Alle inzendingen over muziek

in zijn hoofd woedt een wervelstorm als een centrifuge die volhardend zware toeren draait als een ondoordringbare wals nadert een dreigende hoge geelbruine muur het zandtapijt groeit in de verzengende hitte ontelbare stofdeeltjes wringen zich in zijn ogen en oren zijn schreeuw brengt geen geluid voort als hij langzaam…

och, kon ik spelen spelen op een klarinet het hardhout warm rustend in mijn hand mijn adem trillend zangerig langs het riet och, kon ik spelen spelen op een klarinet gelijk een goudvink zijn toonverhoging aan het einde van een liedje zet och, kon ik spelen spelen op een klarinet ik kan enkel klanken laten dansen uit mijn pen…

soms dwarrelen er flarden muziek spontaan uit de schatkamer van herinnering een melodie die gedragen wordt door scenes van optredens uit evenementen kleur volume en emoties zijn toegevoegde waarden in totale verbondenheid verbazingwekkend is het hoe de tijd met vele stappen terug dit volmaakt helder produceert als een blinkend…

Close harmonie; muzikale melodie. Een eenheid in spontaniteit verzonden. In toonsoorten, timbres tot een eenstemmig vrolijk lied verbonden. Sopranen kunnen naast tenoren staan. Een enkele bas vult het gezelschap aan. Gezel en meesterknecht verbanden. Verbonden tot een muzikale harmonie. Een meesterlijke lippen symfonie. Close harmonie;…

Elk scheepje aan wal, aan ka maakt er muziek Publiek met goede oren ......geniet Wind een vast bespeler van mast, stagen en tuig Een lied kun je er niet in herkennen Het zijn improvisaties -ter plekke- bedacht Hard of zacht hangt af van gure windkracht wind voor of wind tegen Soms even ritme van regen......…

je speelde met lucht de vlucht van jouw dansgewaad zweefde schoonheid boven de vloer langzaam verstomde het lichte rumoer toen alle ogen zich in verbazing richtten op de kleurige nimf jij bewoog als kind bevallig en vol gratie met perfectie in een ongekende souplesse op muziek van de wind in haar luwte glansden je ogen verstilde…

het zijn de tandjes die voorzichtig proeven in de groeven van het oud vinyl hun impulsen geven aan het mengpaneel dat tonen switcht waarmee de versterker blitst met doorleefde muziek waar het nostalgisch verdriet in krassen en haperingen als liefde en pijn nog voelbaar zijn ben zuinig geweest op hun hoezen boordevol herinnering…

jij weet hoe je de tonen moet laten spreken het schrift is slechts een duiden van wat er komt natuurlijk heeft de componist al jouw lievelingskleur omdat de geur van zijn muziek bij jou past hij heeft instrumenten gekozen die zijn boeket vervolmaken in schoonheid door ultiem samenspel van balans en klank het is aan jou om dit…

in zijn stem hoor ik leven, bloed aarde, de melancholie de openbaring van een ziel soms zo zacht zoet dan weer aangescherpt, wel mild, verstild zo het was, zo het nog moet ook de vader van gedachten althans waarop ik zal wachten die diepte en klank heb ik altijd gewild besnaard op hout met rondingen een klankkleur met mondingen naar een…

Nocturne voor een droevig hart. Een slaapmuts met romantische noten overgoten. Wanneer het leven soms zwaarmoedig rust en je weer graag door een lichtvoetige ochtend wenst te worden wakker gekust om met nieuwe levenskracht niet van het zonlicht te worden afgesloten. Nocturne een romantisch snarenspel. Somtijds vrolijke vioolmuziek, maar…

De muzikant bespeelt mijn diepste gevoelens. De trompettist tilt mij op uit de mist. Op de tonen van een blues song raakt die mijn snaren; worden mijn laatste zorgen uitgewist. Is de trompettist een bedrieger? Een illusionist die mij straks terugplaatst op dat schip in de mist. Een eenling zonder fanfare; die zich in zijn doelstelling…

Overal treurt de tortel... Maar niemand, niemand heeft last van haar dwingend gezeur, haar oervervelend gekoer. Vooral in de zomer grijpt zij haar nederige kans met een simpel ritme de stilte te betreuren. Voor muzikale oren soms stompzinnig vals! Maar niemand, niemand stoort zich aan haar melancholieken. Sprinkhanen, ratten, wespen…

Zojuist verloor ik weer mijn ziel aan Bach Adagio 'Concerto en ré mineur het heeft zoveel van verlangen en treur ben vaak door zijn noten en tonen van slag zoals hij gevoelig wenend meevoert langs het hemelsblauw klassiek gelaat van het schoonste wezen op aard, voel dan eeuwige droom die met liefde ontroert kom vrouw, waan der permanente…

Als een rode draad loopt muziek door hun leven. Het wordt tot een geheel in hun geest geweven. Het heelt de wonden, het verdringt uw verdriet Ieder instrument heeft zijn waarde, de klank verbindt zich met mens, heelal en aarde. Muziek wordt gekoesterd door jong en oud, voor het plezier, of voor zelfbehoud. In stilte leven, is wegkwijnen…

Vleugjes adem rozenhout zinnenprikkelend Rozenblaadjes dor en droog door betonnen goten rinkelend Hier smeken heet huiverend onvoltooide gebeden fluisterend Dansen escobillas ontluisterend Boven- en onderwereld elkaar kruisend Het is de held die hier overwint Zijn kloppend hart dat de dans begint Hees bevend, het hart brandend…

En in de schemering zong de uil zijn blues; veel van ook zijn verdriet was al geweest, zijn droevig lied kwam immers uit zijn hele lichaampje en niets gekunstelds was er aan het werd door niets gestuit - zo hoort muziek te zijn: voluit, een druppel die je dorstige, je uit- gedroogde ziel in zich opzuigt. ------------------…

ik heb tussen noten gelopen partituurde de tijd kende hun hoogte wist de melodie altijd vooruit in alerte blik speelde zonder geluid de klanken waaierden uit ontmoetten gelijken zonder te strijken vormden fortissimo in akkoorden piano aan om een vitaal accent te horen die muziek is niet vluchtig verdwijnend maar vult de lucht…

Op de juiste toonhoogte zonder toeters en bellen. Het rinkelt een mooi samenspel waarbij niemand je meer iets hoeft te vertellen. Een nauw luisterend oor heeft er nog alle aandacht voor. Die zuivere tonen gloriëren. Trekken je hele lichaam door. Op de juiste toonhoogte. Niet hoger of lager. Schraagt een mens in zijn evenwicht. Klinkt als…

al die Ukelelisten op de Ukelele wanen zich virtuoos nee dan de Mandolinisten onder de azuren sterrenhemel van Nicosia alwaar zij klinken in de nacht maar zo bescheiden en zó zacht dat je het nauwelijks verwacht…

ik hoor het ruizelen van woorden uit de bomen van mijn dromen die ik optuig in mijn geest het is een feest van groene blaadjes prille tonen op muziek van lente als de winter is geweest in kleur bloeien akkoorden als zinnen zich formeren volgens regelen der kunst schrappen en opnieuw proberen wind draagt traag wat inspiratie aan als…

jij bloeide muziek mijn lieflijke vergeet-me-niet ik hoorde je groeien in de border van mijn tuin jouw groene preludes wiegden harmonieus samenzijn ik zong in het ondergaan van zon mijn kleine aria’s jij knopte tonen tot liefde kleurde refrein ons afscheid was stilte met de melodie van pijn…

Utrecht, Tivoli-Vredenburg, vrijdagavond 7 april 2017: BRAHMS'ZONNIGSTE Met het Rotterdams Philharmonisch orkest lichtte Rafael Payare als dirigent, door zijn zuid-amerikaanse temperament, met ongekende getalenteerde passie WAGNER, REGER EN BRAHMS op tot inzichtelijke, overzichtelijke maar vooral invoelbare emotie van betoverende zonnestralen…

dat Satie niet afkerig was van weemoed weet ik al langer in dit vroege klavierwerk heeft hij zijn ziel gestoken met tederheid worden toetsen betast emotie vertaald in heldere tonen vrijbaan gegeven aan tranen die gedreven zullen stromen zo er iets op aarde is dat klank geeft aan m'n gevoel dan moet dit het zijn de klankkleur rijk aan…

Jij sprong in de rode Buick benzinezuiperd van naam en faam jij ging graag mee naar de zee of zo maar rijdend door de kleuren van de geestgronden achter de duinen van Noordwijkerhout, uitwaaien met jouw rode, lange, gekrulde haren Op de radio speelde Chuck Berry ‘No Particular Place To Go’ mee Wat zong jij vals en ik iets minder toch werden…

Eindelijk kunnen we lente buiten laten staan Binnen waren we in de maanden januari en februari pottenkijkers en mandenkijkers waarin eerst aarde met zand en turf de bruin gebolsterde bolletjes zonder enig durf Ze lieten zich pas gaan als ik met de gieter bij de vensterbank kwam Nu blijf ik uren buiten staan en voed m'n ogen…

Kleine violist tussen het bladergroen. Een muzikale verbeelding voor een nieuw lenteseizoen. Zuivere tonen klinken op van het snarenspel. Een strijkstok tokkelt tonen. Iedere snaar binnen menig kwartmaats tel. Kleine violist tussen de voorjaarsdromen. Laat wat tussen het groen zal ontwaken opnieuw zijn dromen dromen. Kleine violist…

zodra mijn vingertoppen de witzwarte ladder beroeren neemt iets mij bij de hand ik kan dan zo maar niet stoppen een verlangen laat zich vervoeren onaantastbaar voor het verstand de ogen sluiten zich als vanzelf en mijn omgeving laat ik achter ik ga onderweg, weet niet waartoe, naar ergens waar ik klanken delf, de bodem is er zachter terwijl…

ik had veel in mijn mars maar kraamde lachend blijdschap en verbazing op gezichten heb toen niet goed op de centjes gepast troubadour leek mij wel wat met zang en dans de mens vermaken liedjes uit het hart die de pijn vervagen van de lange werkdag dagelijks langs herens wegen gaan in zon en regen staan de herberg met een warm…

Fluit er een merel, dan voel ik geluk. Fluit er een merel ten hemel schreiend mooi in China terwijl ik niet in China ben; heeft naar verluidt men hier ter stede merels ook gehoord in het blauwe schemeruur van 3 Februarij 1603; zal, naar verwacht mag over zes weken, in mijn tuin hun lied weer klinken; stel dat ik al op weg zal zijn gegaan…

Langzaam draait een koperen mechaniek. Pint de noten die je niet snel zult vergeten. Liefelijk klinkt dan de muziek iets romantisch dat een hart wel doet breken. Zo'n speeldoos uit een andere tijd. Zo'n muzikaal object bij een rustig salon verpozen. Als je de behoefte voelt om alleen te zijn op een moment voor jou alleen uitgekozen.…