Alle inzendingen over natuur

vlieg op vlieg op dans hoog boven onze hoofden zweef en dans op de melodieën van de wolken hoor en geniet van de harp die engelen aanroept scheren en zwierend door de sneeuwvlokken heen walsend uit zicht…

Met miljoenen tedere sneeuwvlokjes komt het ogenblik naar beneden gedwarreld van pure kinderlijke blijdschap. Het vroege ochtend zonlicht verbleekt door al het stralende wit en de prachtige blauwe hemel. Vandaag zie je overal spelende en lachende gezichten bloeien als zomerbloemen op het flonkerende wit. Het zonlicht hoor ik luid…

nu de aarde de maan verduisterd heeft laaien de gemoederen weer op bomen staan er bevroren bij evenals de meerkoetloze vijver ijsbloemen staren vragend naar omhoog waarom de maan ze niet kussen wil staat het riet roerloos aan de kant wat rest is een onheilspellende stilte…

in de vooravond lijkt het alsof de maan de voetstappen volgen zou, raakt zij toch uit het zicht daar de oranje gekleurde lucht een beladen nacht verraadt verminderd het zicht evident kraakt iedere stap helder in het witte paradijs dat schittert gelijk een zee aan diamanten…

Als liepen we door een kerstkaart Het landschap in een doktersjas Oranje gloed over de velden De dorst naar avontuur De sneeuw in de haren Fier rechtop in gelijke tred Door bossen en over vlaktes Langs verlaten boerderijen In het schijnsel van de zaklamp De kruisen op de bomen Wezen ons waar te gaan De nacht die plots viel In het zwart…

Over de duinen Woei een lied - Verstoor je mijn tuin en Stilte om niet? En langs de stranden Waar hij ging - Neem dan mijn handen, Lieveling - De stormwind riep en De regen riep - Je voeten liepen Waar ik sliep. Telkens bedolven…

Heeft hij het zelf ontdekt? Of misschien afgekeken? Ik weet het niet, maar hij heeft groot plezier. Vanuit mijn venster, zie ik hem. Ik blijf er steeds naar kijken. Hij is aan 't baantje glijden. Op de pannen aan de overkant... een ekster... geniet er van de sneeuw. Vier, vijf pannen wipt hij naar omhoog, laat zich dan zomaar glijden…

Wit glinsterend ligt het sneeuwtapijt er bij. Kinderen stoeien en gooien sneeuwballen: rode wangetjes, dikke jasjes, warme handschoentjes dolle pret, ze voelen zich winters blij. Wat verder op in 't bos staan de bomen te rillen van de kou hun takken zijn zwaar beladen en hangen naar beneden kreunend en zuchtend verlangen ze naar…

poedersneeuw dun laagje het is wit de aarde als oliebol vet…

onophoudelijk vallen de golven om een werkwoord de zee http://bit.ly/i7Xngz…

Een avondtoneeltje Niets verbrak de zwoele stilte dan het nedersijplend nat Van de vers gevallen regen; Alle vogelkoren zwegen In 't zacht druppelende lover langs ons eenzaam avondpad, En de lijster schudt haar vlerkjes, Droogt zich op de dorre rank, Maar weerhoudt alsnog de tonen Van haar schelle avonddank. Helder lichtblaauw kleedt de…

De sneeuwvlokken dwarrelen naar beneden, de lucht is donker en grijs, en de slootjes zijn bedekt met een laagje ijs. Van deze dag moet je genieten, eindelijk dan een beetje sneeuw en tijd voor een stamppot bieten. In het bos is het rustig en stil, hier en daar een vogel die doet wat hij wil. Enkele paardjes staan nog in de wei bij…

In mijn gedachten heb ik weer gewandeld over de dijk langs het water van de rivier met aan mijn linkerkant de uiterwaarden en rechts van mij de bomen in het bos genietend van de schepen die daar voeren en de wind die zorgde voor een frisse blos. Ik heb gewandeld, in gedachten, in het bos door de uitgestrekte paden tussen bomen machtige eik…

De sneeuw ligt als een wit tapijt op de aarde neer gevleid. De zon schijnt met haar stralen er op neer. Het is een schitterende sfeer... De takken van de bomen buigen onder de zware last. De winter is nu echt gekomen en heeft ons vroeg verrast.…

Lage ochtendmist over de weilanden. Ergens op vakantie wakker worden, vroege morgen, tent uit, natte sandalen, die aan en door een heelal van druppels gaan. In een mantel van vocht verwonderd stilstaan. Hoe het is een diertje te zijn geworden dat zich uitrekt naar horen, en ruikt de schimmeldraden herfst. Gewaarwording van een vloeiende natuur…

aan die ene boom vastklampend met alle kracht tot het niet meer lukt verkleurt op sterven na dood de wind zingt luider dan ooit:…

Zwevende vogels trekken schimmen zodat het zwermen schijnen naar zacht wenkend perspectief opzoek naar verdwenen zomer kom maar vlieg voorbij het kale najaar nestel buiten ‘t wolkenlint hoe intensief waarheen doezel uit smachtend gezwind ontkil je vleugels naar lomer weg van de wind over zeeën van golvende weide van nattig gras met…

Na overgave ingesloten waar tijd geen rol speelt land en zee hebben gegeven ontzout en verwaterd struikelend slepen door kwade dromen fascinerende mist naar een nieuwe tijd van dode bomen en versteende mensen binnenin fossielend bos onverklaarbaar sla ik het voorhang open van motregen dat viel in de ochtend voor mijn gevoel alreeds expres…

weer de zee - aan alle dingen - anders kleuren de stukjes brood in nieuwe talen - terwijl ik weer niets verstaan heb van alles: jij pakt het bord ik de kopjes met thee en dit is het zuiverklare op ons dak woont een scholekster, steekt zijn snavel in de botervloot en smeert het zout in de hele taal…

Het knarsetandend wit Dat in mijn adem fluistert Mijn trouwe metgezel Als hartslag in de schemer Tegen een oranje aura Prik ik in het laken Groots en nietig tegelijk Weet ik mij verbonden Het zuivere koude water Valt hard naar beneden Ik lest mijn dorst Proef het zout van mijn huid Hier op dit hoogste punt Stroomt de aarde door mijn…

Daar buiten, waar de herder 't vee Reeds naar de stal geleidt, Is aan het effen luchtgewelf Een grauwend kleed verspreid, Dat alles, wat het land mocht tooien, Omwikkelt in zijn brede plooien. En boven trilt op 't bevend blad Nog 't stervend avondgoud, Maar 't rijzend maantje strooit zijn glans Met handenvol door 't hout, Dat ons de…

Dagen beginnen in schemer zachte bries van lentegeur in verfrissende koelte met gedempte geluiden zang van vogels, ruisende waterval door zonlicht beschenen al pracht, tot de avond vallen zal. Om te genieten is het zonlicht natuur en al wat daar in is omvat de bloemengeuren vanaf het ochtendrood tot vele avondkleuren en voldoening van…

in louter klaarheid zichtbaar leunt de dag door ‘t licht van blauw wit verbond de mantel van liefde ligt diep geborgen verankerd in het groene van moeder aarde de tong van de taalwind liegt niet in de oksels van tijd dat maakt het uitzicht 'gastvrijer' in december waarop elke dauwdruppel het pad van stilte zegent voor het nieuwe seizoen…

De winterzon schijnt door mijn slaapkamer raam en kust me langzaam wakker. Ze oogt winters in het vroege ochtendgloren waar rijp wit op bomen en struiken bracht. Het glinstert als zilverkristal als ze met ingetogen stralen de natuur zal gaan beschijnen.…

bij wit dageraad wordt er onverhoeds een lijnenspel uitgezet de bandbreedte als spoorzoeker opdat we niet zullen verdwalen voetsporen worden overreden als de fietser zich 'n weg baant over een verborgen spiegel…

In de lentemorgenzwoelte Streelt me een labberende koelte, Luwend, stuwend, loddrend stoeiend, Zachtkens âmend, floddrend vloeiend, Kussend voorhoofd mij en konen, Schuddend tengere anemonen, Die in duizendtallen beven, Waar zij langs de grond komt zweven, Voertuig voor der bijen wieken, Die met haar de honing rieken. Op haar golving zweeft…

In galakostuum staan zij naast elkaar te schitteren vol verwachting kijken ze uit naar de intocht van de sneeuwkoningin trots zullen ze buigen…

HET KIJKEN NAAR DE ZEE NEEMT ME MEE NAAR HET NIETS OF HET IETS WAT IK NIET LICHT KAN BEVATTEN: HET EINDIGE HET ONEINDIGE HET INNIGE WAT MIJN ZIEL TROOST WANT MET OF ZONDER ZON IS ER ALTIJD EEN HORIZON Dit gedicht draag ik op aan mijn belgische balcon-buurvrouw en echtgenoot, Zuid-Spanje, 5 december 2010…

klein en fragiel ben je betoverend jouw schoonheid dwarrel je ingetogen over velden en wegen niet wetend waar jij je neervlijen zou zachtjes kus je Moeder Aarde…

een eerste sneeuwvlok dwarrelt speels als of het gaat naar een winterfeest er volgt nog een vlok, meer en meer ze komen samen op de aarde neer met elkaar vormen ze een dikke grijze lucht tot daar de wind komt met een zucht hij jaagt de vlokken vooruit vanuit het westen toch vallen ze allemaal ten langer leste en op die dik bedekte winterlaag…