Alle inzendingen over emoties

Jij nam nooit afscheid van het verleden je hebt je omringd met alles van toen in de hoop dat je het eens over mag doen je werd in je hoofd nooit ouder dan achttien dat was wel het maximum je keerde je spiegel en sindsdien heb je je gezicht nooit meer gezien je bent als Dorian Gray alleen schilder jij je zelfportret en zelfs de fijne lijntjes…

Nu de avond valt wordt alles milder: de mensen maar ook het licht en de woorden, de gedachten. Wat ben ik blij dat de strijdbijl weer even wordt begraven en dat we ook onszelf aanvaarden met al de ellende die we meeslepen, met al ons pogen en mislukken. De witte bloesems zeggen ons dat ook na morgen er nog leven is, nog toekomst en veel vreugde…

Daar waar geen wandelaar meer komt of vertoeft Daar waar schaduw en licht spelen met elkaar. Daar waar geen heimwee heerst, om gemiste kansen Daar ergens hoog tussen de wolken wil ik zijn, even maar om dan één zoen neer te leggen op de mooiste witte wolk. Zomaar Voor mijn zus!…

Hij en zij samen op het strand langs de waterkant hand in hand Allebei alleen maar zwijgen nadenken terwijl donkere wolken dreigen Jij en ik de golven spoelen aan het wordt vloed blijven we of zullen we gaan Beiden zo kwetsbaar in de natuur zeggen niets maar begrijpen elkaar op het late uur Ik en jij als de golven van de zee…

nu ik hier zit -en niet daar raakt mijn gevoelige snaar de jouwe en mijn trouwe vingers strelen langs mijn haar ik zoek je op verlang, zet wreedheid achter het behang en wil slechts van je houden meer dan eeuwigheden lang…

Het lijkt wel of alle mensen ineens heel wat blijer zijn dan gewoonlijk. Komt dat door de mooie zon vandaag, de blauwe lucht, de zachte wind want plots blijkt weer dat we toch eigenlijk geschapen zijn voor licht en warmte. De winter, alhoewel er die niet eens geweest is, kleurt ook de gevoelens grijs en doet versomberen tot klagen en zeuren…

Neen, ik ga vandaag maar niet naar buiten. 't Is er veel te licht, te druk, te vol met bruisend leven. Alle woorden rond me of in m'n gedachten diep, ze zijn als afgeblakerd klatergoud, koud en bitter! Meer... meer is er niet. 'k Blijf maar liever hier in de lichte kamerschemer, tot de stilte me troost! En morgen... ja echt morgen,…

Gejaagd schiet een lift mij de lucht in naar een kamer tussen hemel en aarde waar het me duizelt van mateloze vertekening mensen in de diepte ineens mieren zijn de machtige Maas een nietig stroompje oogt een immens cruiseschip aan de kade tot speelgoedbootje gereduceerd wordt. Tuidraden van de brug onder de bruggen spannen zich dwars door…

Aan de zelfkant sta ik graag. Op de rand van geluk en juk van verleden. Ik balanceer het heden met een manke tred voort. Mijn klein kwijnend zijn, een hanzenpad gestippeld. Een bouwwerk van kruimelend zelfmedelij. Aan de zelfkant sta ik graag, Het houdt me op de been, Maar waar moet ik heen?…

Er zat iets poëtisch in de conversatie we wisselden gegevens uit met geluidloze woorden een duif weggevlogen uit een oude droom vloog over een landkaart naar de horizon waar geniale autisten gespecialiseerd in nudisme de route van organisatie voorzagen je vertelde iets over een woonplaats waar vogels met de doden spraken ik…

De nacht is splinternieuw en met ons onervaren. De nacht is opstand binnenskamers draagt de geur van zoethout de koelte van kerkuilen de blauwdruk van een schreeuw. De nacht is geen gebrek. We zien onze schimmen gebaren in het raam alsof we naar elkaar seinen ons vast willen klampen als mistige drenkelingen. ----------------…

soms fietst er daar zo’n meisje zo’n frêle meisje, blank en blond ze laat haar jas in zon licht schijnen lijkt gezond en lacht mijn tranen weg…

Nooit zag ik de hemel meer toereikend dan die nevelige juliavond na het voorbij trekken van onweer dampend boven het liefdesweiland waar wij betrapt door een terugkerende zon onze kriebelkleren weer aandeden om aan de waanzin te ontsnappen het was bijna aanraakbaar geweest die zonde tussen het zomerse gras maar nog voor het tot werkelijk…

ik dwaal weet niet waar te gaan stappen komen hinderlijk achter mij aan dan blijf ik staan voel hen schuifelend rond mij komen zij sluiten de kring en ik vol angst sta er midden in voel het gissen hoor indringend slissen waar kom jij vandaan ik heb ze niet geraapt de stappen in mijn leven zijn hun eigen weg gegaan ze komen…

zag je schrik toen ik je raakte mijn vinger in de jouwe haakte een licht verweer en toen niet meer maar je ogen spraken in luchtigheid zijn we gaan lopen herinneringen kwamen boven de angst voor het geluid het kraken van de trap zond die signalen voor zich uit de klink deed open waar je gedachten sloten wachtend op wat moest…

Preuts gaat over beschaamd Over lichaam en seksualiteit Overdreven zedig Ingetogenheid. Cultuur en tijdgebonden uiting van zelfrespect soort van onzekerheid angst voor negatief effect.…

Mooi zijn is het kunnen luisteren uit het hart, oprecht, spontaan Heel hard op of kunnen fluisteren "Ik ben echt met je begaan..." Mooi zijn is de ander steunen Bij verdriet, of zorgen, pijn Op zijn schouder kunnen leunen „Ik zal er altijd voor je zijn" Mooi zijn is je naasten geven Nieuw vertrouwen, rust en moed Ieder weet dat hoop doet…

Lang geleefd in onwetendheid, Na veel pijn en lang gekrijt Is het nu de tijd die doorrijdt En is het de persoon die lijdt. Veel geleden, te weinig gebeden. Zijn het de tijd en gedachten die verder reden. Ik blijf maar kloppen, niet te kunnen verkroppen. Dat tijd en pijn niet kunnen, niet willen stoppen. Geleefd hebbend met een laatste kracht…

Ach wat mijn hart van leegte heeft geen vragen besteed geen gedachten aan verloren dagen jij laat mij achter en ik ga verder dan samen in het duister om water te dragen naar de dromenoceaan van groot verlangen het concept ligt hier voor handen draagt weemoed naar zijn golvengraf ik heb mijn leven volgeschreven met waterdunne…

Een wenk een blik meer is niet nodig een gebaar heel bekend maakt woorden overbodig ik ken je zolang ben met je vergroeid maar wanneer hebben wij voor het laatst gestoeid of samen hard gelachen genieten werd sleur geen verrassingen meer grijs versluiert de kleur beiden bang voor de dag dat jij of ik eindelijk toegeeft dat je verstikt…

Hoe ver wil ik gaan Tot waar kan ik nog op beide benen staan Zal ik blijven gaan langs deze weg Hoeveel dingen staan mijn lach nog in de weg Wil ik zijn waar ik hoop te komen Is het misschien toch beter in mijn dromen Is er aan het eind meer lach dan verdriet In de toekomst kijken kan ik niet Ik durf dit pad zonder twijfel aan Maar wil…

De nevelen van het verleden sluiten mij in met een diepe zucht als in een trance staar ik naar een grijze muur die voor mij ligt als ik omkijk zie ik nog flarden van een blauwe lucht wederom ben ik voor het nostalgische gevoel gezwicht de nevels hebben mij nu volledig ingesloten de hunkering naar vroeger is nu in alle staten een weemoedige…

Met de handen in de aarde de wind in de haren, beide voeten aan de grond Met de zon aan de hemel een zacht kabbelend beekje, de vogels aan het front Met de geur van gras de frisse lucht prikkelend in de mond en op tijd een natje en een droogje als pleister op de wond Dat is dan geluk dat lijnt de cirkel rond.…

Ik wil mijn oude leven terug, maar niet met de ik die ik was Ik wil zijn wie ik nu ben maar dan in verleden tijd Als ik toen alles van nu had geweten Misschien had ik dan geen spijt Er hadden andere dingen moeten en kunnen gebeuren Ja.., als ik was wie ik nu ben waren er geen gesloten deuren De ik die er nu is zou een persoonlijk Utopia kunnen…

rusteloze ogen onthullen een onrustige ziel herinneringen, nooit losgelaten al die slapeloze nachten ….niet te tellen treuren om een jeugd, nooit gehad weet ze nauwelijks te overleven ze is nog steeds verbijsterd…

Jouw woorden zeggen meer dan de zin die je er mee maakt Jouw woorden zijn vaak erg zacht Jouw woorden zijn soms ook best hard Maar altijd zijn jouw woorden echt Jouw woorden hebben mij geraakt Mijn woorden zijn te veel voor één goede zin Mijn woorden zijn vaak zacht Mijn woorden zijn soms ook best hard Maar altijd zijn mijn woorden echt Mijn…

Ik zie het in jouw woorden Maar ik ben bang jou weer te storen Ik weet dat er iets aan de hand is Dit is iets waar ik mij nooit in vergis Ik lees in jouw woorden een traan En vraag me af.., waar komen ze vandaan Ik wil het je niet vragen, omdat ik je niet wil storen Maar weet dat ik altijd, altijd jouw verhaal wil horen…

Ik Ik ben Ik ben er Ik ben er altijd Ik ben er altijd voor jou Jij weet dat ik altijd van je hou Jij Jij bent Jij bent er altijd Jij bent er altijd voor mij Ik weet, jij staat altijd aan mijn zij Wij Wij zijn Wij zijn er altijd Wij zijn er altijd voor elkaar Laat iedereen maar denken, wat zijn ze samen raar…

Het voorjaar ontwaakt als een nachtprinses in de hoofdstad je noemt mij in de taal van bloemen bloeiwijzer naar het eerste begin in de gedachten van een ander maar ik verander niet ik neem geen ruimte uit jouw denkwereld ik ben als een schilderij verfstreken die met stilte dwepen jij vergeet de handgeschreven brieven in…

Zo lang als ik kon zat ik onder de dekens verborgen Ik sta uiteindelijk op en drink mijn koffie op deze donkere morgen met stille hoop een beetje meer energie voor vandaag gekregen te hebben ik doe mijn best de rest van deze dag nog te redden nog maar kort geleden keek ik nog in jouw vertrouwde ogen nu doe ik zo mijn best om onopvallend mijn…