Te dik,......Te dun.....
Jaren was ik veel te zwaar.
Ik was net een jojo, zoals menigeen.
Kilo's eraf, maar ook weer kilo's erbij.
Ik wilde slank zijn, net als velen om me heen.
Iedereen vond me te dik, al zei niemand het,
maar je merkt het gewoon aan al die blikken.
Ze bekijken je en dat zegt genoeg.
Je hoort gewoon bij de "dikken".
Na heel veel jaren heb ik de strijd gewonnen,
bijna 25 kilo ben ik kwijt.
Het was zeker niet makkelijk.
Het kostte me veel discipline en tijd.
En nu ........... nu is het volgens velen weer niet goed.
Ik voel weer alle ogen op me gericht.
"Gaat het wel goed met je?"
"Verlies je niet teveel gewicht?"
Het woord anorexia hoor ik al soms fluisteren
en het klopt wel dat de kilo's er niet meer bij op komen,
maar eindelijk hoef ik geen strijd meer te leveren
en daar heb ik toch jaren van liggen dromen?
Nu houden ze me in de gaten of ik wel eet.
Ze proberen je vol te proppen met koek en snoepgoed.
Ik wordt er soms zo vreselijk moe van.
Het is ook nooit goed !!!
Eindelijk kan ik de kleding kopen wat ik wil.
Laat me toch met m'n maatje 38 gelukkig zijn.
Is het bezorgdheid of misschien jaloezie?
Ik weet 't niet maar 't doet wel soms pijn.
Geplaatst in de categorie: lichaam
Ik wil graag tegen je zeggen dat ik het heel erg knap van je vindt dat je 25 kilo bent afgevallen. Eens lijnen..levenslang lijne. Zo is het wel....
De mensen die je willen "volproppen" met eten zijn waarschijnlijk bezorgd om je en hebben het beste met je voor. Probeer dat te filteren.
Voor de rest...geniet van je maatje 38...het staat je vast prachtig!
een ex-jojootje
Ik zou me pas zorgen maken als iemand ineens maatje ...heu...34 is.
Sterkte meid!