Alle inzendingen over verdriet

Terwijl ik in de regen door de straat waar dertig jaar geleden de speelgoedwinkel van mijn moeder stond, liep, besefte ik: Ik ben een reiziger. Een reiziger. Met open armen verschenen de tragische Harlekijnen. Het deed met denken aan de dag dat ik door de natte straat van het verleden liep. Ik wist spoedig zou ik dansen dansen…

Het dendert maar door mijn hoofd mijn schuld, mijn schuld, mijn grote schuld ik ben niet rooms, niet katholiek ik was gereformeerd protestant de schuldbelijdenis in de kerk was een hele grote opgave en nooit na de vergiffenis voelde ik mij echt bevrijd en dan denderde het ook door mijn hoofd dat is ook mijn schuld, mijn grote schuld daar zal…

Het is moeilijk genoeg, als je door verdriet wordt gedragen en de tranen niet vanzelf komen.…

vandaag schrijf ik de laatste bladzijde van mijn tweede boek natuurlijk kan ik daar in detail over uitweiden; echter dan ben ik niet snel klaar maar indien u mijn eerste werk zou hebben gelezen had u weet van een gevallen doek en thans behoor ik andermaal tot de horde der wezen achtergebleven in de leegte van een schaduwrijke vloek…

de zwanen de trieste zwanen vissen in rimpelingen van grijs water rank en licht buigen ze het verdriet de grote zijden vleugels ruisen als een weerslag van wat was voorgoed geborgen in het water evenwijdig de stille zwaarden onbeweegbaar zonder gewicht toch voornaam peilloos roerend en wiegen op de donkere spiegel zo…

De zee De zee geeft je verkoeling in de warme zomerdagen. Je denkt: ik ga zwemmen, er kan mij niets overkomen. De zee is verraderlijk en ineens ben je niet meer te zien. Mensen gaan naar je op zoek en dan ben je niet meer te vinden. Enkele dagen erna wordt je gevonden, hoe erg is dat. Voor de nabestaanden heel…

Een waardevol afscheid verdien ik als mens zeker. In mijn hele leven heb ik zoveel mogelijk gegeven. Natuurlijk had ik ook mijn fouten, maar dat heeft ieder mens. Nu ben ik zover om straks te kunnen gaan. Het is moeilijk om dat te moeten doen. Eén ding is zeker: ik heb alles gegeven, wat in mijn vermogen lag. Met…

[Dit schreef ik voor iemand] Binnenkort Binnenkort zal ik de wereld verlaten en mag ik naar de hemel. Eigenlijk is het veel te vroeg, om daar heen te moeten gaan. Als mens had ik het reuze naar mijn zin met lieve mensen, waar ik van hield. De hemel: een nieuw begin, maar ik weet niet wat me te wachten staat. Mensen…

Wanneer verdriet de tijd inhaalt herinneringen dagelijks opbloeien zullen dierbaren nooit vergeten worden zij gaan haast tastbaar groeien Wanneer dagen donker worden brandende kaarsjes voor de ramen staan vertellen verhalen bijna beeldend hoe het in 't leven ooit is gegaan Wanneer speciale dagen worden gevierd de ene belevenis de andere…

[Dit schreef ik voor iemand] De aarde Als je de aarde moet verlaten door een ziekte is dat vreselijk, want het leven heb ik nog zo lief. Met heel mijn hart heb ik zo veel mogelijk gegeven aan andere mensen in mijn leven. Mensen het leven zal verder gaan zonder mij, dat is zeker waarheid Graag had ik hier nog een…

[Dit schreef ik voor iemand] Vlinder Een prachtige vlinder, dat was je in je hele leven. Nu je er onverwachts niet meer bent, doet het mij verdriet, maar voor altijd ben je in mijn hart. Ik ga je missen mijn lieve vlinder rust zacht. Liefs, je vriendin…

DROOMPRINSES Zo een, die met zwaard de doorntakken snoeit een pad maakt naar de prinses Zij snurkt haar dagen rond al honderden jaar en wacht op een kus, die haar wakker maakt Zij droomt een glimlach om haar mond verlost te zijn van elke doorligwond want pijn je raakt eraan gewend…

Als je huilt in tranen heb je intens verdriet. Door je gevoelens laat je zien dat je ergens moeite mee hebt. Schaam je niet als je het laat zien. Het is juist knap om ze te tonen. Tranen: ze kunnen voor een stukje opluchting zorgen. Niemand maar ook niemand staat je dat in de weg. Tranen…

zó kleurloos dikwijls als ook leemte kan zijn met melancholie op de loer en ginds het verdriet oprukkend als een groots vijandelijke leger zó voel ik me soms op verveloze dagen als het bladdert dan verlang ik hevig naar grondverf aangebracht met zachte kwast…

Al is het hart vol met tranen van verdriet, is merk je snel hoe klein je bent, als mens. Het bewijst maar weer eens, hoe kwetsbaar je bent. Een ding is zeker, je moet de draad wel weer oppakken, want als je ermee blijft zitten, wordt het steeds moeilijker op de weg , die voor je ligt.…

Onzeker heb je zekerheid gezocht. Angstig dat je weer zou falen in je gevecht met de Dikke van Dale werd je Ketelbinkie op het 'Kofschip' Woorden gebeiteld in je ogen vielen verbrijzeld op het meedogenloos papier. Tot je de pen in je eigen tranen doopte en je vloeiend je eerste zin neerschreef.…

[Dit schreef ik voor iemand] We waren aan het zwemmen, ik was net uit het water en mijn vriend bleef er nog even in. Toen gebeurde er iets met hem, hij kwam niet meer boven. Het noodlot sloeg toe en was er paniek. Een hartaanval bleek later de oorzaak. Mijn lieve vriend, zomaar even aan het zwemmen en ineens uit het…

Elk jaar is er rouw, gaandeweg de traumatische datum nadert. In stilte denken wij dan aan jou. Vele mensen begrijpen het, maar sommige ook niet. 14 juli staat in ons hoofd gegrift en in gedachte zijn we nog bij jou. Lief meisje van ons, het doet ons pijn en verdriet, maar weet: we vergeten je niet. Met een brandend…

Femke van der Laan laat niet zomaar een ballonnetje op neen een volle een grote een met heel veel verdiet er zit een mandje onder je kan erin stappen je kan eruit stappen maar je mag ook mee ballonvaren tot op grote hoogte van verdriet waarbij de grote hoge stilte je iets zegt dat het leven beneden doorgaat met en dat verdriet niet…

Hoe heeft zij mijn hart zo kunnen verwonden Ik, degene die God had gevonden Maar God is ook dat we dingen moeten leren en omwille hiervan zal het leven tegen ons keren Niet eerder wist ik van hartenpijn Ik voelde een ontzettende smart en vond haar vilein Het heeft zoveel pijn gedaan dat ik bijna niet meer verder kon gaan Een gedachte…

Vader Liefdevolle mens Hij lachte altijd Ik was zijn meisje Gestorven…

Toch blijven tranen stromen Als de bron Het hart gekwetst bloedend Is opgedroogd de ruimte van hoop die er eens was gevuld door duisternis poel van verdriet want bitter is de eenzaamheid de liefde die er was zal nooit meer zijn ik raap de scherven geluk dat eens was kapotgemaakt…

In hun barkassen en feloeken glijden ze aan mijn oog voorbij. De horizon kleurt karmijn en rimpelt nauwelijks na. 'Oh nee, rietmaaiers, daar toch niet! Om godswil niet mijn laatste nachtegaal het zwijgen opgelegd.' Feloeken en barkassen glijden ginds tegen de horizon voorbij, ver van mijn oog en hand. De Eufraat kleur bloedrood. (Basra…

Ik houd van ogen door weemoed gewijd Ik houd van ogen die hebben geschreid Die hunkerend uitzien van groot gemis Of starlings staren van droevenis. Ik houd van ogen die prachtig spontaan Van grote smart naar geluk willen gaan Die moe van gemijmer in avond’lijk land Weer blikkeren uit ruiten waar zonlicht in brandt. Maar God’lijk de kijkers…

Slaperig speurt mijn hand het laken nadat de deur met een harde klap sluit waar gedachtes van kristal mij raken. Breekbaar voelen minuten als een uur hoe liefdevol zachte aanrakingen verbindt bij knetterend haardvuur. Rook dat opstijgt bij smeulend as duidt Chet Baker met Alone together hoe abrupt haar afscheid mij verrast. Met…

Soms verlaten vergeefs roepend na een enge droom stil liggen huilen onwetend of ik hard genoeg roep mijn stem niet gesmoord in stil liggen huilen Het is een stempel van verlangen naar geborgenheid in een veilige schoot een stempel in mijn ziel, mijn fado zonder weemoed…

Jij was er voor mij, voor mij kwam je als geroepen al liep je ook weer weg van mij, van mij zijn nu de wolken en het scherpe waaizand over het verlaten strand ach, de zee, de zee langs de zee loop ik dood en toch ga ik verder zonder jou, denkend alsmaar denkend aan jou jij was er voor mij echt, ik huil niet dat is de wind…

Een aarzelende kus van begroeting, lippen stijf gesloten, verdooft het denken, lichtverval verdampt de trede in de ruimte of vult zich met mist, daarin een gebroken stem, in een tegendraads bestaan een blik die oplicht, kleine glimp van herkenning kleefden beelden in haar hand, vaag album van de geest, contouren en beelden…

De klokken van ellende en dood, de klokken! Ze luien over de oude en grijze stede... De klokken luien! Hoor, ze brommen hol in 't bonzend schomlen van de zware klepels, en breken bronzen klanken, morzlen klanken, die rollen traag, eentonig traag, en zweven, en zich ontbindend dof en doffer smelten, en sterven terendzacht door de…

ik denk als het regent laat ze niet nat worden en als het stormt vat ze geen kou en ik denk ook dat dat denken niet helpt want je wordt nooit meer nat noch vat je een kou want het regent noch waait ooit meer voor jou ----------------------- uit: 'De deur', 1972.…