Rivier
Als smeltend ijswater in de beek,
dansen mijn tranen ongeremd
om wat eens zo heerlijk leek,
in een waterval die ongetemd
stort in een meer van verdriet.
Mijn tranen blijven altijd hier,
ze volgen de rivier verder niet.
Geen kabbelend waterplezier
zal mijn ogen weer doen stralen
en hen, betraand, troostvol drogen.
Mijn tranen zullen de zee niet halen,
ze blijven voorgoed ruisen in mij,
daar waar zij stromen mogen,
blijf jij altijd in mijn hart nabij.
Geplaatst in de categorie: verdriet