Alle inzendingen over eenzaamheid

kijk, hoe daar je spullen staan uitgestald dingen die aangewaaid zijn in je huiselijk landschap en gebleven gestapeld in een dode hoek jazeker, ik heb geleefd hoe ik heb gegeven, geleden en vergeven brood en boter op de tafel (je vaste lasten stijgen jaar na jaar) start de opname en actie! een scene met een kind en vrouw: take one ik herinner…

Dus ik ben mijn eigen engel en ik neem mijzelf onder de arm maar wat als ik struikel of geen grond meer onder de voeten heb? Wat moet ik met mijn zelfvertrouwen wanneer jij mij verlaat? Wat kan mijn territorium nog toevoegen als het hart eenzaam is? Ik twijfel juist aan mijzelf met iedere stap die ik zet en laat omdat jij…

Hier rond onze kloostertafel wordt er vaak gereflecteerd. Zittend tussen rommel en rafel wordt de mensheid gefileerd. Wanneer we Spinvis declameren laten we wel eens een traan. Bij wie kunnen we informeren hoe het met Emiel zou gaan ? Als de dames zijn verdwenen, geruisloos of met veel misbaar loop ik vaak op slappe benen, want de stilte…

Oude vrouw naast me in de trein, man met 1 arm in de Albert Heijn, wandelend stel waar ik voorbij fiets. Ik wou dat jullie het zouden zien, me zouden knuffelen, en zouden zeggen: ‘Alles komt goed, hoe dan ook meisje, jij komt eruit, al doet het nu zoveel pijn’. Maar jullie lopen door.…

Nu je mijn boetekleed geweven hebt dien ik me stom en onbewogen aan. Jij kan me niet vergeven, je wil de woorden uit me slaan. Maar, ik drink niet langer van je wijn die vind ik troebel en verschaald en voor je armenbrood dat zurig is heb ik veel teveel betaald. We drinken Blauer Zweigelt nu, strelen teder elkaars rug. Ik weet, ik…

Ik was een stil en eenzaam kind, Eenzaam als geen - Gij zong voorbij als een stem in de wind: Nu ben ik alleen, alleen. Gij streek voorbij als een schone schijn - Vanwaar? Waarheen? Wat kan ik zonder u beter zijn Dan alleen, alleen? Alleen met de zee die ebt en vloedt Op haar gezetten tijd, Met de maan die krimpt, met de zon die gloedt…

Eén ogenblik verstrooid en ik sloot De vingers van mijn kind tussen de deur En stijl, haar adem Stokte, ze wrong haar hele wezen Als een foetus tegen Het brandend feit van haar pijn. Ik wenste dat ik in duizend stukken Openbarstte en verspreid werd Tussen de dode, flikkerende sterren. Haar schreeuw brak open, Ze klemde zich aan mij vast En…

Starend in het nachtlicht dat aantrekt als een magneet word je soms ouder voor je het weet…

Vlagen wind waaien door mijn hoofd Van links naar rechts en op en neer Het duurt erg lang voor het dooft Maar alsjeblieft, ik wil niet meer De donder op de achtergrond De wolken alleen nog maar zwart Druppels en regen vliegen in het rond Maar ik vind dat al lang niet meer apart Het is even stil, maar dan een knal Ik draai, ik woel en lig…

Ik was me er niet van bewust toen ik werd geboren, en mijn leven op aarde begon. Ik heb het niet gemerkt, toen ik opgroeide en me ontwikkelde als kind. Ik wist niet beter, toen de pubertijd mij parten speelde en mijn opstandigheid groter werd. Ik leerde de wereld kennen in al haar aspecten en raakte in verwarring door mijn fouten.…

Het paard gespannen voor de kar De clown de nar een puntmuts Met een gele ster troosteloos Gaat hij door de troosteloze straten Hobbelt over de keien in de schemering Voorbij de meidoorns het landschap Van de eenzaamheid in Waar hij in stilte zijn sores draagt Het leven laat zich niet inkapselen Of sturen door ongewenste bemoeizucht Het…

Zijn woorden droegen liefde boven alle pijn en zon verwarmde de wegen het denken vloeide in samenzijn woorden bleven stil waar ik enkel liefde kreeg hoorde ze als een melodie op het ritme van mijn hartslag nog voelt het als volheid van het zijn want het stille tussen ons is nog steeds niet leeg…

Die mond van niet te spreken en die ogen van niet thuis heb ik daarvoor zo'n grote reis gemaakt langs heuvelruggen achterdocht en valkuilen onrust? had ik je maar liever schim of wolk gelaten blauw-blauw voorgoed vanuit de verte niet telkens elkaar vragend hoe het met ons gaat ik ken geen taal waarin wij moeten praten ik had een mooi grijs…

De eenzaamheid op zonbeschenen wegen is erger dan die in de schemer sluipt, kom haar niet op de volle middag tegen als zij met huiverkilte uw hart bekruipt. Zij is en is er niet, zij is doorschenen gelijk een spooksel van het levend licht, maar alle leven is uit haar verdwenen en dood staart uit haar wezenloos gezicht. Toch houdt zij u in…

De lucht wordt donker, de tegenwind maakt me moe – was er maar een maan.…

Eenzaamheid is als een valse hond, hij komt je vroeg of laat bijten Het begint altijd met een kleine wond maar hij zal je openrijten. Hij komt soms bij dag maar vaker bij nacht, zit lijdzaam op je te loeren. Ach jongetje lief, spaar toch je kracht, ’t Was zo makkelijk om je te vloeren. Vandaag moet ik mijn wonden likken maar mijn tong…

Nu ik uit jouw stilte ben gestapt wil ik toch nog iets zeggen over de wilgenwouden van mijn jeugd de denkbeeldige wolven en tedere beren een tatoeage op jouw linkerarm en een verleden van dwangmatige moeder moedertjes noem ik ze nerveus terwijl het eiland eenzaam alleen wordt zonder jouw berichten uit de Oeral met de meren en de bergrivieren…

Zwaarder dan licht beschaduwt mijn gezicht leegte die alleen stilte voedt vreugdeloosheid tegemoet. Zinloosheid alleen, broosheid klankbordloos leven leegte als vast gegeven. Ongevraagd een eeuwigheid geplaagd in verre nevelen gehuld leegte troosteloos ongevuld. Lied van eenzaamheid door wanhoop begeleid levenslang leegte overstemt mijn…

Uren alleen, klein leven op een hotelkamer zonder dood te gaan gek te worden of voor altijd alleen achter te blijven zoals 's avonds op het podium hel en vagevuur Ik mis mijn kinderen hier naast me op bed, mijn lief mijn leven zonder drama zonder het beslissende einde waarvan het publiek wil leren begrijpen wat het leven is…

Dagelijks einddoel toevlucht, veilig gevoel daar staat de stoel. In dezelfde hoek gevangen als je verlangen die zitplaats te vervangen. Nergens heen de horizon verdween de stoel staat daar alleen. Blikken door het raam buiten, eenzaam de stoel vormt nog je naam. Pijn van wachten in je eigen gedachten kan de stoel niet verzachten.…

waar ben je nu je gesloten huis het geschuif aan de andere kant van het laken verraadt? ik sta buiten, waar ik mij verwar met een rozenstruik in de regen. het plafond prikt reeds met blauwe naalden de dageraad in mijn blote rug zoals mijn voeten zoeken naar je fundamenten. ik wil nog even schuilen, maar gefluister doorbreekt je…

Lief duifje! in uw tedere toon Hoor ik een liefdesklacht. Gij zucht uw koe-koe-roe-roe-roe Zo innig smachtend uit. Het galmt door 't hol en statig bos, Een echo bauwt het na. Ik luister, en ook in mijn hart Roept nog een echo na. Werd u uw gaaike ongetrouw? Of nam een roofdier 't weg? Zit gij op 't verlaten nest alleen? Is uw geluk…

Achter mijn gesloten ogen maakt de duisternis geen geluid. Ik ben er bijna niet. Van binnen raast mijn hart en angst dat elke slag de laatste is.…

Ik zit onder wolken van een linde, De lucht is blauw, geen wolk te vinden, De koe uit mijn jeugd ben ik verloren, Alleen een weerzien zou mij bekoren, Ik ben nu oud met dezelfde ogen, Zelfs een kalfje maakt mij opgetogen, Maar niets voor zover mijn ogen reiken, Niets doet op een wollig kalfje lijken, Mijn benen kunnen niet op de knieën,…

Ik zat eens op mijn knieën voor het raam, En keek naar witte wolken zonder naam, Die zomaar hingen in’t blauw geboren, Stil, in weggewaaide wind verloren, Een koe dreef door de ogen van een kind, Op duizend meter in’t blauwe gebint, Alleen, zonder gras, als een witte wolk, Alleen, als eentje van een wolkenvolk, Ik had geen idee wat die koe…

STEMMEN IN DE NACHT De wind laat zich horen vermaalt de rotsen tot fijn gruis wat ruw was, wordt glad en ruist boombladeren ritselen geluid Mensen gaan slapen melodieus snurken van akkoord Een los luik antwoordt is beveiligd met een vloek Even later, twee stemmen dan kraakt een koperen bed De wind kalmeert, ontspant bereidt zich voor…

GEVONDEN HEBBEN Geen naam meer willen geven aan alles, maar bedenken hoe het zou zijn, als meer gezwegen minder uitgesproken gezegd Een warm plekje zoeken in de zon energie in je voelen stromen en binnen vinden wat al zo lang gezocht is honger krijgen en eten wat je vindt…

LIEDJE UIT DE MODE In quarentaine zing ik zachtjes liedjes van vroeger en als ik de tekst niet meer weet verzin ik een nieuwe Zo blijft het ruisen in het bloed de didgeridoo klinkt uit mijn merg fluit de wind in holle bomen…

Als de laatste deur plotseling sluit voor de enig overgebleven lach alleen zichtbaar door de vensterruit, de gretige hand niet reiken mag. Eenzaamheid in zijn grauwe hemd bevriest het leven in alle klokken, voor een einde zonder liefde bestemd wordt het vonnis rauw voltrokken.…

‘Uw eenzaamheid? Gij zijt als die wolvin. ‘Zwijmlend van honger, en van moederschap bliksmen-verblind en 't ingewand doorflitst, heeft, bij de trill'ge guurt van winter-nacht, in 't gladde leem van een doorweekte sloot, deze wolvin, al hare tanden bloot, geworpen zeven jongen, schicht aan schicht. ‘En in de nacht heeft niemand haar gezien…