De Troon van Stilte

De bril is koud, gelukkig zo,
een warmte zou mij niet bekoor.
Het is mijn troon, mijn stille plek,
waar ik even rust mag zoeken.

Hier hoor ik niets, behalve mij,
geen stemmen, geen geluid, geen krijs.
Alleen het water dat zachtjes stroomt,
en mijn gedachten die vrij rondzoemen.

De tegels koud, de deur op slot,
hier ben ik even wie ik ben, zonder spot.
Een plek van rust, van eenzaamheid,
waar ik ontsnap aan de werkelijkheid.

En als ik opsta, trek ik door,
geen groet, geen drama, geen encore.
Gewoon de deur weer op een kier,
alsof ik nooit echt weg was hier.

... Een kleine ode aan de plek waar niemand je stoort.
Tussen tegels en stilte, even alleen. ...

Biografie van deze schrijver

rust herkenning privacy

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 15