik bij haar woon Vijfenvijftig…

Er zit een blote man op een tak in de perenboom Ik zie hem door het keukenraam Onder hem, in het gras ligt zijn decorum Op de tafel waaraan ik zit staat een kinderloze foto Ik ruik de strijkbout die zich door een overhemd brandt In de huiskamer, in zijn kooi fluit de kanarie en ik denk: "van het concert des levens krijgt niemand een program…

Ik had je beet Het is geen grap Ik had je hoog Daar op die trap Totdat je beet Je nam een hap Ik liet je los Daar op die trap Daar ging je met Gezwinde spoed Eerst je hoofd Tot slot je voet Ik dacht nog even Dat je sprak Het was je nekje Het zei: “krak”…

Ik stel mij zo voor Dat na het beloven van mijn trouw jij voor mij staat, de mooiste vrouw. Op mijn blote knieën dank ik God voor Zijn meesterwerk en mijn lot. Dat ík mag zitten op de rand van dit bed. En Hij mijn achternaam achter jouw voorste zet.…

Er streek een vreemde vogel neer op de drempel van mijn huis. Ik heb hem weggejaagd, maar telkens kwam hij weer. Ik wilde hem leren kennen, want ik zag hoe mooi hij was. Zijn ogen en zijn verenkleed erbij, het liedje dat hij zong, alleen voor mij. Het vertederde mijn hart. Ik kon hem niet verjagen en zei het hem: “Kom blijf bij mij.”…

Impulsief en onvoorwaardelijk. vroeg je mij ten huwelijk, die dag. Tussen twee zoenen, klonk het antwoord zacht: “Ja ik wil, maar ‘k poets niet jouw schoenen.” Ik hoor nog steeds jouw schaterlach.…

alle dagen die wij samen tellen springen wij dagelijks uit bed met een lach op ons gezicht om elkaar dan weer te zeggen waar geen woorden voor zijn wij willen en kunnen niet anders dan met stomheid geslagen zijn waar er geen tekst te vinden is die daarvoor al eens verzonnen is voor wat wij eigenlijk zeggen willen het is als de liefde…

blik stem oog vonk vuur geur lach dag vuur dier zoen ziel bloed zaad twee saam sleur zeur zeep serie kind kat één twee eenzaam zonde zucht bonk schonk schaam streek praat traan haat straat drank nacht wond zout koffer deur hap slik over uit…

Als ik neerhurk in het roodgekleurde avondlicht mij de tranen druipen langs ‘t gezicht Ga ik als een volwassen bruid naar mijn geliefde uit Zo vurig heet dat ik mijzelf vergeet de hemelgloed die alle heiligen stralen doet…

Ik zou toch zo graag eens willen weten waar jij je in al die dagdromen bevindt Droom je van mij, in diep stilte gezeten of droom je wellicht van een zwerfkind Droom je soms over die hemelse dood welke we beide ook mogen verwachten Over de hemelse stilte in ’t avondrood in zo’n wereld uit licht, zonder nachten Droom je van ons twee, levend…

Altijd als ik naar bed ga, dan lach jij me uit. Dan mopper ik op je: “Grijns niet zo, jongetje.” Elke dag weer, tot besluit. Jouw foto op het kastje, hij staat er al een jaar of elf. Dicht bij mijn bed. Zo heb ik hem neergezet. Elke dag opnieuw hetzelfde ritueel. Ik praat dan nog wat met je. Het wordt me nooit teveel. Soms ben ik…

Zij is moeilijk te bewegen. Hij schiet alle kanten op. Hij is druk met woorden. Zij is stil met eigen zijn. Elkaar begrijpen doen ze niet, maar voelen elkaar goed aan, terwijl ze eigen wegen gaan. Samen horen ze bij elkaar. Zij met hem, hij met haar. Gebonden, maar ook vrij.…

In een huwelijk zie je ‘t meningsverschil en menig keer loopt dat uit op slaags met elkaar Soms mondt ‘t zelfs uit klappen op de billen mishandeling dat is zelfs helemaal laakbaar Slachtoffers zijn toch meestentijds vrouwen die zich aanvankelijk schamen voor hun man Zij ontvangen herhaaldelijk een rot snauw en dan volgt de tik van ’t tegenvallen…

een zachte fluit, een dreigende trom zijn plotseling in de maartse straat waar bomen nog kaal zijn en mensen moe van wijn en winter daar komt de bruid ze stapt in een bakbeest haar familie staat er biddend bij en heel haar Barentszstraat stroomt vol van heimwee naar een warm land van herkomst stroomt vol van hoop dat een vertrouwde vreemde…