Alle inzendingen over algemeen

Ljocht tusken beammen fan eartiids ferduste poëzy har yn it hear en fear yn e limoer fan ljocht bruts se iepen trochskinend yn e linen fan natûr fuotstapjend op e wyte wei sa sêft yn sjeandereach wher yn fûgels fleane ûnmerkber hast stil yn it tsjinljocht fan e joun vertaling Licht tussen bomen van vroeger verdrong poëzie…

Koud is de winter kaal en guur sneeuwwit, spekglad en leeg. De lucht vriest vast aan wat er van het landschap over is. IJs gletsjert in het water. Als er binnen weer een storm opsteekt sluit ik de deur van mijn ziel - een glimlach - en ziet niemand wat ik heb.…

de onschuld ligt in de verleiding het hart te grabbel en het weelderig lijf ongeboeid zo boeiend hier moest hij komen terwijl de maan klimt tot haar hoogste punt een man zijn vrouw geslacht nog onderscheidt van anders en met goud bedelft rozevolle lippen moeten onberoerd betast, gekust de hemel helemaal tot op de aarde neergedaald…

Angst. Nooit heb ik gedacht aan de dood, zo ver en zo onwezenlijk. Maar nu het einde haast geweven is aan de tijd die ging en ik hier sta met lege handen, met grijzend haar en zonder het beminnen van toen het jeugdig zong in eindeloze weiden. Leg ik mij neer en kan alleen nog teder zijn, en al de liefdes die vergingen in de schaduw…

Waarom liefste? Waarom liefste wil je woorden en mij dwingen tot een lied? Liefde leeft in stille dingen. Liefde leeft in woorden niet. Liefde zucht in onze harten, in ons saam gedragen zeer. Wat wij hoopten en verwachtten. Wat mijn lief is liefde meer? Liefde leeft in grijze haren. In elke rimpel, van onze huid. Al die jaren, onze…

Let maar eens op zegt hij. Hier vliegen de vogels veel langzamer hebben veel minder haast. Waarom zouden ze ook, er is genoeg te halen hier kunnen ze de boel overzien. Bij jullie, bij jullie trekken ze altijd een spurtje zijn ze altijd bang te laat te komen, net als jullie. Ik ben toch echt niet van plan er een stopwatch bij te halen zeg…

Het onaantastbare aan te raken en te ervaren hoe je vingertoppen wegvloeien in lauwe hemelbanen van kloppingen en ruizelingen in en uit, in en uit zo los je jezelf op: smelt je in een plas en drenk het omringende met levenslessen van vrieskou en wolken verzadiging van minpunten vlei de aarde open wijd je openingen en wacht hoe de koude…

daar lig je dan akker van belofte glooiend in het licht als een beminde deinend in mijn blik hangmat van verlangen gekoesterd door de zon met weligheid omhangen de elzenhaag hoedt je voor de strakke wind een smaragd voor ieder die je mint je boomgaard lokt geen merel is beducht je aarde komt tot leven de hemel opgelucht…

Zoeken naar een nieuwe wereld Een wereld groot of misschien klein Waar zoete klanken troosten En woorden werkelijk zijn Geen spielerei geen fratsen Geen ongeremde woordenbrij Geen schelden gokken patsen Maar dichtkunst voor jou en mij Gedichten om op te toasten Springend lam in de wei Een kalfje net geboren Voorbeeld voor jou en mij…

De verwarring heeft toegeslagen, nog voordat ik het kon bevatten. Mijn ogen, vroeger nog gesloten, gaan open en ja, ik kan weer zien. Het antwoord op al mijn vragen, gezocht nadat ik me wou bezatten, kwam tot mij, geheel onverdroten. Ik handel er weer naar, bovendien. Liefde: Het laat m'n hart kloppen, en voorwaar, het voelt weer goed.…

dampend stampt hij daverend zich stoomsissend traag op gang tsjokt en sleurt verdapperend door het donkerende land knarseknokend kraken dissels sporen ketsen vuur en glans tenderend over de wissels takketoemt hij in kadans scherend dendert hij langs bomen muren, staken, bruut beton onder bruggen, onder bogen drijft hij naar de horizon…

Er hangt een wiegje in de struiken waarin een piepklein eitje wacht op warmte van het moederdons op het gazon strekt zich voldaan de kater van de buren uit ze zijn niet thuis dus zoekt het dier zijn heil bij ons…

Elke vrijdag wordt het lettergewicht zwaarder gewogen opdat de verlichte dichter zich niet vertilt. Inktzwart weegt hij zelf het zwaarst.…

Iedereen heeft een licht vlammetje in zich. Soms zie je het. Maar ook vaak niet Dat is jammer. En daarom: Hou je licht niet verstopt, Hou je vlammetje niet voor jezelf. Kijk eens rond mischien Heeft er iemand Om je heen, Wel een beetje licht nodig Hou je licht niet verstopt Hou je vlammetje niet voor jezelf Beschijn er anderen mee…

Ik ruik het gras Ik zie het blauw Voel de wind die me raakt en de lucht die op me drukt lange wimpers knipogen verleidelijk soms kun je niet anders dan zuchten geef maar toe aan de koe in jezelf…

De tijd tikt terug Naar een ander Jaar Dat ik in diepe Mijmering en Tederheid bewaar het jaar dat jaar dat niemand mij ontneemt in het laatste uur dat men altijd maar bevestigt en beweent…

Opgesloten in het huis van mijn geest knellen van vragen hoe en waarom zie ik zelf niet meer ziende blind hoor niet of slecht luisteren alleen de wind rondom draaiend laat nog enkel woorden toe licht verdwijnt zacht naar beneden neer donker wordt het duister geluid heel stil gesloten wie was ik waarom niet blij contact verstild…

Beoordelen op je aangezicht Geen mens die zich er niet op richt Met grappigheden kom je ook wel eens aan het licht Mensen zonder humor of prettig uiterlijk, de deur is dicht De rijken en fameuze Vertellen ons de juiste zogenaamde keuze Het leven van plezier is reuze Wees prachtig, slank en lekker is de leuze Intelligentie wordt zwaar overschat…

Een droom, Het zit in mijn hoofd, Misschien krijg ik hem er wel nooit uit, De gedachten beïnvloeden mijn keuzes, Ik wil dat het weg gaat, De droom Sinds hij in mijn geheugen is geprent, Komt de droom er niet meer uit, Hij zit vast voor altijd. Zolang ik me niet losmaak, Zit ik voor altijd in de droom, Mijn droom…

In de muren van ons huis hebben mezen hun nest gebouwd. Eén van de vogels kleeft aan de steen, kijkt schichtig heen en weer en heen en weer en weer en dan ineens, verdwijnt het beest. Weg is het in de woning die ooit, nooit aan gedacht, een mens hem schiep. Even later ligt de kat van de buren een meter hoger in de zon. En heel…

Als ik naar buiten kijk Stil zittend op mijn stoel Niet wijkend voor iemand Denkend aan mijn doel Als ik naar buiten kijk En ik zie de schooljeugd gaan Niet wijkend voor wie dan ook Denkend aan hun doel Als ik naar buiten kijk Ik zie de buurman van hiernaast Lopend krom van de jicht Nee, die man maakt geen haast Als ik naar buiten…

We gaan het, geloof ik, nog wel beleven Even zo'n kouwe toeter op de buik En juf toetst er het prenataalgebruik De leerling kan nog tijdig afgedreven Club 'Redt Analfababy's trekt het zich aan Smeekt ze aan een StudieTehuis af te staan…

Het bos weet het al, "hoi daar zijn ze weer, ze gaan weer lopen, net als de vorige keer". Het pad voelt onze stappen, de heuvel hijgt met ons mee, we struinen door het zand, lekker met z'n twee. De zon verwarmt onze huid, vitamientjes dringen binnen, na deze kwakkelwinter, gaat het voorjaar beginnen. Er liggen verse paardenvijgen…

stoïcijns als een volleerde dicht er een mens zijn jeugd onverstoorbaar naar gisteren hij moest volwassen, eindelijk vaarwel aan de eindeloze streken van een jonge-man er heerst stilte aan het front geen schoten, geen inslagen noch invallen, de tijd is bewaakt de grenzen, het fatsoen is nog niet helemaal gestorven leven na de dood en liefde…

Ik ben een handje lucht dat wordt weggeblazen door een zuchtje wind vervlogen, vergaan en voor altijd Weg…

Gewicht in elk gedicht – hoe vluchtig ook licht bestook ik de duisternis wildernis verdoemenis Geschiedenis nu zonneklaar maar onveranderbaar Richt me tot de luisteraar Gijzelaar van dicht Open mijn gevangenis en bedel naar vergiffenis - een zondaar met bezwaar op schijnbaar eenduidige betekenis Onverstaanbaar aan de top -…

De avond sijpelt binnen in het regenwoud waar elke lichte plek door duister wordt gedicht en ogen in de nevels glurend zijn gericht op iedere beweging in laag kreupelhout behoedzaam zoeken poten naar een evenwicht alsof de draagkracht van de takken hen benauwt pas na het aftasten worden ze goed beschouwd als jacht- en rustplaats met een…

Ik zal doorgaan tot mijn naam met roem en faam op iedere straathoek zal staan ik blijf proberen steeds bij te leren en meesters te eren tot ik zelf er klaar voor ben ooit zal iedereen door alles heen van mij horen open je oren en ogen wijd anders krijg je misschien spijt ik ben goed accepteer het maar ik heb moed ik zie je straks…

vers en nog roze het stel onthaarde benen onder het plooien rokje zedig overeen gekruist reikt ze bedeesde lachjes uit wanneer de jonge hanen reageren in haar ogen geen belofte aan nadere contacten met haar bronstige medestudenten uit het noorden afgezakt spreekt ze vreemde tongvallen dus zwijgt ze liever om te horen waarin ze nu weer…

Bang voor dit: de herhaling sta ik op en schrijf het neer wel wetende dat: een cirkel zonder begin is, de tijd geen seconde stopt, één voet de andere meesleept. Weg uur en stap zijn mijn deel, oog in oog met het naderende. In een nog donkerblauwe morgen doorklieft een zoemen de stilte op zoek naar de wakkergetrokken slaper met de…