Alle inzendingen over Herinneraar als tijd

Nieuwsgierigheid is een vonk Die brandt in ons hart Het drijft ons om te vragen En te zoeken naar de waarheid Maar soms wordt het gezien Als een daad van rebellie Een teken van ongehoorzaamheid En een bedreiging voor de orde Want wie durft te twijfelen Aan de regels en de macht Die stelt zichzelf in gevaar En wordt onderdrukt met kracht…

Het mooiste komt nog! Dat zeg ik tegen mezelf Als ik door de donkere nacht ga Of als ik worstel met een zware last Het mooiste komt nog! Dat geloof ik met heel mijn hart Als ik zie hoe de zon opkomt Of als ik hoor hoe de vogels zingen Het mooiste komt nog! Dat hoop ik met heel mijn ziel Als ik droom van een betere wereld Of als ik verlang…

Ik hoor de echo van het heden Die mij vertelt wat ik nu moet doen Maar ik zie ook een schaduw naar het verleden Die mij herinnert aan wat ik heb gedaan De echo is luid en duidelijk Hij geeft me richting en kracht Maar de schaduw is zacht en vaag Hij maakt me soms angstig en zwak De echo en de schaduw zijn beide deel van mij Ze vormen mijn identiteit…

Wie komend jaar beginnen wil met stoppen Vindt nu volop annonces in de krant Want rokers zijn voor even uit de brand Door bij een coach of e-coach aan te kloppen Maar meestal mist een roker na zo'n kuur Voor meer rookvrijheid toch het heilig vuur…

Van jou krijg ik vleugels dan vlieg ik verder dan ver verder dan de horizon ik wou, dat je voor altijd in me kon.…

Tijd bestaat niet voor spelende kinderen,tijd kan helen maar ook hinderen Tijd verdeelt ons hele leven,je kunt 't geven moet 't nemen Tijd verdrijven,tijd voor liefde in tijden van haat Doch voor wie wacht komt alles steeds te laat...…

Reeks van momenten ontstaan in het heden. Verdwenen in 't verleden. Voor altoos voorbij. Vage herinneringen. Ononderbroken cyclus. Vluchtig als 't licht. Ongrijpbaar. Niet tastbaar. Verdampt. Weg. Voor altijd.…

En dan vlieg ik hoog in de lucht, voor de tijd op de vlucht. Weg van de agenda en de klok, tot ik ineens van mezelf schrok. De tijd, het hoort er gewoon bij, en de wereld..... die draait weer een beetje om mij.…

Als ik op tijd zou leven Altijd op tijd op zou staan Op tijd de planten water geven Zelfs op tijd van huis gegaan Zekerheid op tijd genomen Door op tijd nooit hoge nood Zou mijn tijd uiteindelijk komen Ga ik dan op tijd nog dood?…

TIJD tijd is als water krachtig, transparant tijd is als vuur machtig, dominant tijd is als vrijheid ongrijpbaar, beperkt tijd is als een bloem fleurig, verwelkt tijd is als licht helder, pijlsnel tijd is als het leven oneindig, een spel…

In het schrapen van de tijd waar uren stil verloren gaan en dagen kralen rijgen aan het snoer van eeuwigheid, laten weken maanden sterven raken jaren in vergetelheid verstrikt…

Tijd kan me mateloos vervelen Ik kan in de minuten verdwalen Tijd kan de wreedste wonden helen daar waar de beste medicijnen falen Tijd kan me eindeloos boeien, Je kunt het niet terugdraaien, Het is onmogelijk uit te roeien, Maar 't kan wel twijfel zaaien, Tijd is iets onvoorspelbaar, Soms heel snel, soms tergend traag Ze neemt iedereen…

De hoogste bergtoppen heb ik bereikt Geen vallen meer of opstaan Vooruitkijkend naar datgene wat me te wachten staat Lijkt het heel eventjes Dat de tijd stilstaat…

Dit is de tijd, de tijd om te zorgen, zorgend staan met je rug naar het vuur, bloot aan de dood, in het leven geborgen, lezen de schaduwen van morgen spelender-, spellenderwijs op de muur. Dit is de tijd. God zelf staat zonder zich te verroeren andersom. Dit is de tijd.…

LIEFDE HEEFT GEWONNEN VAN DE TIJD ! DE TIJD DIE MIJ STEEDS IN HAALDE. TIJD... WAARVAN IK BAALDE. NU IS DE TIJD WERKELIJK RIJP. EN GEEFT ME DE KANS.... DIE IK GRIJP ! ZACHT NESTEL IK ME NOG EVEN TEGEN JE AAN. EN VOEL ME WARM WORDEN VAN BINNEN. MET JOU WIL IK DE TOEKOMST IN GAAN. IK HEB DE TIJD WETEN TE VERDRINGEN !…

Half acht heet half negen terwijl de vroegte voelbaar in de wind zijn kilte achterlaat op hoofd en handen pas tegen twaalven oud elf uur parelt in ’t zonlicht vermoeden van wat zweet als het bewijs van zomertijd…

De tijd ontbreekt in ons haastig bestaan geen tijd voor elkaar, geen tijd voor vrinden de rust die je zoekt is moeilijk te vinden materialisme staat bovenaan toch komt bij iedereen op een bepaald moment het besef van dit jachtig gedoe een ziekte, een sterfgeval of dreigement en je vraagt je af waar hollen we naar toe?…

de tijd lijkt tot staan gekomen ze houdt haar adem in ver weg ligt het verleden als een brok oud zeer vastgezogen in haar gemoed ze koestert de stilte het nieuwe seizoen laat stormen razen en rivieren kolken brokstukken schieten los niet meer tegen te houden de eindeloze stilte voorbij…

Men zegt de tijd heelt alle wonden en verdriet slijt met de tijd. Blijkbaar is de tijd de weg nu kwijt. Ik wacht wel, ik heb alle tijd.…

Het is nog geen tijd Ik volg mijn hart Elk einde maakt een start Ik volg mijn gevoel Het is nog geen tijd Ik blijf denken en dromen De tijd zal wel komen Dat ik weet wat ik voel…

Tijd heelt alle wonden, zegt men toch, Maar de wond zit er nog. Veel tijd is er al verstreken, Maar er is mij gebleken, Dat de wond steeds groter wordt. Tijd is betrekkelijk kort. Ik word te vaak herinnerd aan vroegere tijd. Nu wordt het tijd, dat het eindelijk slijt.…

Ik keek in z'n zorgeloze kinderogen en hij voor even door het verkleurde herbarium bladerde (ah..gezien..nog lang geleden..) deed het dicht en ging verder spelen.…

Het heden heerst en wil beginnen Tijd vernielt, door niet te blijven Want al die wijsheid met de jaren Het zijn slechts teksten zonder beeld Toch zal de toekomst mij verklaren Dat tijd vernielt doch wonden heelt…

Eerst waren er de puzzelstukjes: Tijd heelt alle wonden, maar soms gaan ze ook open. Tijd is niet te stoppen, zal altijd blijven lopen. Tijd, waarheen, waarvoor? Niemand kan het zeggen. Tijd is tijd is tijd en moeten we ons bij neerleggen. Tijd is als een boom, groeit en wordt steeds hoger.…

Mensen die van ons houden waren erg met ons begaan Vanuit een plekje in de hemel hebben zij hun werk gedaan Ze hielpen het lot een handje maar hebben wel even gewacht Totdat het tijd was voor de ware en het lot ons bij elkaar bracht De tijd stond letterlijk stil tijdens onze eerste zoen En zo verraderlijk snel gaat de tijd als we samen…

ik ben weg stop, zegt de tijd ik neem je mee niemand merkt m'n afwezigheid tik tik tik...…

Uren later, dagen zet ik nu pas hier weer een pen op deze bladzij papier de tijd daartussen was een stuk tijd wat onopvallend is doorgelopen een stukje verder tussentijds niets gebeurd geen moed, zin iets te laten gebeuren ook geen dingen die moeten gebeuren niets doodlopende tijd traag oneindig langzaam lijdzaam wachtend voorbijgaande…

een man loopt maar zo wat door de straten fier en losjes zonder doel hij heeft de tijd zo hier en daar stopt hij en praat wat met mensen vriendelijk en open wanneer hij weer gaat gaan zij glimlachend verder met wat ze aan het doen waren op een enkeling na die verstoord verloren tijd probeert in te halen tijd die verder loopt…

voortsluipend fantoom onzichtbaar, geheimzinnig aanwezig zonder present te zijn in symbiose met de mens de oneindige zee van tijd beperkt door ons zijn onuitputtelijk in beweging deint mee op de eeuwigheid het is tijd…

eeuwen Maar van de leeftijd (dat is de tijd) van het heelal van een ster of de zon van de aarde en zelfs sommige bomen kan ik me geen voorstelling vormen…