inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 70.182):

Rivier

Als smeltend ijswater in de beek,
dansen mijn tranen ongeremd
om wat eens zo heerlijk leek,
in een waterval die ongetemd

stort in een meer van verdriet.
Mijn tranen blijven altijd hier,
ze volgen de rivier verder niet.
Geen kabbelend waterplezier

zal mijn ogen weer doen stralen
en hen, betraand, troostvol drogen.
Mijn tranen zullen de zee niet halen,

ze blijven voorgoed ruisen in mij,
daar waar zij stromen mogen,
blijf jij altijd in mijn hart nabij.

Schrijver: Ruurd van der Weij Fortin, 6 maart 2020


Geplaatst in de categorie: verdriet

5.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 96

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
LadyLove
Datum:
7 maart 2020
Wat 'n prachtig werk Ruurd. Voelbaar. Lieve groet,

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)