Hartenkreten

Laatst toegevoegde hartenkreet (nr. 58.696):

In het klamme metaal

Ze klemt een beetje,
zoals jij soms iets voor je houdt
tot het niet anders kan dan vallen.

Een kort, scharnierend zuchten —
het huis lijkt te ademen
op een vreemde plek.

En daar — op de mat —
een omhelzing in papier.
Vouwen vol handschrift,
vol adem tussen de regels.

Ik hurk,
raak het aan zoals je iets
aanraakt dat vanbinnen brandt.
Niet heet van vuur,
maar warm van
“Ik dacht aan jou.”

De geur van afstand
hangt tussen karton en hoop,
maakt ruimte in mijn borst.

En zonder te lezen,
weet ik het al.

Je hebt me gevonden.
Tussen koud metaal
en de ritselende fluister
van woorden onderweg.