Alle inzendingen over ziekte

vannacht na een krap uurtje slaap door mythologische goden in de tang genomen Atlas zat spieren los te snijden Vulkanus hamerde een bijl in de buurt van mijn achterhoofdsgat de pijn was hels hoe ik ook lag of zat ik kon geen slaap meer vatten en elk bewegen maakte mij tot kotsen toe onwel de uren duurden en voor het eerst in tientallen…

Er wordt onder de kruinen wat af geremd, het ontzaglijke lieve intense oogt vergeten niets meer en juist alles wordt nu verweten. Boven alle twijfel verheven klinkt de wens te sterven , eigen leven en dat van anderen niet meer of nog langer te bederven. Is het afglijden met pijn naar een vorm van krankzinnig zijn meteen alzheimer of dementeren…

Na het gekkenhuis wennen frisse lucht van buiten alleen wat moeite met de weg naar huis Thuisgekomen badkamer en toilet niet meer vinden en zelfs verdwalen maar met een opgeruimd hoofd vrijwel leeg alles weer verdragen Zelfs het geblaf van de honden het krijsen van vechtende katten zingen van vroege vogels in het licht van de nacht…

Ja, ik weet van wie ik stam nooit voldaan zoals een vlam waaraan ik mij gloeiend bezeer vuur, zuurstof en dikke teer Licht wordt alles dat ik pak tot brandstof word ik in een zak door warmte naar de maan gedreven Ik ben waarlijk een gestage vlam vuur geworden om te verbranden dood een vonk die woedt in de ingewanden…

in stad hardenberg geen dak meer boven je hoofd op hollands ondiep pleurend pleuritis het hoge woord van pleuris springt er huilend uit verhoogde vatbaarheid in het zuidelijk grensgebied niet waakzaam genoeg binnen de singel bang voor tuberculose een gast in de stad een witte villa de vogelgriep van buiten in de tuinaarde…

ik zag je ogen draaien armen maaien in de lucht jij was totaal van je stuk in zacht begeleiden konden we de nare gevolgen van de plotseling optredende energieboost vermijden nog was er paniek en de schrik van het ongewisse in het niet weten waar je bent en wat je doet maar de wereld heeft je weer lief ingesloten in dat…

jij hebt de dood in de ogen gekeken maar wilde van die werkelijkheid niets weten pas later kwam het besef hoe kwetsbaar het leven is en welke uiterste datum er aan onderhoud gegeven is operaties chemo’s en bestralingen hebben je niet klein gekregen in een steeds meer relativerend bestaan ze lieten je gaan in de uitbehandeld sfeer…

eigenlijk was ze gegeven haar leeftijd drie kwart eeuw in topconditie natuurlijk ze klaagde wel eens over haar gezondheid gemiste kansen en gemoed maar ach dat hoorde eigenlijk bij haar een beetje de diagnose na de zoveelste klacht bevestigde het vermoeden in eerste instantie niets aan de hand zoals verwacht dus gewoon een galsteen…

Om werkelijke schoonheid te beschrijven zou een bezoek aan het hemelsblauwe wellicht echt enorm handig zijn. Mij daar neervlijen, de plafonds bekijken, in al die kamers even gaan liggen jouw huidige voorland voorproeven. Doodgewoon op mijn rug en alleen staren met wellicht mijn favoriete blauwe nachthemd aan en met mijn handen onder mijn…

Ik zit klem, hoe kom ik hier uit, hier weg, wie helpt mij vergezelt mij desnoods alleen in gedachten, naar de Gouden Poort met vrije vogels in de glimp van het licht tussen haar deuren? Wie voelt mijn liefde trekken aan de netten die ons verbinden? Wie wast de harde korsten van mijn lijf, kust mijn wonden tot bloemen als de mooiste…

Wel eens van gehoord? wat doet het met je leven weet je wel wat er gebeurd naast het beven Het is een ziekte zo apart ik heb het al zeventien jaar het houdt nooit meer op terwijl ik ben er eigenlijk mee klaar De één krijgt dit, een ander dat allemaal komen we aan de beurt je doet er niets aan jouw kleurplaat is ingekleurd Alle kleuren hebben zo…

Nu ik weet dat je thuis aangekomen uitzicht hebt op die frêle portretten moederwangen bijna kunt voelen, de grond je grond is ben je veilig. Het serviesgoed en de kelderkast ziet, nu nog even niets naar afvaldiensten verdwijnen gaat , heb ook ik tijdelijk rust. Alle enveloppen liggen geschreven klaar. Het gevoel dat steeds weer als bom…

Toen de linkerkant van het centraal bestuur door een trombose onooglijk werd geraakt reageerde de rechterkant lijflang verzuurd Neuronen ijlden waar ze niet flitsen konden Het rechterbeen wou zijn eigen gang gaan De rechterhand pakte er al eens naast Ik gooide de eerste bal na overstuur Spreken was kort wazig vreemd avontuur Mijn lijf en…

alles van waarde draag ik met me mee ik leer het onthechten ik oefen om het licht op tijd uit te doen in een onbekende ruimte op een ongekend uur niet langer vermalen in de machinaties van een bovenaards medisch mirakel in een Lourdesgrot of in de aardse wonderen van de techniek mijn waarheid is draaglijk als…

een gestolde ziel roept niet om hulp ze neemt de benen als de dag haar van donker naar licht verschuift ze hoort slechts kapotte valse klanken als losse pianotoetsen achtergelaten in het gras een mannetje wijzend en roepend voor op de fiets laat haar gestolde ziel stromen hij wint haar voor het leven…

Op bezoek bij Tante Gery, 93 jaar oud, Feestdag, 1ste Paasdag 2018, Huizen Ze was weer even terug in mijn beleving mijn eigen moeder mijn overleden moeder Phina Krediet-van den Bos in 2009 overleden op 96-jarige leeftijd en 5 maanden Ook zij was in de laatste jaren van haar leven overlevende geweest op een gesloten afdeling van “De Burcht…

Het ziekenhuis Weet inmiddels wie ik ben Het ziekenhuis dat kent mij en ik weet, ondanks mijn handicap de artsen te vinden Zij weet meer dan zij prijsgeeft de poli zie Demi à Vera Zij kennen gelaagdheid van bestaan Zeker die van mij is voor hen Zeer beslist zeker geen kunst En zonder twijfel een raadsel evenmin Ongebreideld een teveel aan bloed echt…

een zee van lentelucht voert haar naar een oud verlangen de geleende tijd te leren omarmen de smalle richel tussen het rekenen in dagen en het vergeefs vertragen van de woekerende groei ze opent het venster nieuw licht valt binnen in het betraande weten van haar getelde dagen in geleende tijd…

langzaam werden rode lopers binnengehaald contacten niet bestendigd de uiterste datum is evenwel nog lang niet verlopen in een eerst recapituleren leek mantelzorg goed te functioneren maar toen alle impulsen waren gestopt resteerden slechts herinneringen uit een vage plek heel diep van binnen sijpelde nog een lieve werkelijkheid…

zijn geest gesloopt het leven een farce de reus van weleer wacht op knock-out in het tehuis neemt zijn vrouw elke dag een beetje afscheid van een vreemde dag mevrouw zegt hij soms…

ik heb in het blauw van je ogen blikken gezien die nog vol fantasie spelen terwijl in je bed armen en benen zich in hun verlamdheid mateloos vervelen jij hebt geprobeerd geleidingsbanen te helen door met mentale kracht spieren te strelen zij waren decor in jouw sprookjesland altijd in stilte aanwezig helaas nooit erg bijdehand…

Ik zie je gaan, afgezakte schouders met een bleek gelaat je gemoed dragen. Ze zijn niet te krijgen de antwoorden en al begrijp je ook de wolkenzaal niet, 't tolkende, laat staan het ijzige koude. Zie, de kinderen genieten hun maaltijd zijn onbevangen niet in staking gegaan. Ze boycotten de nieuwe hulp niet, vechten niet voor 'n ander moederschap…

Wij kennen al jaren van die dagen de korrels aan het strand, de schelpen het schuim op het water dat af en aan als golven wederkerend het strand aandoet, het koude dat je in winters laat huiveren. De nacht telde deze keer minuten lang uren. Vandaag is huiverig, ik zoek niets en ben thuis de dag is kil niet vrolijk, de sfeer is gelaten, regels…

Wees je gerust vooral niet bewust van de beperkingen van het leven Maar vooral wel van de beperkingen van je geest en vooral van je lichaam En ben je vastgelopen, voel je helse pijnen laat je dan losmaken door Fysio Amsterdam bij monde en handen van Maarten Peter (MP) Horlings van Kirchhoff Fysio, 1e Rozendwarsstraat Amsterdam Jordaan Dan wacht…

Tillift gebruik(t), de eerste keer!! Er hangt een engel in de lucht een engel in Amsterdam neen ze vliegt niet kan ook niet op wolken zitten Ze hangt in een luchtzak en ze is mijn dochter, 11 jaar nu 25 kilo zwaar, naakt aan de haak Giulia hangt en ik zing: op de melodie van “Daar komt Swiebertje”: "Wij gaan schommelen, wij gaan…

zij is geliefd bij iedereen, als koningin word ze begroet, mensen lopen lachend om haar heen, dit doet haar zichtbaar heel goed, zomaar een zaterdagmorgen, voor het eerst openbaar, samen lopend zonder zorgen, hand in hand dat is ook waar, haar werk zo dichtbij, maar nu geen verstoppertje meer, het maakt haar oprecht blij, mijn schatje…

Pijn is de verlatingsvorm van zijn van er niet meer willen zijn vooral geen pijnstillers of levensverlengende handelingen gedoe, gebed of geprevel Het is geweest het is mooi geweest het is goed geweest en ook heel veel niet goed slecht, onwaardig, onaardig gediscrimineerd, gediscomineerd, geisoleerd En dat laatste sterkt me in het gaan, in het vertrekken…

Wat brengt een mens tot een daad die onherroepelijk verder gaat dan een roep dan een vraag aan een medemens naar recht naar liefde het verdwijnen van pijn een laatste wens? Hoeveel moet een mens verdragen voordat hij voorgoed mag stoppen?…

ik heb ballonnen op kleur gesorteerd lampionnen al aangestoken guirlandes en slingers feestelijk neergelaten in open ontvangst het is jouw party de verrassing op je gezicht ziet enkel sprookjesachtig licht ik ben voorzichtig met schikken geweest alles luistert bijna autistisch nog is er enige souplesse in ogen en een wat flexibele…

vandaag ben ik het huis niet uit geweest en bleef maar zitten op mijn luie stoel ‘t was zoals ik het gisteren had gevreesd de dag zou eentonig worden, zonder doel dat gaat nu al weken en lange dagen door als ik ziek ben en het huis niet kan verlaten de moed zinkt weg, de energie gaat teloor en ik kan niet meer over iets zinnigs praten…