Alle inzendingen over algemeen

de avond de avond valt mijn wereld gaat op in zwart zwart het duister sluit om mijn hart zwart ik ik val de avond de avond valt schemer zwart…

Ja, ook jij wordt grijs. Je haren geven je leeftijd prijs. Mijn botleeftijd was altijd lager. Mijn biologische klok was altijd trager. Je verjaardag, ja je verjaart. Daar wordt echt op blindgestaard. Op 't eind van 't jaar, altijd weer, ben ik niet blij, doet het weer zeer. Je gevoel zegt je dat je veel jonger bent. De tijd haalt je in, iets…

ik deed de aarde vandaag schreef de maan telde zwarte schaapjes door een traliewoud ik zag een meisje kastanjes wrijven tot het spiegels waren waarin ze danste met een parasolzwam droomde over heksen zure appels en vallen als een rijzende ster…

Shamballah In de vroege ochtendnevel, staat de eenhoorn op een berg, En de eerste zonnestraaltjes, vangen speels een glimp op van een dwerg. Een paradijsvogel met zijn verenpracht, vliegt omhoog in de lucht. Samen met zijn vogelvrienden, verspreidt hij het gerucht. Tussen de varens dartelen eekhoorns, ze zoeken naar hun ontbijt…

Als je openstaat voor het spirituele aspect van ons aardse bestaan kun je het effect ervan misschien moeilijk aan. Maar besef dan dat je op een hoogte zit die jij als een enkeling bezit… Laat de deuren van je ziel wijd open staan en vlieg zo hoog als je gedachten gaan. Gewoon achter de vogels aan……

Jij zag het negatief en wilde niet wachten op ontwikkeling liet me achter tastend in duister tot kleuren zuurden naar herinnering het uiteindelijke beeld was scherp overbelicht…

Vluchten kan nu weer, mag nu weer. Vluchten waarvan je houdt, waarvoor je leeft. Vluchten voor het maken van een fout: verre vluchten. Duiken, draaien, kleuren vluchten. Zwaaien,draaiend: breder banend breken kleuren grijze luchten. Zuchten,draaien,ademen vrij open ogen, tintelend op luchten blij ..…

En niets is wat het lijkt De dingen die het leven maken Tot het 'niet dood zijn'. Alles kijkt Mij nietszeggend aan. Aanraken Voelt als een ontdekking van het bestaan En niets is wat het lijkt Liefde was een onbereikbaar antwoord Op de vragen die ik 's nachts stelde De dood was een stil geluid, onverstoord Het geluid dat mij liefdevol kwelde…

Verzonken uren in de klagende nacht zoekend naar het stillende fluister Zij staan voor de spiegel verdwaasd bewasemd tussen spatten tandpasta Tussen heden en morgen verstikt het verleden tussen nu en dan liggen dagen zegt hij waarin ik vluchten kan in de oppervlakkige voor even zijn wij verdwenen…

Hij wilde weer gaan schrijven over die gebeurtenis, de tweede dinsdag in september. Hoe hij ook begon, elke keer kwam hij niet verder dan die zondagmiddag. Zij zaten samen in het parkje, twee blokken naar rechts om de hoek. Picknick en veel lachen. Praten over koetjes, kalfjes, schapen, een herder. Alles was zo vredig, alles was zo hier…

hoe het nu verder gaat zal de lucht blauw oplichten na een regen van vallende sterren die duikelen als zonnestralen omdat ze wensen dragen of smeer ik gewoon boterhammen na een slaperige goedemorgen lees de ochtendkrant van gisteren alsof er niks veranderd is -ik stel je een vraag -…

ik mis de open tuin en dito achterdeur waardoor de buuv' - ik geef het toe soms vond ik haar een oude zeur - na een bescheiden klop naar binnen liep en vroeg moet jij ook nog wat van de bakker schat of dat moment waarop ze zei: m'n lieve kind je werkt te hard zeg weet je wat ik vraag de buurman even of hij morgen ook jouw straatje…

Vlinders Vleugelen Voort Zwanen Zwaaien Zuiver Wolken Waaien Wazig Herfst Hangt Hoog Zomer Zakt Zichtbaar Dagen Dromen Droog…

als ik nu een schelp zet op elk oor hoor ik dan de hele dag een golf die golft als een zeeschelp of een oor dat hunkert naar de zee…

Je slank contour glanst als albast in schijnsel van de open haard zo puur stil… roerloos vol verwachting lijkt het wel ik aarzel een moment maar strijk dan toch behoedzaam warmte in het wachten en kijk geboeid hoe magisch vuur je zacht tot smelten gloeit voor ik geknield het hoofd buig en mijn handen samenvouw voor jou……

als een touwtje om m'n vinger wind ik je op, ik laat je er om heen draaien en trek je strak tot je geen rek meer hebt jij doet wat ik zeg, want ik heb je vast en langzaam kom je steeds verder vast te zitten tot ik zelf een probleem heb door mijn controle over jou: ...ik heb zojuist mijn vinger afgebonden...…

Aan bovenaardse conceptie doet een fout geen hinder. Innen jaren kleine lieve minnen nemen oude persoonlijke queestes. Rode strepen tonen unieke vetes. Waaronder xylofonen ijzig zingen.…

ik droom van je naar behoren in streel je zonder woorden niets kan mij verder nog bekoren dan jouw verborgen slotaccoorden jij bent de droom van vele mensen die zich rondom schoonheid wensen maar voor de effecten zijn bedacht je weet het nooit wie nu weer lacht maar ik alleen raak je van binnen ik hoef mij daar niet op te bezinnen je bent…

hoe het vroeger beter was toen zomers zomers waren we enkel de droogte te verslagen hadden de pastoor op zijn kansel altijd het laatste woord riep wij ons geen zorgen hoefden te maken over lege batterijen en geweld in willekeurige volgorde enkel de haan zorgde voor ergernis helemaal alleen op zijn eentje hoe we de geschiedenis zullen…

Ik heb mijn tanden in je gezet Even doorbijten zeiden ze Maar je was helemaal niet zuur! Pittig van binnen Stevig van buiten Je treurige resten liggen intussen Bruin te verteren Pittig ben je Nog steeds Ik heb even gezocht naar de klepel maar vond hem niet Een schrale troost: Je bent verplaatst Dat is alles…

Bij het "zeker weten", heel diep van binnen, volledig overtuigd, kan het proces beginnen. Vertel jezelf hoe lief je bent, fluister zachte zinnen, liefdevol, en dan kan het beginnen. Je stem wordt gehoord, ergens in de kosmos, en positieve energie breekt los. Je cellen gaan reageren, een proces is in gang gezet, je ziet het…

de beklaagdenbank torst het gewicht van de leugen zoekt naar de waarheid die niemand gelooft verzaakt aan het recht dat ooit is ontkomen als zeemzoet gesmeek dat zweepslagen werd en kraakt in haar voegen door pleidooien vol haat die woord tegen woord nog wonden slaan waar enkel bewijs de stellingen staaft het niets van de leugen…

Door oude films van vroeger Bevangt mij steeds weer de gedachte Dat men vroeger zwart-wit dronk Zwart-wit zong en lachte Zwart-wit rende over zwart-wit gras Grijsjes vree en kuste Zwart-wit ploegde, zwart-wit zwoegde Dat men witjes rustte Dan wekt iets weer kleur tot leven Zoals een wilde hondenblaf dat kan Je gedachte lijkt opeens zo…

Wat is geluk als alles tegenzit. Wat is geluk als je niet meer hebt wat je had. Wat is geluk als je geliefde bij je weggaat. Wat is geluk als je beste vriendin je mijdt. Wat is geluk als je niet kan eten of slapen. Wat is geluk als je geen moeder hebt om mee te praten. Wat is geluk als je hoort dat je een longziekte hebt. Wat is geluk als…

Draai rond, draai rond, mooi meisje uit fraai achterland. Draai je volle heupen hoog. Wij willen je rond zien gaan als gretige vlammen in droog hooi. Draai rond mooi meisje. Je navel is een lonkend oog. Jouw lichaam een gespannen boog. Draai rond, draai rond, ontspan, rond je mond is alles mooi.…

zes zusters rond een tafel zes zwarte hoofden ze draaien links ze draaien rechts richting boter richting brood halverwege een glimlach zowel links als rechts een glimlach boter een glimlach brood…

Bitterkoekjes zijn niet bitter zoetstof is niet eerlijk zoet beroemdheid is slechts glans en glitter eb verandert vaak in vloed. Onweer is een Duits Gewitter soleil een Franse gouden gloed zwerfvuil wordt tot Engels litter Vaya con Dios; een Spaanse groet. Zinnen dansen pirouetten in het rond en immer rond ideeën slechts nog silhouetten…

zondagmiddag kwart voor twee ik schep rabarberspijs in het ronde potje er zijn er twee, eentje leeg om op te halen eentje gevuld om mee te brengen bellen hoeft niet maar ik doe het toch hoewel ik weet dat de deur al enkele keren op een kier heeft gestaan alsof die Zwitser de tijd zou vergeten placemats in knallende kleuren houden de kinderen…

Met slecht verbloemde haat in bruine ogen stijgt hij toch ietwat moeizaam van zijn troon juwelen glanzend in zijn gouden kroon hij geeft kritieken zonder mededogen. Zijn commentaar direkt en nooit gelogen geeft hij heel zelden blijk van eerbetoon hij is nooit aardig dat is heel gewoon de poëzie heeft hem nog nooit bedrogen. Toch mist hij…

Je kent het wel, E-mails van een onbekende vriend, die maar al te graag, wat geld aan je verdient. Hij prijst speciale pilletjes aan, wonderen worden beloofd, dat wij het niet willen, ziet hij over ’t hoofd. Die berichten zijn ongewenst, je verwijdert ze keer op keer, maar ze verschijnen helaas telkens weer. Het is net onkruid,…