Alle inzendingen over lichaam

Met het wassen van de maan bezit jij de kracht om te verbeelden zoals de zee haar spiegel overstijgt, grenzen voorbij gaan aan het heden buitensporig trekken beelden zachtjes eensgezind hun schreden, de glans van lang beroet verleden langs de duistere hemelwand, Zilverblauw valt het sterren strass waar blinkend maan verankerd was in de…

Aromaten zijn stoffen Die het reukorgaan laat ontploffen. De specifieke geur Opent de deur Naar de reukadviseur. Maar zit je neus vol met snot Dan zit die deur op slot.…

Al speurend langs mijn lijf, ben tenslotte een normaal wijf, zijn er dingen meer dan genoeg, die me verbazen, niet laat, eerder vroeg. Begin bij mijn tenen, langs hielen omhoog, mijn kuiten, knietjes, dijen, zijn in de loop der jaren flink gaan uitdijen. De grilligheden van het leven, zeg maar. Bij mijn billen aangekomen, die ik…

nu schuilt de storm in rouwjurken, eindelijk na lange dagen van verborgen woorden met de daver op het lijf, gespleten haren in de nek over wankele treeplanken langs gedrogeerde lijnen niettemin, meeuwen op wacht boven vuilnis op het plein in bekommering over ingedaalde hersenschimmen of mijn morgenlicht, nakende als wezen van…

Het zout parelt op mijn verhitte huid Zwoele dagen met sprankelende emoties gekruid. Ontembaar verlangen om dergelijke zeldzame uren te delen Opborrelende gevoelens zo pittig en heet; een climax om te stelen. Zintuigen observeren nauwlettend alles wat leeft en heerst Vingers tasten en proeven; dit resulteert in een magisch feest. Na een…

Mijn hart zit niet op de verkeerde plaats maar juist op de goede plek; ze heeft daar een goede stek waaruit ze is gegroeid en dagelijks bloeit van verlangen krachtig om gedachten te brengen tot daden en haar sterke liefde en vrede zo te verlengen.…

- Voor Jan Fabre - Het is een soort niets dat ik zoek. Wat je overhoudt als je uit de kom van je beide handen hebt willen drinken: je beide handen. Geuren lanterfanten door de tuin. Ik heb een ligstoel onder me waarin ik zo laag als ik maar in mezelf kan liggen, op mijn rug, het onderste wat ik heb, lig. Hoe is dit liggen? Zoals je een cognac…

Hoe hard Klopt het hart? Hoe men hierbij komt? Het klopt niet maar het pompt Is wat men verwart. Pompen of kloppen Als het maar niet gaat stoppen.…

Door de open ramen ademt ontspannen het huis. Ik zie mijn vrouw voor de spiegel een rode blouse passen - verwachting maakt haar ogen jong als de eerste dag. Ik hoor het kind de trap op komen met een mond vol vragen. Buiten in de zomerdroogte zijn alle geluiden rond en verend. Aan lange draden van licht zweven de acrobatische vogels. Bomen…

Op bed kijken we elkaar uit de kleren op de vloer een jurk een hemd, meer valt niet uit te trekken; hoe we ook op handen en knieën bijenwas in de vloer wrijven tot het hout was opgeeft terwijl we elkaar op bed liggen te bekijken op de vloer, glad as een tafelblad waarover dingen uit eigen beweging beginnen te schuiven tegen elkaar aan…

Zeer, het doet erg zeer sommige dingen gebeuren nu eenmaal je hebt het te accepteren alles heeft een verhaal Pijn, het doet veel pijn dierbare mensen verliezen is ontzettend moeilijk je krijgt het voor je kiezen Zeer veel pijn en te moeten voelen wat je voelt het is eigenlijk te veel waar is dat allemaal voor bedoeld Gaat het over…

Een molen die domineert tussen wolken die drijven een paarse kleur klimt in stroken naar boven op 't land hoe trouw is het groen van de berm en het riet dat zal groeien het water zo trouw aan haar blauw, zo donkerblauw als die ogen van jou en ik denk aan het strijken van een hand over de huid die daarna landschappen toverde…

Wie zal mij begrijpen het leven wat ik leef wat te doorstaan iedere dag opnieuw Wat gaat er voor wie komt er achter aan ik leg het mezelf op daar verandert geen ziel wat aan Ik kan niemand iets kwalijk nemen het is lastig om mee om te gaan maar wat begrip extra voor mij of vraag ik nu teveel Ik moet voor mezelf opkomen is een wijze…

Bij dit Russische Staatsbedrijf Kunt je je hersenen laten spoelen. Opnieuw programmeren Zullen ze waarschijnlijk bedoelen. Gelukkig zijn dit in Nederland Nog verboden praktijken. En of de verzekering het vergoedt Zal ook nog moeten blijken.…

Lichaam wat maak je mij kwaad Waarom ben je nu niet mijn maat Laat je mij stikken Dat hoef ik niet te pikken Stukje bij beetje Dat weet je Maar het ging zo goed Daar gaan we weer Een stapje terug dat moet Nee, ik wil niet klagen Maar je hebt zo van die dagen Accepteren Zal ik dat ooit leren!…

Het gaat door De tijd is Ons gegeven Wij mogen Mogen het Leven leven Al meer dan Veertig jaar Blozende wangen Een frisse blik Behoort het Tot ons verleden? Met een huid Die toont Sporen van Jouw leven Van de liefde En zorgen Van verlangen En teleurstelling Al is dat Buitenste niet Zo veerkrachtig meer Als destijds…

Een tattoo zegt meer dan het woord alleen het kan zeer ingrijpend zijn voor diegene die het aan gaat maar ook de naasten voelen vaak de "pijn" Identificatie, bepaalde waarde, medisch een tattoo is er voor de rest van je leven een herinnering, een volwassenwording, een sieraad, een plaatje, een naam, voor altijd beschreven Impulsief of goed…

Mijn vinger kan ik er niet achter krijgen, ik krijg er geen vat op, houd mijn vinger aan de pols en hoop dat het zichzelf oplost, als ik mijn vinger maar niet kwijtraak!…

als je 's morgens vóór je spiegel staat en je ontwaart een hoofd op je schouders en het is niet het jouwe dan moet je daarvan onmiddellijk melding maken bij de dienst voor bevolking van je gemeente die doen dan wel het nodige. maar herken je in plaats van je hoofd je lichaam niet meer als je eigen daarmee helpen ze je niet 'meneer zo…

Mijn leven is net een pakketje, je weet nooit wat erin zit, Maak me maar niet open, dan kun je nooit voor verrassingen komen te staan…

wit eenzaam toilet verbondenheid met velen een menselijke, onontkoombare behoefte doorspelen!…

Als je lichaam je in de steek laat, Je doet niet meer wat ik graag wil, mijn motoriek valt daardoor stil. De pijn die gaat maar komt weer terug, maar ik ga door want ik ben stug. Ik laat me door niemand beperken en blijf hard aan mezelf werken. Ik hoor erbij dat wil ik graag, ik ben niet snel meer eerder traag. Omgevingsangst die ken…

De verwarming staat één voor hoogst, maar in mijn huid voelt het het koudst en gegund met stilzitten ben ik niet. Hoe graag ik het zou stoppen willen, mijn lichaam blijft zo zachtjes trillen dat ik twijfel of je het niet ziet.…

hij die ik vroeger was is niet meer... er stroomde veel water langs heel veel water zodat de scherpe randjes behoorlijk zijn afgevlakt de te lange winters temperde het felle vuur in mijn bloed berusting zette zich vast in mijn aderen de krachtige hopen van weleer waarmee ik zó dikwijls de zorgen als vruchten van me afwierp zijn…

poëzie te schrijven die als een jas met je meegaat ik haat je wel eens altijd moet ik erop letten dat ik je niet vergeet soms lig je te wachten in stoffige hoeken door jou, omhulsel, ondervind ik het leven aan den lijve ik groei in je vorm waar ik steeds meer naar sta --------------------------------- uit: 'Ode aan mijn jas'…

Als ik al opsta - het is niet gering - vallen schilfers voor mijn voeten spatten zweetdruppels in het rond geuren oksels van gekloonde stier. De onderkin van voortvluchtige stoppels krabt haren kippenvel de rug op mijn oogleden trillen uit het rag dat de diepe nacht er heeft gesponnen. Naast mijn bed ontstaan weefselkorsten van voorafgegane…

Binnen het lichaam werd geprotesteerd Over andere voorwaarden gedebatteerd Dat zijn dan van die dagen Waarin men om opslag gaat vragen Of anders de boel gaat vertragen. Het oog won de slag En kreeg oogopslag.…

Mijn voeten brengen me op paden en in landen die ik niet had kunnen raden aan kusten en op stranden, ze lopen en ze dragen mij, ze dansen met me, geven kansen aan me, ik neem foto's van mijn tenen van mijn benen. Ze vragen mij wanneer ik teveel loop, stil te staan. Rustig aan lijken ze te zeggen, terwijl ik zoveel zou willen, maar samen…

Al Roos' vriendinnen waren al getrouwd. Als oppas werd ze vaak door hen gevraagd. Ze was jaloers op hen: ze was nog maagd en deed d'r best, doch liet de mannen koud. Ze wensten haar gewoon niet aan te raken en bloempje Roos versierde slechts de muur. 'Wil jij', zo vroeg ze aan een arme buur, van mij een ongehuwde moeder maken?' Hij…

Als was in niemands handen stortte zij ineen aan voeten van geen een los van dromen alleen; uren op de grond verstomd, had ook zij geen woorden meer de wereld deed te zeer.…