1599 resultaten.
duo-gedicht:
netgedicht
4.0 met 22 stemmen 436 het hart laat drijven
en in niets meer dat zich nog
verloren waant
voel de duif
hoe ze broedt op het nest van een nieuwe morgen
of laat ons schuilen in de grot met tegenlicht
waar zelfs gisteren werd geborgen
zo denkt
zo vraagt
zo zwicht
het zand
door helmgras gevangen
doch verlangend op de zon gericht
* duo-gedicht van julius…
Het Valkhof
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 98 ingang treft
Eener wandelplaats, het Hof genaamd
Zeer schoon op eenen heuveltop
of uitspringenden hoek
van den Hunnenberg gelegen
En door ons geheele land vermaard
Van wegen 't heerlijk gezigt
dat men er van rondom treft
Op deze nu beplanten vlakte
bevond zich een paleis voorheen
of Burg, die men meent te zijn gesticht
Door Julius…
Het Collectaneum van een Mens --Deel 1: Creatie
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 478 *
Het Collectaneum van een Mens--Deel 1
1 .CREATIE
geboren uit het paradijs
van warmte en overvloed
teloorgang van de wezenlijke
verbondenheid
ben ik afhankelijk
geworden en gebakerd
mijn ziel is gescheiden,
de Heelheid kwijt
Julius: Vitanova hfdst 3 vers 2
ik ben de Heer uw Herder
mijn wijsheid is als water
en…
onschuld
netgedicht
3.0 met 62 stemmen 12.229 zo zag ik je zitten
gehurkt in het gras
een klaverbloempje plukken
alsof het iets gewichtigs was
je rende over het water
in stukken kringelklein
brak je de weerspiegeling
alsof het niets kon zijn
dan viel je in zijn armen
je zag hem niet eens staan
een spel werd al je struikelen
alsof je danste op de maan
de nacht was van flanel…
onschuld
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 840 zo zag ik je zitten
gehurkt in het gras
een klaverbloempje plukken
alsof het iets gewichtigs was
je rende over het water
in stukken kringelklein
brak je de weerspiegeling
alsof het niets kon zijn
dan viel je in zijn armen
je zag hem niet eens staan
een spel werd al je struikelen
alsof je danste op de maan
de nacht was van flanel…
onschuld
netgedicht
3.0 met 438 stemmen 103.030 zo zag ik je zitten
gehurkt in het gras
een klaverbloempje plukken
alsof het iets gewichtigs was
je rende over het water
in stukken kringelklein
brak je de weerspiegeling
alsof het niets kon zijn
dan viel je in zijn armen
je zag hem niet eens staan
een spel werd al je struikelen
alsof je danste op de maan
de nacht was van flanel…
Historiën
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 66 Vier boeken en twee turbulente jaren
69 tot 70 n.C.,
Toen vond de Opstand plaats onder Bataven
Geleid door rossige Julius Civilis
Die over 'n legioen zou zegevieren
Zoals hij memoreerde in zijn brieven *)
De Opstand in Bataafs Rivierenland
Voltrok zich in 't noordwesten van de limes
Onze vroegste 'voorgeschiedenis'
Getuigenissen van…
Regeren is...
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 135 Een reactie op K. Bladzij's vers "Vooruitzien".
Ja, ik wil het anders, heer Bladzij:
Woorden die waarheid spreken...
Zonder moties van wantrouwen en parlementaire enquêtes,
Zonder onderzoekscommissies,
Zonder overjarige, nietswaardige excuses,
Niet één voor allen en allen
voor één,
Maar "At your service -;)",
Recht door zee…
Vluchtelingen, een hartenkreet van Julius, 10 jaar
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 107 Loopt het hier
in een AZC
of zwemt het
gevallen uit een boot
in de zee,
ze hebben een ding gemeen,
het zijn allemaal vluchtelingen,
sommige hebben geluk
de andere zijn zielig.…
gebroken wit
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 220 en de stenen dragen
mijn stille stem
zij zijn handen
vertragen het licht
en leiden me naar iets
wat ik nog niet weet
ik ben mond
moeilijker dan de waarheid
mismaakt door gifpotten
in het nachtelijk huis
is er een aards paradijs
of een open oog
om oneindig lief
te hebben
de stenen
blijven, dat wil ik geloven
binnen bereik…
Wandkaart
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 112 In zwarte tekst op heldergroene banen
De namen die je nog van vroeger kent
Van 't grootste rijk op 't oude continent
Het uitgestrekt Imperium Romanum
Een grote wandkaart achter in 't lokaal
Geen brugger die daarvan al 't fijne weet
Noch tweedeklassers die het ooit iets deed
Hun kennis is daarvoor nog marginaal
Ze werken met de leergang…
uit Het Requiem van Julius Dreyfsandt zu Schlamm : Credo
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 404 CREDO
de Heer van leven en sterven
heeft weet als behoeder van
vertrouwen wat de mens in
lijden zal beërven en zal aldoor
om verscheurde harten rouwen
het is de wanhoop in
eindeloze zwarte nachten
die het leven doet verachten
het onvermijdbaar verscheiden
van al wat geschapen is
laat de rots van geloof en hoop
versplinteren…
wat sta je daar
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 883 wat sta je daar te lachen
eenzaam in het landschap
alsof er nog een trein passeren moet
die jou van strepen licht voorziet
je staat alvast te wuiven
stel dat je wordt ontdekt
als riet aan eenzaam water
dat buigt voor een publiek
soms loop ik 's avonds over straat
nog net voor sluitingstijd op tijd
alsof er steeds iets eerst nog af moet…
gedag
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.979 telkens
als ik ga
en zeg
mijn tijd is daar,
sluit jij
snel je ogen
alsof
een knop
wordt omgedraaid,
jij naar binnen
wordt gezogen
diepte vezandt dan
in een verkoeld
gedag,
verkleint al
wat is gezegd
is het de pijn
van verscheiden
die je in
vermeden woorden
legt…
het land in de verte
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 753 al droog ik
met tedere
overgave
een traan
de weg
naar jouw pijn
kan ik niet gaan
ook al
raak ik
zo nabij
een hand
eenzaamheid
is voor mij
een onbereikbaar
schaduwland…
de ontdekking
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 861 in willen
begrijpen
zit rijpen
besloten
als ik dat
zo beleef
ontdek ik
mijzelf
in jou
en word
jij in mij
gesloten…
ik dacht
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 837 ik dacht,
verdomd ik dacht
dat deze werkelijke pijn
me iets zou leren
over wie ik eigenlijk echt ben
en hoe de wereld om mij heen
voor even onbelangrijk zou zijn
dat in die eenzaamheid
vertrouwen groeien kon
ik in mijn eigen ogen iets onbedaarlijks
rustigs terug zou kunnen zien
los van oorzaak van gevolg
kon voelen wat het was
dat…
de verwachting
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 486 mijn raam
verschuilt zich achter
zachte groene tinten
van bossen en bomen
ik voel al
wat gaat komen
van najaarskleuren
droom ik
van nevelgeuren die
allengs verkondigen
dat de zomer
verouderd raakt
ik pluk de laatste vruchten
eer de natuur
het zichtbaar groeien staakt
zo drijven mijn gedachten
naar het veld van verwachten…
mijn hand
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 453 de gerijpte palm
van mijn korte hand
is als boezem
van geschenken
ze raken jou
zonder te tasten
of door
afstandelijk wenken
de slagen
van het hart
stemmen timide
mijn vingers
zij vertellen
van een
zachtmoedige rust
en verdunnen
je smart…
lege dozen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 686 hoor mij leegtes vullen
van letterloze schimmen
die weerkaatsen tegen
dik geplamuurde
blinde muren
het schaamteloos vallen
van geschuurd gruis
neem ik waar
als neerstortende
onthoofde woorden
zoveel lagen
door de jaren heen
geworden tot
ontedeld gekunsteld eelt
geraken tot stof
van antieke beelden
de ziel
tot naaktheid gedwongen…
zing mijn dicht
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 496 zing mijn dicht
met rollende lippen
als een golvende stroom
langs milde oevers
met sprietend gras
voer mee met de
waterige letters
in noten gevangen
en vind de melodie
in een draaiende kolk
daar vormen zij
benedenwaarts gericht
een spiraal van klanken
waar de echo luistert
haast onhoorbaar
naar prille woorden
zo vindt mijn dicht…
ik roep niet meer
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 570 ik stapel soms dorre bloemen
op mijn veld van gevoel
was er eerst blinde hoop
naar glanzende verwachting
zoals bijen zoekend zoemen
onbezonnen ruikend aan
een honingzoete struikenknoop
in de waarheid echter
kwam allengs het starre beeld
van de zure aanwezige verdroging
in een verstilde waterloop
woorden tellen al lang niet meer
terwijl…
de zachte kracht
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 512 de rimpels langszij mijn ogen
plooien zich bij iedere lach
zij vormen als vanzelf
warme zonnestralen
die mijn blik begeleiden
naar de vraag die ik
in je verlegen ogen zag
geen weg is zo kort
naar jou, naar binnen
alleen een doods gevoel
zou zich bezinnen
en afvragen wat ik bedoel
mijn beider wangen
door lengende
lippen gebold
tonen…
het is stil (2)
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 352 ik dicht het
lied van de stilte
met klanken
van niet gekende
ritmische noten
gedragen door
wijdse nevelbanken
en zo hemels
onverdroten
een zonnestraal
doorkruist deze
vochtige vlagen
als een strijkstok
door licht gedragen
dan hoor ik slechts
in het aanschijn
van de dampige kilte
dit unieke lied
over het wezen
van de stilte…
het is stil
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 568 in de stilte
wordt zichtbaar
wat zuiver is
ik spreek niet over kilte
maar van rust
in een woordloos gebaar
woelige stromen
drijven naar de zee
waar ik in de ontluikende kim
een groeiend vertrouwen
omhoog zie komen
in die stilte
van rijzend genoegen
waar zand en water
komen en gaan
vertelt mijn ziel
dat eb en vloed
mij altijd al…
als kringen in de sloot
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.062 ik voel mij
in de rust
van je schoot
droom daar
tijdloos genieten
uitdijend
als kringen
in de sloot
waar ik over schrijf
zijn de
koesterende blikken
en strelende vingers,
over mijn vragend lijf
ik spreid mijn letters
over stille gedachten
waan mij even in
jouw paradijs
wat mag ik
meer verwachten
op deze
herscheppende reis…
élégance
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 315 ik vier de vreugde
van de druiven
het zoete feest
langs jouw ranken
streel bladeren
met vingertoppen
terwijl een zomerwind
getuigt van
zuchtende klanken
mijn fluwelen deerne
plukt de gerijpte vruchten
met kwetsbare élégance
laat ze mijn mond raken
op mijn lippen dansen…
als het verlangen sterft
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 507 ik wil zo graag
mijn diepste verlangen
ketenen aan mijn ziel
of strak omarmen
bezingen met
liefdesgezangen
het zegt zoveel
over het aardse lijden
nog meer over
ons menselijk bestaan
we willen de
onontkoombare
eenzaamheid
zo aldoor mijden
ik wil zo graag die
momenten herbeleven,
de tellen van intimiteit,
maar word dan gejaagd…
ogen gedicht
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 604 in de ogen
van mijn
kleine meis
toont liefde
haar gezicht
zo wordt
in stilte een
ongeschreven
vers gedicht…
een vergulde lans
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 468 in het geweten
is vaak het verleden
van ijzige gedachten
opgegeten
het verschraalt
de zachte milde wens
maakt de huid
tot afschermend schild
ziet het verlangen
door een ongeslepen lens
toch straalt, soms heel even
een gloed van zuivere glans
door vermeende muren,
als een vergulde lans
het doet het gevoel
een tel bestormend beven…