Alle inzendingen over filosofie

Loop door eindeloos denk door doordenk het gaat door eindeloos ondoordacht zinloos fysiek en mentaal gebonden.…

de reden van het lijden is het leiden van de rede…

op golven te leven dichter bij het licht dwalen langs de melkweg ademen zonder lucht reizen met hoge snelheid dwars door alle tijden zou het zó zijn wanneer mijn geest het koude huis verlaat?…

Afdalend langs het pad der tranen Naar duistere krochten van mijn geest Sta ik weldra verankerd in sompige aarde Die eens voor mijn daden droog geweest Zoekend vind ik niet die reinheid Het smetteloze in mijn bestaan…

De krachtbron van het menselijk wezen is zoeken naar antwoorden op alles, en ze geven om te kunnen begrijpen. De inspiratiebron van ons leven doet ons telkens verder denken om zekerheid te kunnen bevestigen. De denktank van onze wijsheid is het aanvullen van stellingen om er logica in te kunnen krijgen.…

Zoekend naar een rode Diamant, kan je gedachten Meesleuren, naar datgene waar Rede zich niet huist Klare grotten lokken levens Te zoet opdat ze Niet bezocht wil worden Door enig redebegiftigd zijnde Iedere zorg dient dit Wezen te verleiden tot Het Wijzenrijk, omdat hij Niets anders kiezen kan Welke niets weten wil…

Kerncreatie Men heeft zoveel woorden geschreven, zoveel dingen gedaan. Gedachtengangen gaan verloren of ontstaan. Problemen van heden hadden zich vroeger niet voorgedaan. Oplossingen worden geboden voor hetgeen wat niet mag ondergaan. Men beschrijft deze zaken als de kerngedachte van ons bestaan. Nu is mijn priemende vraag wat er mee is gedaan…

in gedachten denk ik na vraag mij af wat ik denk ik denk na, denk nog eens na nog steeds weet ik niet wat ik nu denk ik besluit even te stoppen met het denken want zo lukt het niet straks denk ik er weer over na.…

je hijgt het verleden achterna kom hier, ik vul jouw deel met mijn kracht het is snuiven aan het lot ontvang van mij een bod uit de hand van een zot ik gedraag me vreemd, als ben ik in de war ontkleed me van het normale roep krijsend, ik ben de nar verdwijn gij doemdenkers speel met mij en verlies alle kwalen ik speel op een koninklijke…

Wat ik je te zeggen heb verneem je pas als het op papier staat uitgedrukt in een idee of daad, niet altijd tot wederzijds genoegen, om op te gaan in eindeloze zinnen die worden dan ellen - en eeuwenlang. De transparante inkt uiteengespat de druppels gevangen in een autonoom web en tot vrijstaat gesponnen een baken in een opgedroogde bron…

Wervelende momenten van hoopvolle gedachten in maanlicht voor die ene keer verloren onder voorspoedig hopen naar die ene gedachte…

traag trekken wijzers kringen rond hun plaat duwen met zacht geweld de tijd onomkeerbaar vooruit lijken minuten soms uren te duren vliegen ze dan weer op jetski's voorbij toch zijn ze alle gelijk…

als de kralen van een paternoster glijden de dagen gestadig door verveelde vingers nu alle uren even lang duren geen dwang bevatten noch vlucht nadert snel het geduchte moeras waar de jaren wegzakken in vergetelheid graaien handen vertwijfeld naar houvast maar verdwalen in het drijfzand der herinnering…

De definitie van een kleur is nooit juist. Als niemand weet wat een menselijk oog echt ziet, dan is kleurenblindheid misschien wel juist?…

als de straat dreigt dood te lopen of de lantaarn te weinig belicht vergeet dan voor een wijle de naamplaatjes op deuren of namen van stijlen schrap nummers die aan bordjes zijn toegedicht erken dat het onkruid tussen klinkers is geslopen daarmee schep je nog geen wanorde of ruïnes in spe plaats je geen vlaggen op zwarte lijkauto's…

zij scheurden door de bocht bromfiets tegen snorfiets kaboem.. een vonk sloeg over formaliteit; -doe je dit wel vaker * alleen als ik zin heb -zullen we de formulieren invullen *oke, bij jou thuis of bij mij? _ ehm..hotelletje tien minuutjes later.. tussen lakens van satijn aardbeitjes en champagne uitgeperste appeltjes van oranje…

Op een dag sprak je niet meer Nooit meer woorden uit je mond Daarmee zei je meer Dan je ooit zeggen kon…

eens zal het woord niet langer duister zijn het zal zich splitsen in wereld oude dromen de wekker zal gaan het verborgene zal patronen weven in de honger van heimwee…

Anders dan proza is gedicht niet poedelnaakt maar gewaagd gekleed; iets wordt overgelaten aan de lezer's fantasie…

wat in mijn ziel besloten ligt daalt vloeiend uit mijn pen letters woorden zinnen buigen verlaten zwijgende mijn hart een stukje van mijn ware zelf onthult mijn echte ware zijn zo ergens tussen grijze cellen worstel ik met mijn en dijn mondig mensje tussen goed en ook een beetje kwaad ik en de ander wroeten mij in een slapeloze slaap…

Ongedwongen en zonder woorden Werden blikken geworpen En losgelaten Op het zicht Mooi werd gezien Tot onbevlekte schoonheid Verdween Door bedekking…

Genen wil geschiedt, geen wil doet teniet wat genen, stam op stam, onderwezen, waar het individu naief is gebleken.…

Pasen staat weer op de kalender Jezus wordt dan weer gekruisigd Hij staat ook weer op uit de dood. Waarom stierf Hij aan het kruis? Om onze zonden over te nemen? Had dat echt niet anders gekund? Waarom is Jezus als mens op aarde? Wat betekent Jezus voor mij? Hij die voor mij geleden heeft? Ik ben blij dat ik geloof, maar in wie geloof…

Kun je misschien ook lachen dacht zij zonder te spreken. En misschien ook mijn regels naleven zonder teveel ophef? Ach ja, normaal gesproken lukt dat wel Maar vandaag is er even tegengas, Niet altijd kan alles leuk en aardig zijn, dacht ikzelf met een lach...…

Ze paradeert topless op 't strand in een weinig verhullende tanga 's Middags op het drukke terras speelt de wind met haar strandjurk ze strijkt hem haast verlegen glad de mannen idealiseren haar door zon en zeewind bemind lichaam het maakt haar aantrekkelijker dan welgeschapen naakt op 't strand schitterend metafoor voor 'n gedicht als…

Op stramme poten had de morgenspin ons in nachten ongemerkt besprongen en met listige draden ingesponnen verstilde lijnen van geronnen uren verzonnen in een nauw gemeten tijd bleef het ongeduld aan ons kleven, in een keurslijf wat de toekomst bleef verzuren en waar het bloed niet vrij kon stromen. Zonder ons in die pijn te kunnen wegen veel…

er is een tijd van komen de eerste stap van gaan een poging tot scheppen om dat weer los te laten ja, ik was met veel begaan maar het meeste bleek al in een ver verleden verlaten of tot stof te zijn vergaan torens van gestapelde beelden bouwde ik om me heen het was slechts mijn gegeven tijd inkleuren het waren de momenten van stilte…

jij het hoofd ik de springende voeten in telgang. in een oogopslag elkaar gewaagd stijgen we op elegant bevallig in het kippenvellen doeleind.…

In de kroeg de stilste klant brandewijn tot aan de rand tegen alles weer bestand blijf ik zittend een passant…

Wat beweegt een dolfijn om net die éne spiering uit de school te kiezen, welke criteria in z'n eenvoudig brein zegt hem dat het juist die vis moet zijn om zich instinctief niet in de luxe van de veelvoud te verliezen. Anders dan de welvarende mens, die in de complexiteit van mogelijkheden verdrinkt en als individu in het collectief…