Alle inzendingen over Onder een

"Het bulder vrij op 't woeste meer Ik kijk eens buiten naar 't weer En ga dan thuis wat slapen " Tollens 'Tevredenheid' Ach! waartoe dat eeuwig klagen, Ontevreden, onvernoegd; God geeft niemand meer te dragen, Dan juist voor zijn krachten voegt. Wangunst zie 'k elks hart verteren, Woekrend als een fel venijn…

in jou zon voel ik je warmte, in jou schaduw zie ik je silhouet, in jou wind hoor ik je gefluister, in jou regen ruik ik je hemeldauw, in jou kou proef ik je lippen, héél dichtbij!…

Hoor mij, oh Aarde: laat mij delen in uw macht, schenk mij een vruchtbare basis, gezondheid en kracht. Hoor mij, oh Lucht: laat hoog en vrij vliegen mijn geest, sneller, helderder en scherpzinniger dan hij ooit is geweest. Hoor mij, oh Vuur: laat mijn passie ontbranden, laat warme levenslust stralen in mijn hart en uit mijn handen.…

Helaas! helaas! de wrede smart Wil zelfs geen dichter sparen- Dat moest mijn teder vaderhart Op bitt're wijs ervaren. Hij, die ons allen heeft gewrocht, Zo wijs en goedertieren, Hij heeft ons ditmaal zwaar bezocht; Ons Jantje lijdt aan klieren. Ik vreesde 't vroeg, ik zag het lang, Ik zag zijn halsje zwellen- En eindelijk kwam…

je bent verdrietig met daaraanvolgend een dikke traan het loopje naar het monument maar Hij zal met jou meegaan naast het looppad op de graszoden daar was het oneindig leed rechts de zeer droevig uitziende foto's opdat dit nare gebeuren geen mens ooit vergeet jij hebt veel gezegd door de prachtige krans hiermede…

Op vrijdag wordt Marietje twaalf jaar, Een dag die heel het huisgezin zal vieren. Haar ouders zullen dan haar stoel versieren En zij de stoelen van het ouderpaar. Want het wordt ook een feestdag voor hun beiden: Ze mogen immers eindelijk gaan scheiden.…

Als ik mijn liedjes gezongen heb Moet ik ze loslaten, En spelen ze hun eigen rol In het leven van mensen, Dan heb ik er niets meer over te zeggen - Dit is mijn diepst gevoelde wens: Dat mijn muziek de soundtrack mag zijn Voor deze periode uit het leven Van iemand met een naam, voor zo maar een mens…

Gekooid, geknecht, Beroofd en berooid In het traliewerk Dat leven heet Word ik vanmorgen wakker In een schuur met wat stro, Wat dieren en een kind Dat mij vol verwachting aankijkt - Zijn blik verdrijft mijn wanhoop Zijn liefde wordt mij gegeven In een zeldzaam zachte winterwind…

Toen hij van zijn eerste proefde dacht hij: wel dit smaakt naar meer Toen hij dan zijn tweede ontmoette dacht hij: nou nog maar een keer Toen de derde hem lief groette dacht hij: hups daar gaan we weer Maar de vierde was een loeder want die gaf hem hartenzeer Toen werd die bedrogen minnaar een verstokte vrijgezel en hij gaf zich nooit…

wanneer jouw lippen de mijne raken jouw tong zoekend in mijn mond dan lijkt het alsof ik vleugels krijg en langzaam opstijg van de grond…

De woede en verbazing blijven groot. Een jongen duwt met voorbedachte rade een meisje en men slaat het voorval gade. Een vrachtwagen rijdt haar vervolgens dood. We zuchten: God, waar moet dat nou toch heen? Hoe kan dat nou gebeuren...? 7-1.…

Dit jaar zet ik m’n beste beentje voor, want zo kom ik tenminste nog eens buiten en ik negeer de pijn in beide kuiten. Niks blaren, niks terrasje tussendoor. Niet iedereen was blij dat ik hier kwam. Ze waren bang dat ik de benen nam.…

O Beets, wat zijt gij groot! Als God het niet verbood, Dan zou ik u aanbidden… Nu laat ik dat in ’t midden: Toch val ik voor u neer En breng u lof en eer: Wat is uw muze rijk… En dichterlijk! Vol speels vernuft, o ja! Is wel uw Camera – Doch dat was maar een grapje, Een dartlend eerste stapje; Doch boven Hildebrand Steeg hoog de Predikant…

Wat wil het reuk'loos vloekgespan Dat U ontkent, o Heer? O, komt de nood eens aan de man... Zij buigen voor U neer. Uw Macht en Goedertierenheid- Driest schenden zij haar aan, En 't sterkste voor Uw goedheid pleit, Dat Gij hen liet bestaan. Hoe groot is Uw genade niet, Dat gij dat galgenrot Uw hoge Naam beschimpen liet,…

Het rappend dichtersvolkje heeft gesproken Het volkje raffelt maar wat af en aan Ziet korte kolder voor een dichtwerk aan Ik ben uit voorzorg vast ondergedoken En neem een dwarsdoorsnede uit mijn volk De vrienden die mij dagelijks omringen, Mijn geest verruimen en altoos doen zingen Al dragen sommigen een mes of dolk Heeft het nog zin…

Het kerkvolk zat koortsachtig in de bank En met opvallend rode, bolle wangen Bracht het daar in eentonige gezangen Voor al hun vele zegeningen dank. En bovenal zong het de hoogste lof Over de jongste uitbraak van de bof.…

Het is me wat: nu moet minister Cramer Die vroeger linkse sympathieën had Met een of ander lullig actieblad Daarvoor straks door het stof gaan in de Kamer. Maar wanneer zullen onze kamerleden Hun dagen nu eens nuttig gaan besteden?…

Zo graag: stak ik je een hart onder de riem, maar echt: nog nooit heb ik iemand gezien, lopend met een hart onder de riem. Toch wil ik je laten weten dat ik aan je denk, zonder dat hart, uitstekend vanonder de riem!…

Onze premier heeft echt niets te verbergen, op vragen gaat hij daarom niet meer in. Een onderzoek heeft volgens hem geen zin, maar komt er tòch en het zal maanden vergen. Ik hoop dat alle tekenen bedriegen en niemand "in commissie" zal gaan liegen.…

"Weledele, gij primus inter pares Zegt u eens eerlijk en oprecht wat waar is, Wij zagen dat van 't Catshuis 't einde daar is Gij weet toch dat uw Laagland in gevaar is?" Het schip van staat vaart zonder kapitein Gans Hollands vloot gaat jammerlijk verloren Zolang geen "Ik val aan!" klinkt uit de toren Mag hij zich Doorman noemen…

De godsdienst en de wetenschap Die loof ik allebei - De tweede maakt ons wijs en knap En de eerste vroom en blij. Meen niet dat ik de vrijheid haat O neen! - ik stel haar hoog! Maar waar zij aan de vroomheid schaadt Wend ik tot God mijn oog! Want naast der rede schoon geschenk Lag Hij het bijbelwoord Opdat 'k zou toetsen wat ik denk…

Het moorden houdt niet op in Amsterdam, Men liquideert elkaar daar bij het leven. Het wordt nu wel een beetje overdreven, De halve onderwereld ligt al lam. En ik voorspel, als dit niet overdrijft, Dat er op ’t laatst maar ééntje overblijft.…

Met open vizier zeg ik: "Laat alle angsten dan maar, uitkomen!" Ik ga en ging ervoor, tot op het bot, vanuit iedere lichaamscel in de allerlaatste seconde.. zonder énige angst!…

Wat al lang niet meer opvalt is de somberheid en het doemdenken. Met korte zinnetjes die alle hoop wegnemen. De samenleving is mislukt. Jongeren zullen de gevolgen van de coronacrisis hun hele leven meedragen. De economie zal het nog lang heel moeilijk hebben. Ze gaan gepaard met sentimentele verhalen over pijn en verlies. We koesteren…

We kennen Rutte onderhand toch wel Tof, bij de hand, ad rem zelfs hier en daar Als 'primus inter pares' leugenaar Wie was z'n vriend? De CEO van Shell... Al die enquêtes zijn, geloof me, heus Puur voor de bühne, ja, een wassen neus!…

Een werkervaring om je te bescheuren: Jan Pieter, stratenmaker van beroep Liep spelend met zijn iPhone op de stoep Hij bleef er maar op kijken, uitentreuren Hij ging er echt in op joh. Helemaal En liep zo met zijn hoofd tegen ´n paal…

tussen de keerkringen in het felle gele licht woedt bruut geweld een handvol rijstkorrels ruilen voor een stuk papier onder de tropenzon kneed jij planten en aarde tot verf op inpakpapier de schildering van je bleke gezicht omlijnd door donkere tinten wat oorlog met mensen doet…

de zon lichtend en rood een ballon geland op de stroom aan zijn donkere boorden het eethuis bij kaarslicht over kreeft en wijn langs fonkelende glazen staart een man de avond in…

Murw gebeukt door tomeloze kracht Van springtij in vollemaansnacht Breken oude dijken krakend open, Land wordt schuimend overlopen. Slufter, geboren uit dijkzwakte, Groeit uit tot zilte kweldervlakte. Op warme dagen lamsoorpaars getint, Blauw doorsneden krekenlabyrinth.…

deze regen verzuurd verziekt zinkend langs kundig afgeknotte bomen zijn zalvend ruisen snijdt…