Alle inzendingen over overig

ontelbare korrels op het wereldstrand duwen rollen verdringen elkaar in machteloosheid in blinde razernij stormen stenen naar het strand verstoren verstilde rust veranderen de structuur in wanhoop verkrampen de korrels lossen op in nietsontziende golven van brute macht tot de zwartste nacht het overneemt ontelbare korrels…

Er luistert niemand, dus is er geen censuur meer -- op de protesten.…

Mama vertelde me, als peuter, wat ik nu -- zou willen weten.…

Schaamte is bang zijn voor iets gewoons van jezelf -- dat nog geheim is.…

iemand trekt met kalk een lijn op de muur rond jouw lijf jij bent getekend verdwijning in het donker zonder schaduw een lege koffer in je hand bevend stapt je rechterbeen in de stroming van de ongewisse tijd iemand herkent je aan verstrooide kalkresten door je dunne witte haar…

Klim de ladder op en kijk om je heen, naast je -- wacht een slang je op!…

Als een deur geen deur is maar schilderkunstig oogbedrog dan waardeer ik dat nog maar schulden als erfenis of een romantisch huwelijk in 'Paris l'amour' dat mislukt zijn zeker geen dromen die ik uit wil laten komen De sprookjes houd ik liever in stand Dus wijs…

Voluit leven, steeds zoeken naar een evenwicht -- en mezelf vinden.…

Ik ben maar gestopt met dat dagboekschrift van mij -- want het klopt toch nooit.…

voorzichtig pak ik de doos met het nieuwe jaar ik draai de doos om en om bekijk hem aan alle kanten wat zal dit jaar ons brengen... ik til de deksel op en kijk nieuwsgierig naar de dagen die netjes opgestapeld in de doos zitten ik zie mooie, vrolijke, trieste en gelukkige dagen en zie ziekte, verdriet en blijdschap…

Fatum duldt geen uitstel zelfs niet voor de onsterfelijken onder ons Zeus ketent de held aan een rots de adelaar koning onder de vogels Kijkt hoog in de bergen uit naar de avond hij vliegt elke nacht Naar zijn hulpeloze prooi Prometheus’ geschonden lijf wat nu als Zeus Uit zijn ivoren toren was gekomen Prometheus op de schouders…

Toen de maan verbleekte deed de taal van de vogels Hera ontwaken de welluidende zang van de veldleeuwerik streelde haar oren. Een wrede verstoring van godin’s meditatie toen een woordenbrij haar omsingelde een oeverloze woordenstroom kakelde over de stilte van de watervijver Hera hield geërgerd haar adem in Praatzieke babbels gijzelden…

een sigaar is van tabak uitdagend en vol essentie met vakmanschap gerold van het binnengoed tot aan het buitenblad een kunstwerkje op zich van voet tot vuurmond onthult hij met elke trek vol aroma diep en rijk heerlijk mystieke geuren toch is een sigaar alleen enkel slechts een sigaar tijdens lange avonden met diepe gesprekken in…

Wijst de wijzende vinger naar mijn vinger, dus -- naar mijn bestemming?…

Hoeveel gedaanten wonen in een vraag. Ik weet het niet de hemel waait voorbij. Kalk valt van de muren bomen bergen en rivieren. Hebben we tussen ons bedacht we halen het licht geleidelijk in. Worden sneller dan het geluid duurt eeuwigheid langer. Dan het licht van ons erbarmen?…

Wees vrijgevig, geef een 'like' om een 'like', pers het -- de drukke poort door.…

Wie ik ben kijk ik af van mijn klasgenoten en ik probeer het op hen uit want ze kennen me nog niet Niet zo goed als mama die al weet wie ik ben en daar commentaar op geeft wat me vaak tegenhoudt om mezelf te zijn, mijn eigen zin te doen, zegt mama dan neem liever een voorbeeld aan je broer of aan ons Ik vind het best een gedoe om…

Stil. Donker. Huis Ik denk de hele tijd aan jou, jouw stille passen in mijn herinneringen aan jouw passen in dit huis blindelings in het donker van mijn verwardheid naar de liefde onder mijn angst een leegte nu, geen stem om te roepen, geen tranen geen lichaam meer, verloren als ik hier weg zou gaan of een ander leven leven als…

Vleermuizen omcirkelen grafstenen een dans in winterse mistroostigheid echoklanken uit een overleden vaderland dieper in de nacht krioelt het ongedierte tussen het door de kou vergeten gras ritmisch klinkt de klank van hongervrees in de machteloosheid van een dwalende wees door dit land is ieder kind zwerver geweest tussen de wandelgangen…

Het gaat nooit om eerst dit en toen dat, een waarheid -- is een samenhang.…

Wind, er gebeurt niets, behalve misschien als je -- kijkt om iets te zien.…

We stapelen macht, bouwen de hoogste torens -- tot ze instorten.…

rennende gedachten spelen tikkertje met hollende emoties op de speelplaats in mijn hoofd nachtmerries galopperen zij aan zij met dravende angstdromen naar de poorten van mijn geest gedachten en dromen vechten fanatiek om de eerste plaats in mijn brein terwijl ik verlangend wacht op die ene niet doorwaakte nacht…

Ik zie mijn leven in fragmenten, en te laat -- begrijp ik die pas.…

Vragen en twijfels, en achterdocht, dat monster -- met teveel hoofden.…

in alle eeuwen  geschiedenis herhaalt zich  niets ervan geleerd…

Van het verleden eet je slechts wat halal is: het bloedeloze.…

uit regenbogen spaar ik kleuren om zwarte gaten te verlossen uit hun donkerte het blijft een dingetje op mijn bucketlist met snaartheorieën hemelse klanken componeren zou een waardige tweede zijn muziek als zoete bekoring donzig neerdalen op aarde wordt een moeilijke oefening hier moet ik de wind verzwijgen en alles wat op mijn ziel…

Het ritueel na het werk in het donker op het eind van de avondschemering Het flauwe licht van de lage wolken in 1883, toen de nachten op het land nog zwart waren De boer bukt, hij port uit het wiedsel van de dag een droge geur die blijft hangen in een rookpluim boven de vonken…

Niemand is zichzelf, mensen lekken nu eenmaal -- in elkaars leven.…