Netgedichten

netgedicht (nr. 23.600):

Ingebeeld

hoe droog waren mijn lippen
toen ik, ten langen leste, dorstig
van stoffige wijsheid proefde

tandenknarsend viel
mijn wereldbeeld in duigen
toegedekt met droge blaren

zocht wederom,
gelijk de mens is,
een andere schim

die ook in mijn
gespiegelde vitrine
vertoefde

ik was van mijn
schepping getuige
en kon weer de
horizon verklaren

Schrijver: julius dreyfsandt
Inzender: julius dreyfsandt zu schlamm, 15 december 2008

julius-dreyfsandt

hotmail.com

Geplaatst in de categorie: filosofie

wereldbeeld

4.0 met 10 stemmen

636

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Naam:: Quicksilver
Datum:: 18 december 2008
Email:: dvdvthhotmail.com; Prachtig mooi filosofisch geschreven!

Naam:: Baruchacha
Datum:: 17 december 2008; Weer de horizon te kunnen verklaren, wie zou dat niet willen ?

Naam:: Hilly
Datum:: 15 december 2008; Hoe mooi jij dit dan weer verwoord.
Schitterend.

Naam:: kerima ellouise
Datum:: 15 december 2008
Email:: kerima.ellouisehotmail.com; hoe groeit de mens zijn stille weg, waar wijsheid zwijgend vooraf gaat...onwetend van z'n aanwezigheid... een prachtig geschetst beeld!

Naam:: jan haak
Datum:: 15 december 2008
Email:: janhaakzonnet.nl; In ieders vitrine brandt ergens wel een zonnetje.
Mooi neergezet.

Naam:: hebus
Datum:: 15 december 2008
Email:: wietewuitenskynet.be; wat beelden we ons in, buiten dat dit weer een heel beeldrijk dicht is. als in een waas van spiegel geschreven.

Naam:: Margreet
Datum:: 15 december 2008
Email:: silmarillonzeelandnet.nl; Soms lijkt het ineens duidelijk, verklaarbaar, de einder

Geef je reactie op deze inzending: