Alle inzendingen over partner

ik kies ons elke dag opnieuw zolang het kan want als je niet meer kiezen kunt en houden van dan verlies je dagen van geweest en is niks meer tastbaar jij kiest ons elke dag opnieuw we kiezen elkaar door dagen van geweest voor morgen en daarna en bovenal het meest voor liefde…

Als nevel over een beek vloeit verlies door mijn leven, met alle winden mee, ongrijpbaar, maar wel zichtbaar (maar jij niet, mijn broeder). Als de dag warm wordt, lost het verlies op, zo lijkt het, maar het is altijd aanwezig als waterdamp in permanente vrije val – regen is nooit ver weg, maakt dat de dag afkoelt, wordt verklamd tot…

Jij en ik, dat is twee Plus dit. Dat is drie. Dat is vragen Om ruzie, men komt er niet uit. Wij zitten perplex in elkaar. Wij maken hetzelfde misbaar. Jij en ik dat is een. Jij bent schatrijk geboren En kocht mij met gemak. Dat zet ik je betaald Op deze rekening. Ik ben geen slapend geld Vandaag, ik handel in ons. Ik werk mij in het…

stel hem dan niet die ene vraag als je het antwoord toch al weet wel doen? ‘is er wat?’ ‘nee, niets’ elk zinloos ritueel in je relatie is er één teveel…

Verlaten wij het slapeloze bed, waartoe nog langer liggen waken? van woorden is geen droom te maken, die van het loden leven ons ontzet. Sla om het vale afgedragen kleed, bedek het bloot slechts van de voeten; wij gaan en komen zonder groeten, wij gaan naar ‘t bos, dat van geen wanhoop weet. De berken in het bleke nevellicht gelijken…

Soms wou ik dat ik vloeibaar was als de gin en de wodka thans florerend in mijn glas. Wat zou ik vloeien naar het grondwater van je oude huis waar jij al aan mijn boetekleed weeft. De katten op onze bedden kijken ons verstoord aan, ze slapen noch ze spinnen nu de liefde, krakend en vermolmd als de trap naar de zolder, geruild werd voor…

Hoe zo’n twist ontstaat weet niemand. Zij weet het niet, Marguerite, En ik ook, ik weet het niet. Plots voel je zijn bestaan en zonder weerstand Word je meegevoerd. Om welke reden Zo’n twist ontstaat, kan niemand weten. Enkel is hij daar, Tussen mij en haar, Als ’n metselaar, Die plots een muur begint te bouwen In een tuin, waar elke kleur…

Ja hoor. Je mag meelopen tot het stoplicht, of tot de eerstvolgende tunnel. Tot de derde straat rechts, tot de ingang van het park. Tot bij het ziekenhuis, tot voorbij het ziekenhuis, tot aan mijn huisdeur. Je mag meelopen tot in mijn kamer, tot het glaasje van het een of ander, tot ik mijn tanden heb gepoetst of tot het eerste ochtendlicht…

Niet het verstand Herinnering is de band Ik verzakte naar diepere lagen Jij woelde naar luchtige hoogtes Samen op reis Wat een afstand…

Er slaapt een man in huis. Soms noem ik hem de mijne. Hij neemt fauteuil en ether in, hij snijdt mijn adem af. Dan sluip ik nors de kamer uit, ze werd teveel de zijne. Te veel zijn lucht, zijn bloed, zijn brood dat ik wel eten moet. De hand die ik dan bijt en die me steeds weer voedt. En dat ik zwaarder werd van heupen met de jaren. Dat is het…

,,Wanneer de kindren groot zijn, mijn lief, mijn levenslust! Dan komt er, na een tijd van zorg, ook weer een tijd van rust. Mijn haar zal wel wat grijs zijn, Uw voorhoofd niet zo glad; Maar als het hart nog jong is, hoe weinig hindert dat! ,,Vier dochtren en drie zonen! Het wil wat zeggen, wijf! De jongste nog geen twee jaar oud, en de oudste…

Zij voelde zich daar Een vis in het water Zij dook alleen In de foute poel Troebel water. Zijn diepe ogen Een vergeetput Onbereikbaar Werd het licht Dit was haar slot.…

Jij beteugelt jouw verlangen naar andere vrouwen met pruiken en kleren die je me thuis voor het diner uit laat pakken rusteloos in je nopjes om mijn aarzeling om mij het spel dat jij in je hoofd hebt eigen te maken en te ontdekken wie ik nog meer ben dan jouw eerste liefde die ik nog goed ken uit een vorig leven vol verwachtingen…

Misschien een hoop verloren van wat verkregen is. Misschien iets nieuws geboren in bange duisternis. Misschien samen verder al doen we dat alleen. Misschien een goede herder al is het er maar één.…

Samen, dat is mooi: naast elkaar wakker worden – of wakker blijven.…

Je lag naast mij Ik nam jou op, In mijn droom Jij zette mij op stelten Hoog en droog Onderaan wankel Wakker werd ik Jij sliep verder…

Wie weet mijn lief hoe ‘t eens zal zijn in het hiernamaals, of gene zijde ook genoemd; dat is en blijft voor ons slechts gissen. Zullen we daar ‘t aardse en elkaar ook blijven missen? Is er een paradijs dat in geschriften wordt benoemd, waar men voor eeuwig mag vertoeven zonder pijn? Zijn wij, die decennia geleden voor elkaar vielen aldaar…

natuurlijk zijn er momenten dat de irritaties maken dat ik niet de liefde voel voor jou als alle dagen toch hoef jij nooit te twijfelen aan wat ik voel voor jou jij die mij van en in het leven nog steeds de liefste is alleen de overkant weet dat in mijn doen en laten jij eindeloos het doel bent van de weg die ik ga al zal het leven…

gaat het al beter of voel je altijd nog de teleurstelling in wat en wie ik ben een slechte smaak achter in je mond alsof nooit liefde gehad jij hebt en gekregen is het gemakkelijker als je mij iets of iemand de schuld geven kunt van wat jij behoeft is meer misschien veel te veel gevraagd wil je liever zonder of opnieuw met…

Wat zijn de grenzen van liefde? Wat doe je met liefde die terugslaat op jezelf, retour afzender? Moet je weggaan? Maar hoe ga je weg bij iemand om wie je geeft? Je voelt de weerhaken van je liefde snijden in je geluk Je voelt de pijn van de schaafwonden de pijn onder het bloed van je partner Wat kun je doen om het beter te maken…

de woorden hingen nog in de lucht na een niet aflatende stroom op volle sterkte uitgesproken heftige emoties ik heb het laten gebeuren door haar niet aan te kijken of in te grijpen voelde mij niet aangesproken in dit verhaal het was als een vlieger die zichzelf bij windstil weer heeft opgelaten in vieren en stijgen…

Jij zegt, jij zegt Ik zeg, ik zeg Wij zwijgen stom Jij luistert, jij luistert Ik luister, ik luister Wij blijven doof Jij kijkt, jij kijkt Ik kijk, ik kijk Wij staren blind Jij proeft, jij proeft Ik proef, ik proef Een bittere pil Jij tast, jij tast Ik tast, ik tast Geen houvast Wij praten maar Communiceren niet Zien en horen…

Ik heb de koran nooit gelezen, Maar iemand heeft mij uitgelegd Hetgeen hij van de hemel zegt, En zie, Mahomedaan te wezen, Dat is toch waarlijk niet zo slecht. Een hemel, waar ze wierook branden, En psalmen zingen in 't Latijn, Hoe heerlijk die de Christen schijn', Doet mij volstrekt niet watertanden, En moet al fel vervelend zijn. Maar…

Opnieuw verhuizen en kiezen wat hij achterlaten kan herinnering aan haar neemt hij mee Behalve hij heeft niemand daar iets aan en licht mee te dragen tot de schaduwen doven Hij verscheurt wat foto’s hen kan hij niet meer verdragen de Kringloop heeft daar niets mee Het is het beste met een lichte koffer te reizen, liefst met wieltjes…

Ze kent me Als geen ander Beetje bij beetje Leert ze begrijpen Hoe het is Om mij te zijn De moeilijkheid Om iedere keer Weer af te wachten Op een dag Van vrolijkheid Of lusteloos en chagrijn Ze kent me Reageert steeds beter Op de signalen Die ik geef Het tempo in mij Dat steeds verandert Dat wereldje waar Ik ook in leef Dat…

Je rook de trage warmte teer en kroop bij mij in bed. Je zweeg en keek. Je hand raakte mijn wang, meer niet. je luisterde aandachtig, bewoog ternauwernood, wachtte op de morgen. We lagen daar met droge mond. Dood was mijn moeder, was ze vermoord? Heb ik haar laatste woorden niet gehoord? Je bleef die nacht en bleef bij mij aan boord.…

Wandelen met jou is het einde weer naar het begin brengen praten over kwaliteit van leven wat zo heerlijk is op een Noordzee strand tijdens een regenachtige zomerdag ratio in een oase van rust gedachten in een zomers verlangen terwijl wij maar geen afscheid kunnen nemen nog eens terug gaan naar toen we in bomen konden klimmen en zandkastelen…

De simpele vragen “Geloof jij in God ?” “Is er een hiernamaals?” stelde ik jou nooit maar jouw devotie sprak boekdelen hoofdstukken van oude boeken die jij, allemaal gelezen opstapelde naast de open haard waar we zo vaak naakt hebben gevreeën vroeg ik niets anders dan een stille vrede in een verborgen woordenwoud van nieuwe…

Scheep gegaan.... We zijn samen scheep gegaan Scheepsmaatjes zijn we geworden aan stuur-en bakboord We hadden wind in de zeilen We kenden stroomopwaarts en stroomafwaarts Het water zelden onberoerd We leden bijna schipbreuk stormwind, onze tegenstander We lieten meer dan een enkele waterlander Nu kennen we…

Hoeveel herfsten zullen we nog samen wandelen over het bladgoud op de paden -verstrooid- door onze voeten betreden, belopen die de weg zoeken in tunnels van spetterend groen en spattend geel ...als 'n omarmen Niet oud voelen we ons als we samen ....wandelen We 'lezen' de bladzijden van de natuur ...als boeken We…