Netgedichten

netgedicht (nr. 16.825):

De tijden zijn anders

En de tijd, die kabbelt rustig en kalm door,
Al vraagt menigeen zich soms af: Waarvoor?
De tijden zijn anders dan toen in mijn jeugd,
Men zegt vandaag de dag dat er niets deugd.

Maar soms, soms breekt de lucht nog open,
Worden we wakker geschud en we hopen,
En hopen we dat het ooit weer beter wordt.
Want de tijd gaat snel, en is het leven kort.

En komt die tijd, als niemand erop rekent,
Dan is er een slimmerik die de vrede tekent.
Dan worden wapens eindelijk neergelegd,
“Er is vrede”, wordt door iedereen gezegd.

Tot die tijd zit ik hier rustig wat te dromen,
En ik wacht tot die nieuwe tijd is gekomen,
Die tijd waarop een ieder van ons wacht.
Tot dan klinkt bijna iedere stilte verdacht.