Alle inzendingen over algemeen

Zit je net te eten, gaat de telefoon. Alles willen ze van je weten, want dat vinden ze gewoon. Willen weten welke krant je leest, Nou dan is het bij ons geheid al "feest" Het eten wordt koud en alles loopt fout. Steeds maar weer die telefoon er tussendoor. Sorry mevrouw, dat ik u even stoor, u zat zeker net te eten, nou als ze dat wel weten…

Heloïse staat in de badkamer die rimpelt als water nu de hand het elastiek uit haar haar neemt en het halflang donker in de ruimte waaiert Ze trekt haar t-shirt zonder opdruk uit, terwijl droomtijd rond haar spint: stilte, afwezigheid avond om schouders, schouderbladen, rug en welvende wervel Vrachtwagengeluiden aan het raam…

Een mens, een roos gelijk fijne bladen, zoete geuren maar met doornen die steken, verborgen achter prachtige kleuren. Een mens, een vlinder gelijk vluchtig vliegt hij, weg van de waarheid weg van kwetsende woorden want zo is een mens, voor altijd...…

De angst slaat me soms om het hart, als ik denk aan zoveel keren, toen ik het ook zo breed niet had. Ik haal me zo weer voor de geest hoe het bij ons ook is geweest. Kind'ren op versleten schoenen, veel te kort, hun lange jas. Elke keer die snoetjes boenen, altijd veel te krap bij kas. Nooit eens kunnen zeggen: kind je krijgt van mij een…

Soms, zoals nu, denk ik mezelf aan een avondmeer, golfslag eenvoudig zonder sprookjes, een wereld waarin nacht valt met overgebleven lichten, oranje, likkend aan het water een auto in de verte en ik alleen aan de oever onder de bomen met gedachten die niets vinden geen zinnen uit losse woorden niets dan woorden die haar zoeken in vergane…

fragmenten kruipen door een bleek geraamte wild lijkend verroest niet meer nieuwsgierig ogen ook de tandjes van het ronddraaiend geheel, walsen rond het beeld er schijnt iets niet te kloppen maar zeker niet afgezaagd, zo leeft een zingend onderdeel de rest blijft over…

Als Eucalypta aan komt zoeven op haar snelle bezemsteel kun je buurman's spanning proeven want dunne muren vertellen veel. Ze krast "wíe was aan de deur er liggen kruimels op de mat ik ruik bier en sigaretten-geur er is naast het toilet gespat". Ze klost stampend en driftig met bezem de kamer door ze is weer eens flink giftig en híj…

zelfs in de diepste nacht ter wereld zijn er nog mensen wakker om jonge kabeljauw te vangen soms is het zo donker dat ze hun dobbers niet meer kunnen zien…

Ze leest de woorden uit haar hoofd als een groot boek met grote spanning die mijn kinderjaren weer doet blozen Ik pak ze op en verdwaal weer - met zichtbaar genoegen – in een magische wereld gecreëerd door verhalen uit een wijze mond Een stem klinkt ver … ik zweef nog net tussen hemel en aarde glimlach naar de stilte die me met…

Je zwijgt tegen mij, geen woord op het scherm stilte aan de telefoon mijn hart kermt. Je sms blijft weg mijn fout heb ik gemaakt, Maar het zwijgen van jou is wat mij het meest raakt.…

De balalaika vloeit haar tonen trillend door de zwoele nacht de donk’re stem van ‘n nomade zingt vol ontroering een ballade over wat ‘t leven met zich bracht De aangelegde ketens knellen en beperken een tijdloos dwalen dat kriebelt in het zigeunerbloed hen drijft naar verre zonnegloed in wens de einder te bepalen Het vuur laait likkend…

ik ben moe en toch lig ik wakker ik wil slapen wel nu beleef opnieuw wat er gebeurde vanaf het verleden tot nu bang om te gaan slapen bang om wat dan komt alles weer opnieuw meemaken het herhaalt zich hoe alles ontstond…

haar spiegelbeeld gaat scheep ten onder aan verborgen ijs en mystiek gehavend oppervlak geeft enkel vragen prijs beweging voert haar dronken wat haar binnenste ontluikt en met hypnotiserende verhalen je wereld binnenduikt ze is als snijdend sap dat met stalen glimlach wraakt rots van leven, beschreven skelet wat nooit versleten raakt…

De dichter is een kunstenaar een creatief persoon hij dicht uit zichzelf niet voor promotie of hoger loon de lezer zoekt herkenning in zijn of haar gedicht zo brengt de dichter niet alleen zijn eigen maar ook andermans gevoelens aan het licht het gaat er niet om hoe de dichter zijn kunstwerk beredeneert maar hoe de lezer hoogstpersoonlijk…

donder maakt me wakker regen vertelt me hoe ik me vandaag voel mikkend op het ene voorval fantaseerend over vroeger sollende gedachten overspoelen me lakens vallen van me af sidderend als een slang begeef ik me naar jou maar... donder maakt me wakker…

Liefde nemen en steeds weer liefde geven, en de draad oppakken, de draad van ’t leven. Vallen, struikelen, wankelend verder gaan, en met een hart vol twijfel stil blijven staan. Wie zegt me dat ik fout doe, fout of goed, de harde waarheid die in het midden ligt, die je steeds weer zegt dat je verder moet, heeft geen hart, geen reden en geen…

De wind laat oud stof opwaaien, maar ik, ik ben doof, ik ben blind. Ik zie alleen wat ik graag wil zien. Ik laat oud vuur in mij oplaaien, ik ga weer terug, ben weer kind, ik ben weer even negen of tien. Geen geheimen meer, geen leugen, eventjes niet meer willen deugen, laat me fantaseren, laat me dromen. Laat vroeger weer tot mij komen…

ik heb in de spiegel gekeken in mijn hoofd mezelf gefotografeerd aan het beeld getrokken, het gekeerd en de schaduw weten te breken in miljarden stukjes licht deze dan weer gescheiden of op andere plaatsen gericht minuten kon ik het beeld berijden vol hoop en valse edelheid ik ben er zo diep in gedaald dat ik niets meer heb behaald dan…

In de spiegel zie ik een lach, Maar ook onzekerheid. In de spiegel zie ik ogen. Ogen met blijdschap. In de spiegel zie ik haar, Het zit in de war. In de spiegel zie ik mezelf. Ik doe het wel, Maar ik durf het niet.…

onzekere nummers in een groeiende maatschappij wie is de volgende staat voor in de rij verzekeren is geen optie niemand gaat voor wie wacht er af mag er door garantie voor iedereen arm of rijk wie trekt het langste eind breekt door de dijk de lijst kent geen tijd vraag blijft: hoe en wanneer wie is de sterkste maakt de ommekeer…

wijsheid is de som van veel levenservaring bij tijd van leven.…

Mijn eigen onbewoonde eiland heel ver hiervandaan palmboompjes en mooi wit zand daar wil ik zo graag heengaan snachts in mijn dromen dan ben ik daar even alleen om bij te komen voor niemand meer bereikbaar daar op dat plekje kom ik tot rust met alleen mezelf en mijn gedachten geniet ik even...heel bewust en kom ik weer even helemaal op krachten…

't Oog van de zee schijnt haar licht in de duisternis draaiend om haar as Herkenning reikt ver 'n licht dat alles ziet Schepen vertrouwen varen blind op haar signaal Geboeid volgen zij haar stralen elke nacht weer…

Al die alledaagse dingen, geluiden en geuren om je heen. Luister er eens goed naar, en bedenk dan bij jezelf hoe fijn de bewustwording is van al die kleine cadeautjes....... Het tjirpen van de krekel, het zingen van de wind, het ruisen van de zee, het spelen van een kind. Het krijsen van de meeuwen, het knarsen van het grind,…

Ik heb mijn bord maar volgeladen en een heerlijke maaltijd gesmuld me met de genomen keus verguld terwijl die me sterk was afgeraden Het voedsel zou niet zijn te verteren maar omdat honger zich beklaagde en leegte luid mijn maag belaagde was de verleiding niet af te weren Ik heb me er aan tegoed gedaan maar nu m’n honger is verdwenen…

Als het meisje met de bloemen Haar onschuld aan de koopman geeft Als de bijen stoppen met zoemen En voor het laatst de muziek het begeeft Als de schilder het fluiten staakt De soldaat het vuur kan horen Als de eeuwige slaper ontwaakt Dan is alles verloren…

Je voelt het helemaal niet aan- komen het is een ziekte een hemoptysis van de pen dat gouden en vulbare hart. Het woekert zinloos het schuift woorden voort kortom schrijft dat koffie klaar staat om te zijn gelezen een pizza ter ontcijfering boodschappen die de mensheid waarachtig niet baten maar die desondanks dringend ja zeer dringend…

Ik ga nergens heen vandaag, ik hou de gordijnen gesloten. Laat me rusten, laat me alleen, laat me even zijn wie ik ben. En de zee ruist, net als de wind, ik ben weer eventjes het kind, het kind in me dat ik had verloren. Laat me even, verboden te storen. Ik ga nergens heen vandaag, ik hou de gordijnen gesloten. Ik ga vandaag nergens heen…

Wees maar niet bang, de zon schijnt, ik zorg ervoor dat de nacht verdwijnt, en dat het altijd zonnig zal blijven. Wees maar niet bang, ben bij jou, ik verjaag de angst en ook de kou. Ik zal een gedicht voor je schrijven. Wees maar niet bang, het is dag, het licht weerkaatst als een lach. Een lach die voor altijd duurt. Wees maar niet…

De weg die ik bewandel is lang en zo krom, de horizon lijkt maar niet dichtbij te komen. Ik loop door, ik zie oorlogen, de misstanden, ik tel de kruizen op godverlaten kerkhoven. Ik kijk vooruit, ik kijk maar niet achterom, dan zie ik weer al die doden in mijn dromen. Kindsoldaten die vielen in vreemde landen, die we geen toekomst meer kunnen…