Alle inzendingen over natuur

Krijtrotsen varen door de mist. Blauwe bedwelmingen dingen naar sereniteit. De nacht knielt voor het kalme water. Er ligt rust voor anker. Schuimwolken dromen, stromen voorbij. De zee opent haar mond, laat mij zachtjes binnenkomen en op de bodem vind ik een woordenschat. Ik schrijf water tot het trilt in het diepste wezen van…

een reiger zo droom ik de dagen door een reiger grijs van rug en wit van buik wachtend op een rimpeling…

verse krassen getuigen van een liefhebber een waaghals hoe de kou ook snijdt kleurt het wangen rood zichtbaar ademt de kracht van dit jonge leven de vrijheid tegemoet…

Voor even vertoef ik in een kleine wereld, waar mist zijn sluier om me heen vlijt. Kristallen hangen aan de struiken, als pareltjes schitteren ze om me heen. Loop voorzichtig door mijn glazen wereld, waar stilte in mezelf zo voelbaar is. Grijze nevel laat mensen uit het zicht verdwijnen, in de verte klinkt een scheepshoorn.…

Ik leef van de lucht Ik leef van de zon Ik leef van de vreugde Waarmee m'n leven begon…

Flarden mist hoeven schotse runderen neergepoot in brakke grond verzinkend in de modder haar in de krul roodbruin doornat trendy kapsel geduldig met ellenmaat zwijgzaam als ging het om een complot vlakte platteland dat Brel zo langoureus bezong ossen schots van akte maar mooi met iets van God…

Zacht dringt de avond het versleten landschap binnen. De verschoten velden worden stilaan vaag. Een late kraai krast enk’le korte zinnen. Maar uit de nevel komt geen antwoord op zijn vraag.…

zacht paars omsluit me waan ik me veilig tot de zon mij aanroept om mijn ware aard te tonen…

In de donkere nacht ontluikt een bloem. Ze draagt het licht naar een nieuwe morgen. Waar milde zonnestralen haar als lente omarmen.…

op een plek ver van hier staarde ik omhoog langs de steel van een bloem haar exploderende kleurenpracht benam mij het zicht gewend aan de kleurenwereld van ontelbare bloesems zweefde ik ertussen zat op een kelk snoof het melange op dat mij bedwelmde als een bij vloog ik van blom naar blom heel teder proefde ik hun nectar…

grijs licht ontwaart mij mijn wereld ik tuur de tuin in nog niet veel beweging daar ja, twee vissen in de vijver een grote bruine en een kleine gele versuft door de koelte het windmolentje draait maar langzaam vanochtend geen witte rook uit de schoorsteen van de overburen zwoeligheid wil mij de deuren laten openen het buiten…

Zwartwit geflakker berken schrikken zich zilver een ekster vliegt op…

De nog kale takken van mijn tuineik hebben al een lichtgroene floers, schijngroen in de vroege ochtendzon. Een van de takken buigt zich om. Bezeten als ze is door een gevederd trotspakketje, de zanglijster. Het snaveltje opent zich en laat een roze wriemel een trillend geluid voortbrengen, de lucht wordt gevuld met de eerste noten van lentebeloftes…

Als een tedere ademhaling dwarrelt de sneeuw: zonder haast, blank en geduldig. Volhardend in dit teder vallen, niet kwetsend, maar vol erbarmen. Als een tedere ademhaling de sneeuwklokjes groetend en beschermend.…

Vogel, wat zing jij prachtig in die boom! Het klinkt zo mooi, 't is net een droom.... Voel jij dat het voorjaar weer komen gaat? En dat de winter ons weer verlaat? Die mooie tijd breekt weer aan! Dan kun je weer een nestje bouwen gaan. En vlieg je weer met takjes af en aan... Tot je nest weer is gereed. Voorbij is dan het winterleed…

Een vlucht spreeuwen arabesken in de lucht modder op de grond…

Ooit al eens gedacht dat het muizen zijn waar een buizerd altijd maar op jacht in zijn scheervlucht zo naar smacht…

Dampende friezen dravend de arrenslee over het ijs een watervlakte zwartbevroren omzoomd met witgekante bomen als ijsprinsessen op een rij gekletter van klapperende schaatsen over ribbels opgeblazen door een speelse koude wind de winterzon aan blauwe hemel knisperend koud een nieuwe dag rode koppen brede slagen leerstoel voor een beginnend…

je wintergasten vermaken zich best met bezielde geestdrift vederlicht balanceren vleugels in close-up zie je de vroege vogels in de schemerzone van dageraad allen komen voer halen op de voedertafel voor elk wat wils is vrijblijvend het komen en gaan in de lucht van ruimte en vrijheid…

Een geheime levensgeschiedenis van verzinken rondtasten en voortdrijven altoos zoeken naar de zee willoos meezweven met alle winden verliest zich in een vluchtige spiegel waar lege weiden gekrulde bosranden om een kleine torenspits bol glanzend doorheen glijden reine artsenij uit de oudste tijden geeft de aarde haar voeding die zacht…

Heerlijke winter donkere avonden kaarsjes die flakkeren wanten die drogen. Heerlijke winter met zijn vriezende kou jassen die nat zijn van ijs en winterkou. Heerlijke winter met zijn vorst geen vorstin mijn bed met kruik roept, effe wachten: ik lig er zó in! Want die heerlijke winter met kou tot hier en terug is lekker maar die zomer…

Allegretto 98 “Schneit hats!” in de nacht is het gebeurd bovenop en hier voor de deur wit zover het oog ziet daar maagdelijk betreden vlakbij magie van sneeuwmist kietelt mijn ogen de berg! de berg! hij roept! ik geef gehoor zijn koude omarming…

de witte wereld gaf geen zicht op warme tenen of een veilig dak de afgezakte ranken van mijn oude klimop lieten meer te wensen over en het ongemak van dikke dekens drukte zwaar tot waar een spreeuwenvolkje zichtbaar kouder werd, liep er slechts wat warmte tussen opgepakte veren zoveel keren al gaf de voederplank niet alleen maar wat…

als rood en weemoedig het daglicht gaat liggen commissies weer zwijgen den haag zich verbergt tirannen in bunkers de weldoener spelen de lente een klaproos op slagvelden legt als kinderen vragen waar vaders naar toe zijn als wie er asiel zoekt geen brood krijgt maar steen dan weet ik van zeeën van nooit en nog verder en dat liefde vluchtte…

Muziek der sferen pak uw lier en de auloi wij bespelen de natuur zingen van Panta Rhei zo de mens op zijn wereld is Helios beschijnt in grote genade Gaia, ontstaan uit aarde water lucht en vuur is gracieus genereus tezamen bieden zij Euriplates zijn jeugd hoe de liefde tussen ouders en kind bloeit hij, Euriplates…

De zee: Het water van de zee is tijdloos zal altijd blijven stromen en in beweging zijn. Als men kijkt naar de horizon komt het begrijpen dat leven een cirkel is van komen en gaan. De zee zal nooit de bodem bereiken water zal altijd blijven bestaan stroomt door zonder einde.…

De prins uit vroeger tijd gaat op een briesend paard door gevreesde woestenij tart loerende gevaren zijn zwaard en diadeem blinken van strijdlust blijmoedig zoekt hij moeizaam veroverd geluk en geheel zelf behaalde roem diens dapper vertrouwen woont in het dennenzaad dat zich berustend _ toch vol hoop aan de grillige wind geeft als haast…

Geel bruin koren wuift blaast de wind stuifmeel stuift zee in verte duin en dal weidelanden koe met stal bloemen bomen vogel meeuw tijd staat stil voor jaar en eeuw boeren-huisje akker ploeg kindje speelt plaats genoeg ouwe ezel hinnik lacht vrolijk rustig dag en nacht boer boerin beide buiten lapjeskat vogels fluiten blauw…

Als de eenden opeens stenen zijn in de holten van het riet, als het gladde water onweer voorspiegelt en de hond van het bruggetje zijn kop laat rusten op het hek, dan verkeer je in het oog van het sublieme. Als je terugloopt, zijn de stenen weer eenden, onrustig bewegend in ontnuchterende cirkels.…

Geen enkel ver gerucht en komt tot mij gedreven; De bomen van de dreven en lozen zelfs geen zucht. Geen late muggenvlucht zie 'k vóór mijn ogen zweven; De nacht heeft saamgeweven zo innig, aarde en lucht. Mijn hart dat 'k waande dood Door 's werelds drukte omgeven Voel 'k nu geweldig gaan! Geneuchte wondergroot: Zijn hart te…