Alle inzendingen over ex-liefde

Het pad in de heemtuin liep dood, eindeloze rondes die ik heb gekozen, om uit alle omwegen niets te verliezen, geen voldoende tijd meer om te belopen. zeker ergens komen we elkaar wel tegen, een kringloop niet van herhaald gevaar ontbloot, het torst het kruid van marmeren zerken, deemoed vermorst de levenstekens waar een wegbewijzering…

missen had ik je maar nooit ontmoet het was te mooi om waar te zijn had ik je maar nooit leren kennen het was te mooi meer dan een jaar geleden dit nare gevoel lijkt niet weg te gaan pijn omdat ik weet dat je bestaat dit nare gevoel om je te moeten missen pijn omdat ik weet dat je me haat deze emoties zitten in mijn gedachte elke dag…

We hebben een verleden, wij Mijn eerste liefde versierde jij Toen mijn charmes haar niet bekoorden leende ik schaamteloos uit jouw woorden "Klein gedichtje, klein gedichtje, klein gedichtje voor jou klein gedichtje,klein gedichtje, omdat ik van je hou" en, niet veel later, weer alleen begreep ik pas de stilte van Marleen negen…

Haar gezicht, het lachte opgetogen haar stem kweelde ‘t vrolijkst lied De enkeling tuurde haar in de ogen en ontdekte daar het groot verdriet Haar aanblik, ‘t leek zo onbewogen het zei niets van wat was geschied Van gedroogde tranen in haar ogen nadat hij haar om een ander verliet Haar oor,'t was zolang voorgelogen al wat het vernam, geloofde…

Jouw aanraking beklemt me, jouw kus doet me verstijven, jouw geur blijft hangen als van iemands parfum die in de gang blijft rondzweven, Maar dan in m'n hoofd. In mijn gedachten spookt hij rond, net als de herinnering van wisselende seizoenen en hun graspollen, dorre bladeren, knispering van de witte deken. Echter zij zijn vluchtig waar…

ik wil je geest verleiden uit mijn hart te verdwijnen je stem dwingt mijn oren om te blijven luisteren mijn mond proeft de leegte als verzengende droogte na een warme wervelwind ik struikel telkens over je naam in een vervagende herinnering minne strelingen plagen mijn rubberen lichaam mijn lach is verloren in onbegrepen verdriet…

Aan de oppervlakte van mijn gedachten bevindt zich een verheimelijking die jij uiteindelijk prijsgaf. Gevleugelde mooie woorden als stemmingsbeeld een herinnering die ik onbewust levend wil houden. Misschien nog als pijn om jou te voelen.…

Mijn vulpen schrijft de blues Over het beeld in de schemering Diepe donkere ogen vertel mij niet dat Het nooit heeft bestaan Dat ademloze tederheid Slechts een illusie is Vertel mij niet Dat ik moet ontwaken uit de illusie van mijn gedachten verder dan dromen kom ik niet Zeg me niets onbevlogen Over het beeld in de schemering Duistere…

Op jouw blauwe wolken drijf je langzaam weg en voordat ik wat zeg ben je al uit mijn zicht verdwenen aan de horizon schijnt een flauwe zon.…

Nachtverpozing door weemoed eenzaam in echo van stilte bijna aanraakbaar door uitzichtloze horizon die in het duister metaforen zoekt voor het alleen zijn in de nacht op het palet van jouw dromen.…

Lopend langs droeve velden waar in plaats van wuivend graan nu slechts kale stoppels staan laat de herfstwind zich gelden Te veel vragen zijn gesteld twijfel al volop gezaaid een zomerliefde verwaait daar langs dat droevere veld…

Ik wilde u zien: ik zag u weer, En kwam u om genade smeken. Maar, wat ik poogde, ik kon niet spreken, En gij, ge sloeg uwe ogen neer. Geen blik, geen blos op uwe wangen, Geen woord: uw hart was koud en stom. Ik trilde en beefde van verlangen, Ge ging voorbij en zag niet om.   Ik min u nog, al schondet gij De eed, mij eens vol vuur gezworen…

Ooit zullen we samen zijn, al drong een wervelwind het leven binnen, weelde gesplitst in de verbindingslijn sloot zich op in een woord van spijt de wereld ligt een strobreed van het spoor wat ons dolend verder leid. Eerder draaide de klok terug en het bloed geblust tot ijskristallen, later zou een oude zon zich uit de krimpende hemel laten…

Het leven is een feest Waarin iedereen holt, rent sprint We worden geboren zetten onze eerste stappen Voor we het weten kunnen we geen stap meer zetten Het eind is nabij Het is een ander begin Een leven zonder zorgen In de nacht toont hij zich het mooist Met de maan in mijn rug liep ik door de nacht Geen huis wist dat ik het was De bomen…

Door de liefdevolle wolken voel ik de zon niet meer Achter de hoge bergen voel ik de wind niet meer In het heldere water zie ik de vissen niet meer Mijn herinneringen zitten in de knoop In een prachtige rozentuin ruik ik de rozen niet meer In de fijnste jazzclub hoor ik mijn muziek niet meer Mijn hart ben ik kwijt Mijn herinneringen zitten…

In de sterren zie ik jouw lach In de wind hoor ik jouw stem In de zon voel ik jouw armen om me heen Ik ervaar je in alles Laat niemand verliefd op je worden Mijn longen willen zich vullen met jouw lucht Ik wil in je ogen vol van de zee mezelf kwijtraken Ik ervaar je in alles Het is me niet gelukt om in je ogen mezelf kwijt te raken Hetgeen…

De klok tikt dof en ratelt zacht : "dit is jouw uur, dit is jouw nacht" met stramme hand in flikk'rend licht een laatste woord het boek kan dicht. en dan Niets, buiten hoop... dat jij ooit eens dit boek zal lezen met zijn verborgen liefde in elke zin geweven en dat je hoort hoe het fluistert zacht dat ik ook na de dood,…

Ik moet wachten tot regen en wind de beeltenis verweert en tijd ze tot zachte vorm abstraheert Ik moet wachten tot de dagen en nachten herinneringen verdichten en hun poëzie mijn pijn verlichten Ik moet wachten tot ik me van jou ontkleed en uiteindelijk mezelf vergeet…

Ze vraagt zich af hoe het is om weer alleen te zijn. De man met wie ze woont staat nietsvermoedend te werken in haar tuin. Ze haalt de sleutels van zijn bos. Bedenkt hoe ze vrienden familie het nieuws zal brengen. De tafel voor het raam de kast terug in de oude kleur. Merkt hij al iets? Hij plant tulpenbollen voor het voorjaar. Ze lacht…

Regen spet, regen spat 't zijn geen tranen, 't is geen wenen, water, water dat vloeit henen opgepast of je wordt nat - regen sputtert, spettert, spat; "ik heb nimmer lief gehad." Vege zwermen, regenschermen spreiden doods hun zwarte vlerken over vreemde vormen uit, niet van mensen, maar van zerken; alle zerken togen uit…

Liefde was pindakaas, honing en stroop een appel, een peer, een banaan in de loop Liefde was werken met heel veel plezier dan weer eens daar en nu weer eens hier Liefde was zorgzaam, een kaars in een glas behoeden voor uitgaan, als jij er niet was Liefde was kamperen in een kleine tent ja het regent wat, ben jij nou een vent Liefde was…

Herfst komt weer naderbij wij denken nog aan ons en wij Als ik dan afstand genomen heb kom je dichterbij en jij roept zoals gewoon herinneringen op een kus, een blik, niet wetend of ik hou van de schaduw van een droom Een vlinder op het raam warmt zich droogt haar vleugels van de dauw…

Als je eens wist Als je eens dacht Als je eens wilde De wilskracht mist Onwetendheid door macht De "wijzen" die jouw gedachten stilde De energie in mij gaat verloren In wanhoop vindt dat zijn kracht Mijn laatste hoop gezonken Enige redding is het gevoel te smoren Ookal wordt de pijn niet verzacht Bitterzoet is wat wordt gedronken…

het duurde niet zo lang en ik weet niet meer precies wat er toen allemaal gebeurde maar ik draag geen wrok jij hebt geen schuld het was een samenzang je zonnige dagen heb ik gekust het duistere gevoeld in al je lust je zwijgen had een reden we zien elkaar nog elke week dat doet me pijn in elke streek de hardheid van het heden…

(Rendez-vous (met het verleden)) 23 voor en 23 na de klap die mijn leven voor eens en altijd, echt voorgoed, op z'n kop heeft gezet < Uiteindelijk een oprecht nieuw maar vooral gangbaar pad gevonden passend bij mijn handicap > Wending. Niet voorzien, gezien mijn leeftijd. Zweden maakt' ons sportiever terwijl Guernsey verliefdheid…

Ik weet nog hoe jij lachte hoe je keek hoe jij me begreep... liefde leek toen nog zo gemakkelijk... zo gewoon: jij en ik; het had iets schoons!…

Geluk is een meervoudig equivalent enerzijds gewogen in een gesponnen web en door een suikerspin verleid, raakt ik een schuwe droom niet kwijt waarin ik in haar zoete wederkerigheid werd gekend. Anderzijds als het handvat breekt en het genot in de werkelijkheid verbleekt, wat kan ik verwachten in de sluwe ironie van spot door de schaduw…

Er was één man, hij scheen niet veel maar voldoende en leerde me mezelf lief te hebben, ook al vond hij zo, zijn bestaan "een vergissing". Ik probeerde hem liefde te schenken: lerend, gierend; het was genoeg ... om nooit te vergeten, altijd te weten hij was, is er voor me ook al hadden we ons vergist.…

Dichter nader jij zwart als Onyx op de tast naar ontgoocheling Ik ben zo ziel tot jouw huid geneigd te hullen na de getuigenis verleid tot de daad Er komt dat moment van tegenstrijd van ondergang en verraad Maar ik ben zo dicht op jouw huid zo verliefd en onbeduidend als een tik in de tijd En dan de klap, een val in ongenade De…

Jij dromer van dromen Jij woordkunstenares Jij gevangen avonturier Laat jij je niet klein houden door mensen die jou alleen maar willen voor hun eigen genot Die niet durven delen en alleen kunnen geven wat niet van henzelf is Zoek mij niet op Want ik wil jou niet kwetsen met het fatsoen van gewone mensen Zoek mij niet op Want ik spreek een taal…