verraad
spookachtig landschap
splijtzwammen woek'ren, lachend
waarom ging zo weldra
de eenheid teloor
verscheurd door tegenstanders
ooit medestanders
een lied van pijn dringt zich op
stokt in mijn keel
een traan in mijn oog
toont een flauwe ster
van vergeefse hoop
maar machteloosheid heeft mij
in haar machtige greep
en het landschap trekt vol,
gestaag, nog slechts
met tegenstanders
Geplaatst in de categorie: algemeen