Alle inzendingen over dode wind

We leven met de nukken van de pluim De weerman kan ons ijs en sneeuw beloven Maar op zijn woord kun je hem niet geloven Zodat ik al zijn praatjes niet meer pruim De vorst is weer een keertje weggebleven Die Hiemstra kan ik echt geen pluimpje geven!…

Hoor… de noordenwind roept kil mijn naam nog even en ik zal haar volgen waarheen de vlucht ook gaat nee, ik voel geen angst het leven was gelijk een bloem geknopt, ontloken, volle bloei maar nu vermoeid aan rusten toe dus laat ik mijn laatste adem wiegend over aarde dragen kus nog één keer al wat raakte voordat ik eeuwig slapen ga…

[Haiku] het toegangshek knarst de wind schikt wat bladeren tussen twee graven…

Verborgen stemmen in boomtoppen, orgelpijpen in de storm, gewogen in het ritmisch krakend riet het huilen van de wind als wolven van dit seizoen zich niet foppen laten door mee te spelen met zijn onbestemde instrumenten van het fluitend griend, wat voor buitenlieden als concertzaal dient, bij de woeligste plas recipieert het…

Vogel op de grond De plek waar hij niet wezen moet Hoort in de lucht te vliegen Zachtjes wiegen op de wind Nu ligt hij dood te zijn. Gevallen in de klauwen van een kat? Of was hij soms het vliegen zat?…

gegeven heb je het fluiten van de warme wind gehoord er is een vrouw die hier onkruid komt wieden wilde planten noemt ze die ze neemt ze mee naar haar rozenhuis koestert hen als haar eigen kinderen die de wind laten fluiten, die de wind laten fluiten luister, de wind fluit over een nieuwe ochtend de doden zijn niet voor niets gestorven…

Die is gekrompen, spuugt nu geen vuur ik lach om het kind, kijk verder naar het spel van wind en wolken. Dan ineens zegt het kind: Oma....hoe moet dat als je een engeltje bent? Stel dat dan die wolken er zijn, dan zie je ons nooit meer, da's niet fijn!…

Stof in de wind wij zijn enkel stof in de wind.…

Nog lig je voor mijn kachel zacht te spinnen, Nog hoor ik hoe je daar behaaglijk snort, Maar ach, een kattenleven is maar kort, Een feit, poes, waar wij allebei bij winnen: Eerst lever ik beschutting voor de kou En straks haal ik de warmte weer uit jou.…

wanneer het oude niet meer is en het nieuwe nog niet bestaat groeit de chaos turbulent zoals de wind zich het sterkst toont in de ring van het oog van de orkaan de Dood getooid met hoed kantelt in de tollende wind weggaan is een beetje sterven in ieder uur en op elke plek verlies je iets van jezelf rites de passage de uitgebluste…

Als berkenblaadjes heen en weer bewegen Dan weet je een ding zeker: er is wind, Waar ik dan een conclusie aan verbind, Maar menigeen spreekt mijn conclusie tegen. Ik debiteer mijn mening zonder schroom: Wind wordt gemaakt door blaadjes aan de boom.…

Wat ga je tekeer, ‘t is herfst de wind heeft een oerkracht zo lijkt ‘t is herfst, een openbaring op naar de winter en de verwarming!…

de wind floot een liedje in zachte schemer legde de dood zijn hand op haar hoofd de tijd viel stil de dood schroeide de stilte dicht in een hoek van haar geest bewaart ze één volmaakte dag…

aan die ene boom vastklampend met alle kracht tot het niet meer lukt verkleurt op sterven na dood de wind zingt luider dan ooit:…

Zij stelde vast Al-Qaeda zwaar teleur Toen zij half Bagdad dacht te doen ontploffen, Maar daar alleen maar zelf bij werd getroffen - Een typisch staaltje Belgische terreur. Dus mag ze in de hemel ook niet slapen Met de beloofde zesenzestig knapen.…

Boom met takken Waar de dood uit groeit Te midden van Bloemen van velerlei Soort die volop In het leven staan - En het vreemde is, Ze misstaat niet eens, Want ook die Uitgegroeide dood Is van een Ongekende Schoonheid…

Oma, ga jij ook dood dan, vroeg datzelfde kind Ik zei, vast wel, denk dan aan de wind Als je buiten de wind langs je wangen voelt waaien Weet je dat eigenlijk opa en oma naar je zwaaien!…

Er is de aangename dubbelzinnnigheid van 'dood' na 'ik'. Er dreigt aan de einder. Aan de einder dreigt er. De dubbelzinnigheid van horizon, schip, boortoren. Van horizon de dubbelzinnigheid. De wind die de meeuwen draagt die de wind maken. Er: ergens. Er: hier.…

veilige gedachten stralen tot op zekere hoogte nimmer trekt de wind bij als het even nodig is gek toch dat leven altijd maar dood wil en als het niet wil gaat het toch maar dan vanzelf…

Herinneringen aan jou, Aan jullie, die ik ongewild Verliezen moest, Slaan mij in het gezicht Als een ijskoude winterwind Die onverwacht voorbijkomt Op een tropische zomerdag Terwijl het hete zand Van het Noordzeestrand Onder mijn voeten brandt - Hier heeft het leven heeft mij groots En genadeloos achtergelaten…

Wervelend komt de wind klaar strijkt neer een musje doodstil gelaten neergedrukt met opgeblazen veren het kent waar anderen nog zoeken zijn plaats in het heelal komen en gaan leven om leven dood om dood waarschijnlijkheid met eigenwaarde een ritueel.…

gaat kom wind omarm ons…

Als je de wind hoort fluisteren en je echt wil luisteren dan hoor je de liefste woordjes en als ik dan die woordjes hoor dan denk ik aan jou Als je kleine kinderen hoort spelen die zich zeker niet vervelen dan hoor je de leukste kreetjes en als ik dan die kreetjes hoor dan denk ik aan jou Als je de radio hoort zingen over de allerleukste…

De wind amechtig dweilt langzaampjes aan Tot wriemelende hoop de tekenresten; De luizen laat hij: dàt is niets gedaan.…

Jij gaat met mij een eindje verder, de wind blaast met ons mee, weggereten dromen worden weer fantasie. Ik vertrouw op jou in een volmaakte harmonie.…

Oren die zich draaien naar de wind, Kunnen horen welke zinnen hij waait, Welke woorden er verloren gaan, In zijn zuchten onderbroken, Door het gefluit van vogels, Die nooit hebben bestaan...…

Buigen voor de wind Als legers, verslagen ruiters op de vlucht Ik benijd wie ik bemin Ik verlies als ik win Ik wil je ogen geef ze mij Voor mijn oud gezicht, dat in een web van rimpels ligt verwachtingen onzinnig en verblind, roerloos en meegedreven op de wind Nauwelijks bestaan op waanzin voortgedreven Stof dat al ademend vereeuwigd…

Hij is de wind, zonder hem is er een zaadloos bestaan.…

soms krijg ik rugpijn van het blazen maar soms is het de enige manier om windje mee te krijgen…

De wind waait mij ver weg van hier over uitgestrekte vlaktes van onbestemd verlangen ik wacht waar de wind mij waait aan de oplichtende horizon is de dageraad slechts een manestraal ver weg ze waait over onbereikbare bergtoppen laat sporen na in de bedding van de rivier er waait zomaar ineens een andere wind geeft een…