Hartenkreten

hartenkreet (nr. 52.691):

Weemoed

‘k hoorde mijn ziel
in weemoed zingen
toen de avond viel
zonder enig licht

geen morgenlicht
om nieuw te beginnen
alleen tranen brengen
mij een wazig zicht

hoelang blijft het duren
voor de zon verrijst
achter die hoge muren
en mijn pijn verdwijnt

komt er een ommekeer
waar ik zolang op wacht
vind ik mezelf ooit weer
na een eindeloze nacht

Schrijver: Greta Casier, 2 februari 2020

gretacasier

gmail.com

Geplaatst in de categorie: verdriet

ziel

weemoed

zon

4.8 met 5 stemmen

173

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: Antonia
Datum:: 5 augustus 2020; heel openhartig beschreven ook verdriet hoort bij dit leven helaas maar we hebben uitzicht erop dat onze tranen gedroogd zullen worden Groetjes

Naam:: Hilly Nicolay
Datum:: 3 februari 2020; Rakend gedicht Greta, ook heel mooi.

Geef je reactie op deze inzending: