Alle inzendingen over landschap

Ontsnapt aan de rijmen van smachtende heethoofden (anekdoten die qua lolligheid niet voor elkaar willen onderdoen) sta ik recreërend aan het perspectief van de leegte: het Dwingelderveld (daar waar het oog van Achterberg je terzijde staat) Hier moet het toch lukken verbale vormen om te zetten naar nieuwe sentimenten, Gerrit? Hier…

Daar fluistert de wind niet om de toppen eerder plaagt of jaagt ze onheilspellend ruik je bijna de oerzee lopend over oude bodem imponerend Dolomiet klauterend over smalle richels van gemineraliseerd koraal Dit imponerend landschap van onwerkelijke schoonheid vaak gestreeld door ragfijne flarden mist die vanuit het niets grillige…

De golven rollen koppen telkens, telkens, steeds maar weer en leggen sprankelend schuim op het randje van de zee.…

De Veluwe legt haar vloeren zoals eeuwen geleden hard en ruw soms in losbandig scharlaken avondlicht dan weer ingetogen in krijtstreepjes van pastel elk schijnsel wacht geduldig op wiekslagen en reeënsporen - taal van passages - sprokkelaars en eekschillers verzamelaars van karigheid zwoegen er zwijgend sprengen springen uit sompig…

Als twee rijen schaapjes lopen de bergen boven de vallei. Een derde rij van wolkenwaas, of zijn het verre bergen ? lost op in nevelige lucht vluchtig als dit moment.…

De kronkelige weg die eindigt op de kam verliest zich in de weidse verten en stort zich naar benee gelijk een waterval met zeven haarspeldbochten waarbij in elke bocht het uitzicht minder wordt of juist alleen de berg zich toont. En bij de zevende verliest de weg zijn vaart om rustig uit te lopen in de vlakte waarboven de berg zich…

Er is een land waar sporen worden achtergelaten zonder ze ooit terug te vinden de wegen zijn er zwak en vaag geen huizen aan de flanken de geesten van het landschap wonen zonder dak en wand vlak zijn de velden zelden grillig de waterranden van de oceaan sentimenten slaan op holle rotsen de trom de melodie van de maanstand bevrucht het…

Wat lees je...? in m'n tuin nestelt ....een meesje Geel-zwart zijn verenkleed,blauwe kop valt in het voorjaar niet echt op Het is een-spring-in-de-struik -wat je ook noemt-: 'een vroege vogel' Bij glorende morgen -wat heet- zingt ie vanaf schutting of tak Aan langslapers lak in mijn tuin plukt ie de dag Van mij…

de straten liggen druilerig zelfs bloemen hangen huilerig als hen het loof ontvalt op het vroegste ochtenduur waar stevig hemels zuurgraad etst het roet er van de gevels ketst dansen houten klazen kleddernat op het ritme van ‘t verval men ziet benardheid overal onmetelijk groot is haar getal Tot in de nauwste tunnel toe, doodlopend in…

In een leeg, kleien vlakte Rijzen ijle bomen omhoog, populieren denk ik Rechte wegen, een geometrisch oppervlakte Ik stop en denk, een ogenblik Dit achtergelaten lichaam van de zee Omsingeld door koude voren klei Ontlokt aan mij een gevoel van heimwee Mijn jeugd is nabij Hier viste ik als kind Aan de rand van de kolk gezeten Een oog zo…

Het lieflijk buurtschap Dishoek Aan de voet van Kaapduin Krijgt een heuse nieuwbouwwijk Voor mensen met fortuin Onze bestuurders besloten In het kader van beleid Dit pareltje te verkloten Voor geldelijk profijt Proficiat beslissers Proficiat, ga zo voort Dankzij u is wéér Een stukje kust vermoord…

Kijken hoe het licht wandelt over het land met de schaduw aan de hand hoe de ruimte vorm krijgt van zien --------------------------------- uit: 'Tussen zon en maan', 2002.…

Misschien hoef ik me geen weg te banen Geen pad of steeg meer in te slaan Om lente met het blote oog te zoeken Misschien komt lente op m'n pad Ontmoet ik haar als ik langs veld en akker dwaal Van het seizoen de taal leer spreken.…

toen we gingen hand in hand glimlachte het Groningse vlakke land tot je spitse tong zich ertussen wrong en jij het wijde land tot een grimas dwong…

onbeweeglijk staat hij al tweehonderd jaar stil te staan geen soortgenoten om hem heen mistflarden draaien rond zijn kale bol twee kraaien krijsen plotseling zijn naam op de smalle landweg komt een bestelauto aan vormt al jaren een richtpunt voor 't verkeer in de zon, de regen en de grauwe, natte duisternis gespaard voor de open…

Als ze een landschap was ze zou bewegen in de wind stilte opzoeken in het gegil van krekels ze zou de zon om water vragen wolken om genade bladeren om een voetstap de aarde om een vore en een vlieg ze zou het licht verschuiven donker omschudden vogels zouden stilstaan als penselen in de lucht En achter haar uitgestrekt zou de stad…

Sporen in zand Door golf, wind gewist Op strand Door niemand gemist. Sporen in zand Door zon, wind gewist Op land Door niemand gemist. Sporen in zand, Resten van leven Zijn al vergaan Voor zijn kon geven. Dieho…

Westerstormen beuken op de dijk, woedend sist het water in basalt. Klompen klossen op de klinkers. Kijk, scheldt de wachter tot zijn God, hier valt geen strijd te winnen. Harder dan hard is de steen, onwrikbaar blijft de sluis. Doggen jagen ieder die mij tart. Zeven vromen stierven in mijn huis. Mijn goud ligt onder de haard, mijn hart is U…

Op het strand van mijn gedachten Lachen de kampioenen mij toe Terwijl de zoogdieren de tepel Van hun moeder tevergeefs zoeken En het kinderknoeiend gelepel Tot enthousiast volwassen Gekir leidt maar zonder Warm en hitsig Gedonder in het vooronder En ik me afvraag hoe De bronstige avond is verlopen in de kastcafés De ruimte is gerond…

IN winteravondkou, in het groot open van het blauwvloeiende beloopen roestrandig staal, spichtig, onzichtig nu de nieuwe maan als een fijn edel veertje, als een losse haal en dun getogen. Rondom vochtig staan de zwarte sparren, lorken gril verwezen, verzameld onderhout, somber en nors, maar onder de donkerte der schors is helder…

in het binnenland, daar slingeren de wegen nog dwalend naar diepte van binnenbestemmingen naar verweesde bermen pas op, maaien ik dacht als kind dat daar maden waren maar dan casual gespeld zoals bloemen in 't veld nee, radarcontrole onafwendbaar geld om brood te kopen en jouw gang te gaan pas je wel op, voor overstekend…

Vele voetstappen gezet dwars door het gitzwarte eeuwenoude veld Dat ooit roodgloeiend stroperig Vloeiend en grillig naar hier is gekropen Gedropen uit machtige muilen Die krachtig en vurig brulden en met veel geweld fascinerende zuilen achterlieten van betoverend bloedmooi gebeeldhouwd obsidiaan Zie hier de volgelopen vlakte versteende…

Onze gesprekken werden langzaam onze vragen beantwoordden we met kijken naar de langzame wereld om ons heen de dorpen en landerijen in de diepte de vogels bijna verdwijnend in de hemel we gingen zitten kijken naar deze prachtige onverschilligheid van de wereld naar de overbodigheid van onze vragen. ---------------------------------- uit…

Het kan toch nog niet over zijn, zo abrupt en onverwachts Gestaag gaat de bus verder richting stad Maar ik ben nog daar, waar de regenboog het canyon raakt en 't pad die weidse lus haakt in het landschap Vlak, onder de gletsjer Wil geen pot met goud maar lopen nu de storm is uitgeraasd De knisperende zwarte lava als basterdsuiker…

mijn mooie gave bomen ze zijn voorgoed verpest het halve lover afgekapt slecht hun kruin die rest voorbij hun hoge kale stam zie ik de grauwe stad waar ik vóór die slachterij totaal geen weet van had alleen omdat een enkeling te lang was en moest bukken waagden ze het om aan mijn plantsoen het mooie zicht te ontrukken als ik al ergens…

Kon je maar mee met mij Daar waar mosgroen mengt met ijs en karmijnrood Tot aan een lucht vol mysterieuze wolken Zeker twintig tinten grijs tot ver in zee, en kleurrijk rhyoliet wat gelaagd is over dood of leven.. Hoe nietig ben je als mens, Hoe machtig de natuur Het water valt naast bergen kolkend, oplaaiend vuur Straks daar…

Warme lucht waait over Drentse dreven trekt aan weerbarstige kronen van parmantige eeuwenoude eiken en doet geelwitte graanvelden golven Moeraswater schittert blij met het licht van de zon Kreten van futen gekras van waterhoenen het zoeven van zwiepende zwaluwvleugels lossen op in het geruis van zwaaiende populieren Wij waren daar…

De strijd tussen de tijd en de tijdloosheid kent geen wortel en geen voleinding de eeuwigheid is een ladder zonder beneden of boven het water en het gewas hebben hun grensgeschil nog niet beslecht ontoegeeflijk en hardnekkig verschuiven dagelijks de linies zo nu en dan valt er een donderklap dan dreigt de hemel schichtig zoeken struik…

In balans Berg, rots, een ravijn de tijd is van steen de stenen zijn tijdloos. De berg, een diep litteken, zonder beweging valt eeuwig het water. Ik word bevangen door onmetelijke rust, steen op steen op lucht. Voor mij de wereld die zich ontvouwt, onbeweeglijke zon. Dan even later...... Balans van duizeling weegt mijn schaduw…

Drenteland, ik kan je niet bezingen niet in je klein en ook niet in het groot je bent niet mooier groener, stiller dan waar ik eerder heb gewoond je mist veel van de stadse reuring er is geen zee die trekt geen strand, geen grote stroom maar in de late middagzon op weg naar huis kan ik niet méér genieten dan van 't bloeiend veld…