Alle inzendingen over partner

Huid als grens. Tastbaar overschreden. Geboeide stilte. Gedachten verlaten het zwijgen. Het ledikant luistert. Het bed geeft zich over. Helft en wederhelft. Eén teder territorium. Hoofd bakent imaginaire grenzen. Vingers worden woorden. Ze strelen je lichaam. Van papier. Ik schrijf tederheid op je witte vlakte. Ik ben je immigrant. Gastarbeider…

Of ik nu met je dans of met je praat er blijft tussen ons een hinder. Jij wilt je nog niet binden, dat hoeft ook niet voor mj. Wees maar niet bang, ik laat je vogelvrij. Wanneer jouw wilde haren zijn verdwenen, en je bent het vrijgezelle leven zat. Dan hoop ik dat je mij niet bent vergeten, en ik nog steeds een plaatsje heb, in jouw hart.…

Blikken, dood of dodend zacht, verward of dolend scherp, gericht of liefdevol flitsend of temperamentvol Zeg me welke blik je wilt desnoods alleen verstild waarvan ben je gecharmeerd dat je zeker weten reageert…

Ik ben heel de tijd bezig met een strijd de tijd te helen Ik zoek naar balans tussen toen en thans om tijd te kunnen delen Een laatste dans Een nieuwe kans Om wonden weer te helen De klok tikt door...…

uitmaken kan alleen aanmaken gaat met minstens twee zou het ooit weer aanraken je kunt nooit meer waarmaken dat je was te laken voor onafgemaakt van uitgemaakt na doorgemaakt vandaar komen we nu met u de kachel aanmaken…

herkent u dat waarde lezer dat u in bed plots bedenkt ‘ik heb geen zin meer’ of tijdens het avondmaal de aardappels prakt en dan plots het bord wegschuift of tijdens gezellig samen zijn liever de kurk op de fles laat herkent u dat ? waarde lezer…

Mooi ben je Lief ben je O, wat verlang ik naar jou Want mooi ben je En lief ben je En op je mooist ben je En het allerliefst Als je tegen mijn schouder lig te slapen En ik net wakker word Met een glimlach op jouw mond…

De lange uren alleen in het donker het te grote bed weer leeg en koud De beloning als ik je dan zie ondanks natte gezwollen oogleden en een hese dichtgejankte strot Ga niet meer weg blijf dicht bij me het leven is te kort voor telkens afscheid…

Omdat zij zo lelijk is met een scheve mond grote benige handen haar afgebroken tanden Zo plat als een liniaal scheef kromgetrokken en de hobby heeft om met agenten te knokken Die haar regelmatig op haar stompe klei neus slaan om overeind krabbelend toch weer door te gaan Bokkend en briesend als een dolle uitgemolken koe stormt zij…

zij was uit bed gevallen nee zei ze je kon er niks aan doen het heeft ook niks met jou te maken in de nastoot ben ik gevallen hij gaf me van katoen jij kunt wel staken je komt toch niet meer aan stoot…

Als dan het zand verstuift, de duinpan rond om te ontvangen, dan, in andermans droom, duik ik weer op. En kom om mij te omringen, mooier dan ooit, met jou uit de schemer van het sparrenbos, het omtrekloze, te herkennen aan het zwenken van het duister, hangend aan de takken, zwaaiend steeds, ik beneden, omsloten door de golven - zwem jou…

Zij benaderde me als een diamant: ze vond me mooi maar nog wat ruw… Vakkundig sleep ze de vlakken zodat ik nu ongegeneerd schitteren mag vanaf elke kant……

ze remt in mijn geest de drukte maakt de sfeer die is verpest verovert harten waar het mij niet lukte dempt de spanning die er nog rest ze leert de regels en de wetten kan onzichtbaar zijn met velen doet woorden die ik spreek herzetten en laat de angst verdwijnen uit kelen toch is het mijn leven al is het af en toe maar even…

jij bent mijn fundament ik bouw alles wat ik wil op jou zelfs mijn vele luchtkastelen...…

twee zwanen kwamen over ik bleef gewoon staan en voelde de kracht van hun vleugels door mijn lichaam gaan twee zwanen naar het westen vrijwel op een lijn vastberaden naar een bestemming die daar ergens moest zijn lang bleef ik staan staren er was alleen maar blauw toen wist ik mijn route weer samen met jou…

Sorry dat ik ben vergeten te vertellen aan jou dat ik heb besloten dat ik niet meer van je hou Nooit zul je me nog zien misschien nog in je dromen maar nu moet je weten een andere tijd is gekomen Ik heb je nummer gewist al jouw foto's zijn verbrand voor de laatste keer in m'n gedachten ik zet je vanaf nu aan de kant…

regenboog in wisselende stemming verdriet vervuld van zwarte dood gele haat gepaard met rode liefde het koele blauw in lelieblank veelkleurig bestraalt de hartstocht oudroze harten in contrast gegroende jaloezie ontstijgt de donkerbruine aarde richting witte wolkenzee dan maak jij kleur in mijn bestaan als je vale bleekheid opschudt…

Mijn orgaan voor het jouwe jouw hart het mijne niet voor een vreemde dit deel van jou van mij dat elkaars liefde rondpompt Elk onderdeel wil ik geven maar mijn hart blijft voor jou jouw hart mijn hart samen met een andere geest een ondenkbare combinatie Daarom staat in mijn codicil: mijn hart doneer ik alleen aan jou mijn geliefde…

half wat is al heel wat wij waren mirakels vast geklit subiet na onze prille partnerhit we verliefden ons per emails lijkt op reizen op de rails: de treinen rijden – sans doute - is het evenwel de juiste route? ze hebben zekere bestemming maar hoe staat de afstemming? nou ’t was klikken en achteraf dan saven tikken stond voor innig…

Glimlachend bekijk ik een foto van jou uit je jeugd; je was zo zorgeloos met grote ogen vervuld van kinderlijke ondeugd. Wilde rode lokken haar vallen rond je gezicht en ik zie ineens dat daar een randje roomijs ligt rond je mond die breed lacht. Net alsof je op iemand wacht die het roomijs eraf wil zoenen. Als ik je als kind had gekend…

naar adem snakkend in de nauwe gangen van een golvend lichaam bij het geschuur op aarden wanden waardoor ik languit neergestoken lig weet ik wat zuurstof betekent voor geluk overwinterd sta jij liefdevol naast mijn vermoorde onschuld lang geleden al gekrompen toen ze bekeken opgenomen blind met open ogen doorgegeven werd je zit nu lachend…

als ik tussen mijn wimpers met toegeknepen ogen weg en naar je kijk krijg je langzamerhand duivelse trekjes op je lachende gezicht en dan die roek op je schouder geloof nooit dat je helemaal eerlijk was…

Heb je zelf wel door wat je doet of heb je het alleen maar druk wat ben ik nou eigenlijk voor jou alleen maar een lekker stuk? Denk je dat je me mag gebruiken voor alleen maar wat plezier is het normaal om mij te vergeten of is dit 'houden van' op jouw manier Je maakt me zo onzeker wat moet ik nou geloven zeg mij, wat beteken ik voor jou…

Ze trouwde, maar omdat ze maanden later nog maagd was door geremdheid van d'r man, bekende zij: 'Een kind krijg ik ervan. Doe mij een lol: bezoek een psychiater.' Zodra d'r man aan haar verzoek voldeed, verklaarde hij: 'M'n weerzin is een grote; ik schaam me steeds, als ik me moet ontbloten.' De psychiater heeft 'm uitgekleed. Al…

Schatjes van Nederland Waarom niet uw hart verpand Aan een vaderlandse dichter? Elke dag een nieuw lied En u merkt 't eerst niet Maar u wordt dagelijks van alles lichter…

Kwetsbaar dun als een kristallen glas niet laten vallen ik was niet daar om je te vangen breekbaar en broos niet bestand tegen een sfeer vijandig en boos inkeer keer op keer gevoel versus verstand je doel heeft de overhand je gevoel heeft je overmand mijn vingers strijken over het glas indien ik de juiste toon…

'k ga met je mee bereis gedachten kwetsbaar open 'k ga met je mee hoe wankel ook het evenwicht je bent een zeepbel die vandaag geen hand verdraagt ook geen die streelt en zwijgend spreekt maar toch... 'k ga met je mee verpakt en ingepakt vertraand betraand vermoeid en moedeloos 'k ga met je mee…

ik rammel aan de tralies maar alles lijkt vergeefs jou voel ik in me groeien onwaakt word ik een beest sluimerend voel ik tentakels die reiken naar mijn geest jij opent de gebieden waar ik nog nimmer ben geweest door jou voel ik de muren die ik zelf heb gebouwd jij doet me beseffen dat ik weer van iemand houd maak me maar wakker…

het liefst wil ik je geuren beeldhouwen in kleuren die ik tegenkom ik mocht je splijten langs je aders kijken polijstte een droom zonder gelijken je woorden zingen melodie in zachte tonen die alle snaren raken een symfonie die geur en kleur laat paren tot het beeld van jou ik kom in je schaduw staan we laten ons gaan op…

ik schuur tegen muren die ik zelf heb gebouwd wil gaan vervellen veilig vertrouwd weer herstellen gaf jij mij de stenen die tussen ons kwamen te staan metselde ik aan de scheiding lieten we elkaar zo maar gaan het was ieder voor zich vrijheid in ruimte en tijd maar de warmte verdween door gebrek aan intimiteit vervellen is geen herstellen…