Alle inzendingen over welzijn

in den Haag woont een man een man van veel woorden zijn muren behangt hij met vragen: wie klopt op de deur? waar is je paspoort? je maakt me blij schrijft hij je hebt me al laten huilen honderd keer en maal de muren vertellen dat het dondert en stormt het is warm en het is altijd wat met het weer ik mijmer met je over namen…

Ik vraag me af zal het bij jou zo anders gaan als bij mij dat je los komt van alle dingen die je deed of niet hebt gedaan nu komt er bij mij ruimte vrij om geluk te hergeven ik voel en ik zie dat de nevel van vragen het gevoel dat ik faalde optrekt in een tijdloos even ben ik eindelijk los voortaan loopt er een bekend pad met…

Als de gebochelde Quasimodo fietste ik over de Achterwillense weg in Gouda, een nauwe weg van asfalt, waar scooters met fastfood in hun plastic boxen heen en weer scheuren alsof het acute voedselschaarste is. Een oude man werkt iedere dag in zijn tuin en laatst zag ik hem naar lange boomstengels grijpen, die door de wind in zijn richting werden…

Wij zijn onderweg door het leven onwetend waarheen onze reis gaat Wij zijn bijzonder, om in ons weten dat leven eindig is tóch het oneindige te kunnen ervaren We zijn onwetend van de onbegaanbare wegen waarheen die leiden maar vooral, hoe onze reis ten einde komt…

zij grazen vredig deze zondagmorgen hun huid licht op glanst in de voorjaarszon een suizelwindje voert uit de verte klanken aan van de oude dorpskerk als oproep tot gebed het groene lover omlijst koeien in hun wei…

1 ik gun de roker zijn eigen wolkje daar mag hij inhaleren tot opperste staat van genot voor mijn part... zelf kan ik goddank zonder 2 een beetje roker raakt na verloop van tijd geïmpregneerd van buiten en van binnen een straffe walm verraad zijn gang en waar hij komt wordt hij gemeden de roker heeft geen toekomst meer…

Ik keek uit 't raam stond aan het lange aanrecht in de keuken en zag de zon in de gekleurde tuin de kippen hoorde ik de stilte achter dijk zo vast de klei en slijk zo dicht hier achter geen mens voorbij, alleen de stem uit 't boek dat 'k las mijn eigen stem en foto's van bollenvelden hier vlakbij ik apte ze naar hem en toen ik iets terug…

Bij ieder is er wel de hang om ergens voor te zorgen, iets van belang hetzij je kind, je dier, je vader je gezin, je fiets, je huis, je lijf je land jouw wereld, jouw verstand precies als in de dierenwereld. Waar komt die zorg vandaan de hang om te bestaan om door te gaan, te leven uit te rusten, stil te staan, ja zelfs in de dood? Uit…

Later, als ik zwakzinnig ben met schoothond en schrikvel houd ik een kruik warm tegen me aan en praat ik met je in mijn slaap. Als je nu kan begrijpen wat ik dan ga bedoelen, krakende dorre tak dat ik ben, ga ik me niet zo afgebroken voelen maar meer een uitgeblazen paarde- bloem. Hoor je me dazen? Daar gaan mijn parachuutjes al. -----…

In m'n dromen staan veel bomen staan er alleen, in rij in hun lentetooi Even mooi in hun herfstgewaad en naakt... ontkleed in winters tij Vervuld in zomer overschaduwd terrassen diepgroen tot in de kruin Ik ben blij dat ik over bomen ook vrijelijk kan bomen.…

kan mij niet schikken in tal van klein plaatsen ben bang om te schrikken wat doen we daaraan we werken in stappen eerst licht en dan zwaar trotseren de angsten proberen…het is waar het kopje moet denken dat het hart wel zal durven verse gerustheid te schenken zo claustrofobie bij de… lurven…

wandelen gaat al een tijdje niet meer goed door de vele operaties aan mijn rechtervoet maakt iedere stap kennis met helse pijnen maar mijn lach gaat daardoor niet… verdwijnen positief zoals ik ben, blijf ik het steeds proberen om nu één dag… zonder die pijn te mogen marcheren maar voorlopig kan ik het alleen maar hopen dat ik ooit weer…

Ik heb last van mijn ei dat is heel vervelend, ik voel van alles maar kan er niet bij. Dat ei schiet en knalt door mijn hele lijf, ik krijg het niet te pakken, zit hier maar te zitten als tijdverdrijf. Voel allerlei prikkels om met dat ei wat te doen, kom echter niet in beweging, zit met mijn hoofd in "vroeger", in "toen". Ik ga nu…

We worden ouder, logisch wel elke dag komt er eentje bij alleen: het gaat zo vrees'lijk snel, kan er met m'n pet niet bij. We worden ouder, elke dag vierentwintig uren later terwijl we denken: tijd zat is dat de grootste flater. We worden ouder, elke dag opnieuw niks wat de klok stoppen kan, terwijl ik dat hardop zeg, zegt kleinkind…

het is in gedachten al zo vaak bewoond de inrichting geschoond van knus naar klassiek vintage of lief feeëriek een droom waarvan de eerste steen met liefde is gelegd maar die in fundering en ontwikkeling alle registers heeft opengezet duurzame snufjes als zonnepaneel en warmtepomp zijn terstond geïnnoveerd het selfsupporting zijn hebben…

Steeds meer heb ik minder behoefte aan anderen Steeds meer heb ik minder nodig van wat er is Steeds méér kom ik dichterbij mij zelf Steeds meer laat ik me minder leiden door anderen Steeds meer ga ik mijn eigen weg verder weg ......…

Simpele verlangens in het licht van de hedendaagse veeleisende tijd. Hoe fijn kan een persoonlijk contact zijn dat niet met de voortgang van de moderne communicatie strijd. Een ontmoeting in liefhebben als een lichamelijke streling. Een oogcontact in wederzijds vertrouwen van de één naar de ander in een tweezijdige deling. Persoonlijke…

in de fleur van mijn slijtage sluit ik vriendschap met mijn ouder worden verzetten heeft geen zin aanvaarden daarentegen... laat een mooier uitzicht op een gelukkiger...leven!…

Stationair niet haperen is een goed begin Attente afstelling geeft vermogensgewin De motor die snorrend juist vibreert is aangeslagen met de bestuurder een Traag vouwt de lucht hemelsblauw open Het groen parelt nog dauwig fris De zon ontvouwt stralend gestaag warmte Glimmend uitnodigend wenkt de nieuwe weg We gaan op in de onuitgesproken…

ik leef eigenlijk van dag tot dag morgen werd mij niets beloofd dus leef ik met een lach ik geniet… en pluk de dag ik slenter door de tuin van Eden wil springen uit een vliegmachine misschien nog dansen op de maan dit alles wil ik vandaag nog doen de goesting zal mij nooit ontbreken leeftijd, kan er wel een stokje tussen steken…

je zult het weldra niet meer weten wat je mij vroeger hebt aangedaan maar ik zal het nooit vergeten het orgelpunt van je bestaan verslaving is een harde drug het voorwerp lijdt en speelt geen rol het karakter dwaalt, valt van de brug je hoofd is leeg en klinkt als hol wat kan een mens toch stom gaan doen als de duivel heerst over…

Slaap als een reus slaap als een roos slaap als een reus van een roos reuzeke rozeke zoetekoeksdozeke doe de deur dicht van de doos Ik slaap --------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichten'.…

sterren schijnen in de nacht in slaap valt iedereen eindelijk vind ik de rust en ruimte om me heen kruipend gaat de tijd voorbij straks komt het ochtendlicht stilzwijgend geniet ik nog en schrijf een klein gedicht mijn gedachten worden kalm een vogel fluit zijn lied als bij 't eerste wegverkeer de zon mij slapen ziet…

Ons denkraam is de maat, waarmee wij meten waar het om gaat, als wij iets lezen of iets horen, waar wij van genieten of ons aan storen. Het vermogen open te staan, voor wat in een ander's hoofd om kan gaan, brengt vaak de juiste woorden naar je mond, maakt de scherpe kantjes rond. Gooi de ramen open in je hoofd, verruim je blik waar je…

Sneeuw wist het zwart van dagen,van daden die 't daglicht niet kunnen verdragen Sneeuw beantwoordt de talloze vragen die ik mezelf niet durf stellen Sneeuw houdt mezelf voor mijn zegeningen -dagelijks-te tellen Sneeuw doet me inkeren als dansers na hun danspassen.…

Menselijk schoon wat je van buiten ziet, is een zeepbel die bekijks biedt. Zit de schoonheid in je hart, als een gevangen vogel die zijn omgeving tart, laat hem dan ontsnappen uit die kooi, word je binnenste-buiten mooi.…

Soms wil ik er even niet Zijn Soms wil ik rust mijn hoofd leeg laten niet praten enkel zweven in het niéts Zijn…

er was eens..... een huisje in het bos een heel klein huisje met één raampje en een klein deurtje het deurtje was wat scheef en de scharnieren kraakten er liep daar een scharrelaar die het allemaal wel maakte ook was er een sprokkel vrouwtje die rommelde met wat blaadjes en takjes voor de schouw en ze vulde alle gaatjes ze zagen het…

Als ik toch eens vaker los kon laten en mijn blik kon richten op de hiaten van het leven die soms zo zinloos lijken Juist in die lege momenten die mijn leven nog maar zo zelden kent en die ik ook te vaak ontwijk, Het is die zoete leegte die me uiteindelijk beweegt in richtingen die ik nog niet ken En die me zien laat dat, met soms even…

Na al die jaren nog steeds goede voornemens ‘t Maakt kennelijk blij…