een vergulde lans

in het geweten
is vaak het verleden
van ijzige gedachten
opgegeten

het verschraalt
de zachte milde wens
maakt de huid
tot afschermend schild
ziet het verlangen
door een ongeslepen lens

toch straalt, soms heel even
een gloed van zuivere glans
door vermeende muren,
als een vergulde lans

het doet het gevoel
een tel bestormend beven

om dan als het ware afgericht
te sterven als verloren kans

Schrijver: Julius Dreyfsandt, 6 augustus 2005

axelgezahotmail.com

geweten

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 6 stemmen 467