Alle inzendingen over filosofie

Ik ben voor niets angstig geweest niet voor donker of het schelle licht, niet voor een optreden op een duister feest niet voor oorverdovende stiltes, of het verkeer, aanstormend in vage dromen waarin ik bivakkeer, waarin het uitzicht mij niet gunstig lijkt, ook daarin heb ik een afgewogen verweer. Maar als ik me in een gevoel verslik en…

er is zuchten van gene zijde ze stuurt klanken die ik nog nimmer hoorde vrije taal naar eigen hand ze legt haar bloot in duistere onbekende driften evolutie kent geen stilstand in de trein van creativiteit scheppend in kansen laat zij de wereld vollopen in wijsheid van krachten zo zal het zijn……

Sterven is een toegeven pijnlijk te zien wat ongesnoeid bleef aan geplante bomen, wat niet af was in dit leven. Alleen het vruchtgebruik werd in bruikleen gegeven, aan het ware fruit daar kwam ik niet aan. Wat beloofd werd in mijn jeugd wilde niet rijpen in mijn dromen. Loslaten werd een losser samengaan, berusten werd een deugd voor…

als taal niets meer zegt klinkt ieder teder gebaar veel welsprekender…

Gepijnigd door stilte en ongeduld, op jacht naar klare zinnen, de gedachten en het glas rijkelijk gevuld, voelt hij de leegte van binnen, elke streek bevat een woord zwijgend bouwt hij voort, sleurt uit de droes van de hem gegeven tijd z'n dagelijks brood in een plichtmatige roes gaan beelden teloor in het licht van ziel en dag die op…

De optocht trekt verder ik kan het doen ik kan het zeggen stel je voor sneeuw wordt warme regen de lucht trilt de wintermaan verlicht de hemel de storm is gaan liggen het zal nooit meer hetzelfde zijn dit is het dan ik heb mezelf ingehaald…

ik laat alles lukken... wat niet kan mislukken. voorspel wat nog moet gebeuren geloof dat... het telkens beter kan. wat ik niet in de hand heb laat ik...mijn andere ik beslissen. Zo ben ik er zeker van dat... het eindelijk mijn jaar wordt!…

Het licht gaat dagen voor mij uit De donkerte voorbij Waar ik hoop te vinden Een nieuwe dageraad Verveeld ligt zij te wachten De komst zal er niet minder Om zijn Schouders hangt hij teder De gedachten van weleer Te drogen voor een nieuw Begin ermee Waren mijn gevoelens Plots van kou voorzien En snel voorbij Oh lentebloesem Verwelkom mijn…

Het ware te wensen dat alle mensen Ja, ja!!! WAAR HEB IK DAT TOCH MEER GEHOORD Ik heb weleens begeerd Natuurlijk, natuurlijk!!! OOK DAT KLINKT MIJ BEKEND IN DE OREN Maar het lijkt mij beter Om meer te doen dan wensen en begeren We hebben toch tijd genoeg gehad Van ons verleden te leren Dus sla de hand eens aan de ploeg Met opgeheven hoofd…

Vandaag mijn voornemens opgeschreven zorgvuldig opgeborgen en verstopt Ze gaan niemand iets aan buiten mij om aan het eind van 'n jaar te lezen van wat er geworden is en wat niet Voor de schaduw van de toekomst uit maak ik mijn bewegingen soepel rond vang de grote bal van links en rechts…

G.O.D Grote Originele Designer der schepping Onze kennis neemt toe daarmee krimpt de ruimte voor een aparte G.O.D G.O.D woont niet tussen de sterren in een villa met zwembad G.O.D is immanent doordringt het universum ook U en mij Bij de mens vormen lichaam en geest een ondeelbaar geheel Bij de schepping vormen G.O.D en universum…

Het smartlappenkoor ‘De leedzangers’ dames heren en links een omarmde accordeon en daar staat hij kleurig tussen andere leden van het koor schuinzwarte pet draagt hem als toen zijn baret vrijwillig in dienst ik was nog jong drieëndertig jaar geleden maar wist dat hij anders was boeken las en onderzocht altijd stelde het waarom mij…

Ver verdwaald in het oppermachtige ego zoek ik een pad door de mistige mythe van mijn bestaan Voorbij alle ontberingen sluimeren gedachten Die wederom met het ego oog in oog komen te staan Hoe bewust ik ook ben van deze kracht De mist is te dik om het pad te vinden De mythe is de fabel van mijn leven Het ego houdt mij sterk in haar macht…

Twee ongelijke stenen in een vonk van vuur ontstaat een weerstand van warmte, op de blaren waar je mijn huid bespeelt, ontdooi ik op de lange duur, brandt een schroeivlek in, de herinnering houdt stand een vrijwillige tinteling van onzichtbare tekens van kwetsbaarheid ontbloot bezien verwonderd in elkaar voorbij het reinigend vuur en…

Is de arena dicht dan speel ik jouw sonaten weet mij even toegelaten tot een ander gezicht waar de wegen zich splitsen zie ik jou weer gaan. Tot in een heldere morgen scheiden wij in schijn een pleister op de wonden gehecht voor al de pijn zijn we geborgen in ritmische golven van een onmetelijke oceaan krijgt dat gevoel steeds een andere…

Gisteren is niet meer dan iets dat ik vandaag maak omdat ik anders ben dan ik toen was gisteren was anders dan het is, omdat ik anders ben dan ik was. Nú, is het enige wat telt, nu maak ik verleden en toekomst tegelijk, vandaag ligt het pad nog open, naar morgen kan ik lopen dwars door het heden om met respect een andere tijd te betreden…

Diepgeworteld Zijn genen waren bepaald Wachtend op de teerling In reinheid van de schoot Tot vereende lustgevoelens De dodelijke versmelting Voorbestemd tot waanzin Oneindig in bestemming Plant hij ongehinderd voort Onwetende moeders huilen Schrijver Ivan Grud…

schichtig de blik overvloedig gespaard van zwijgen de mond vol stof de aarde spreekt hem niet meer uit overleven op het sterfbed der hoop machteloze handen meten de duisternis tegenbeelden in versiering in het astrale lichaam der taal het oude is altijd beter niet het dode diep in tijd gezonken leven we steen voor steen…

De wereld is als een schaakbord, dag- en nacht beblokt. Waarop het lot de mensen, schuin of recht verschuift. Schaak zet en eindelijk mat, en ze dan weer een voor een in 't kiste legt.…

In niets beduidende gesprekjes gevangen Van je; hij zei en zij zei Rollen gespeeld naar eigen onverlangen De wijze, de luisteraar en de lakei Deels alle rollen huizen diep in de ziel Vragen uiten zich naar boven Wie wil ik zijn, wie wil ik zijn Er huist zich steeds meer onvermogen Onvermogen om mij zelf te zijn Maar wie ben ik? En wie…

wat doe ik hier wie heeft mij hier geplant wat is dit ding onder mijn voeten dat vlak lijkt maar bol is beweegt maar stil lijkt te staan onzichtbare wortels houden me neer terwijl daarboven vleugels zweven en zwenken raken voeten niet los zijn armen krachteloze mensenwieken gevangen in onmacht gedetermineerd de blik op oneindig…

De palet aders zijn verstopt De progressieve uiting gewurgd Beeldende kunst te plengen Wordt wreed niet toegestaan Hemels blauw is ruw verdrongen Afgedwongen door massamoord In razernij door het streven bedwongen Nat bloedrood is nu de basiskleur Als ik door die schrijversogen zie Het huilend druipend schilderspalet De verroeste steenhouwers…

Mijn gebeente verstijft koude kraakt in het niets leven houdt op met bestaan geniet van deze gewoonte mens, verafschuw me niet het is noch stof, noch as het is jezelf dat je ziet!…

Het is niet wat wij zien `t is de echo aller- egostemmen trillingen van de stemvork een weerklank en het eigen altruïsme plaatst klanken in onbewust verweer overstemmen allereerst liefde en mededogen.…

De mens alleen ontsluierd uit de illusie van dagelijkse zingeving laat zijn gedachten zinken tot in de dieptes van zijn bestaan Deze plek kent slechts één waarheid één waarheid als eikpunt van de werkelijkheid De mens alleen Bang Voor de ultieme leegte die het met zich meebrengt. Het eigen bestaan als eikpunt voor de werkelijkheid Hier…

Mijn schip Het Hart vaart over golven De golven van een grote zee Waar kom ik uit en wat kan ik geloven en is wat ik zie geen waanidee Mijn schip Het Hart vaart door woestijnen brengt mij in oorden waar niemand ooit nog is geweest Ik vraag me af ben ik nu nog te benijden of is mijn droom te mooi geweest?…

De diepte verweet me mijn onbegrip. Het geloof dat zij het antwoord was Verder! riep ze me toe. kom verder! En sleur je alles met je mee aan een zijden draad Groene enkels in de poel van kennis. Koude massa. Ik zal zwemmen kunnen tot ik sterf en verder Achter me het leven Lust, strak gespannen. Het vuur zo behaaglijk gebouwd…

Zien hoe het gebeuren zal, met open ogen en handen toe. Smekende ogen, zwetende handen. Hopen dat het veranderen zal. Alles moet anders, niks hetzelfde. Verandering is van groot belang. Zien hoe het gebeuren zal, met open ogen en handen toe. Smekende ogen, zwetende handen. Tranen op mijn wangen. Dwalende geest. En de grote vraag: Hoe?…

Deel je gave biologisch waarin jij verschilt jouw empathie de letterlijke ruimte zelfstandig autonoom loos mannenboeken doordrenkt met koude macht vervloek achteloze filosofieën der krijgskunst overstroom ons empathie verteder ons blijf vrouw.…

en nog steeds begreep ik niet wat zij bedoelde zoals zij het water keerde liep de zee recht omhoog vielen torens deinden paarse stranden keerde zij het binnenste naar buiten aan een koord trok zij hun oevers om mij heen en opeens was daar die bron het allerdiepste vinden heel even maar zo eenvoudig glinsterend in mijn eigen…