Alle inzendingen over filosofie

voeten lopen in eiwit van zee boven mijn hoofd wolken in dooiers van geel leven omsloten in kalkschaal van dood…

Stemt dit inzicht mij tot nadenken of is het nadenken dat inzicht geeft? Is het leven dat mijn karakter vormt of mijn karakter waardoor ik zo leef? Is deze inzet door motivatie het gevolg van het resultaat? Of het resultaat misschien het gevolg van de motivatie die soms ontstaat? Is het de maatschappij die ons zo maakte of maakten wij samen…

in elke druppel van de dag rijgt geschiedenis aaneen in herkauwing stippel ik ze uit in de kruissteek van wind in de serene mistigheid bouwt het zich op in helderheid in het gesternte van andere tijden in tragedies en verrukkingen…

De spiegel Margrieten en lupinen Bloeiend Op een geluidswal langs de A7 Ze staan symbool voor een bijzondere persoonlijkheid Bloeiend Genietend van het leven De zee achter de begroeide duinen Woest Met modder smijtend Ze staat symbool voor een bijzondere persoonlijkheid Woest Geen grip op krijgend De zon achter de regendruppel…

It iere sjongen fan ‘e swarte lyster, hat my wekker roppen, moarns betiid. Dat lûd fertelt een lyts mearke, leau ik, fan lústerjen, fan leafde, ja, fan libben: ik wyt nou wol dat yn it nêst deun by ús ald skuorre, fjouwer lytse swarte lysters wenje, it neiteam fan dizze túnsjonger. Dy lytse fjouwer fûgels harkjen ek, - dat kin dochs net oars…

Twee vlinders van formaat fladderen met elkaar ruimte is de hemel lucht het paradijs een gaat links maakt een draai ander zwenkt naar rechts dansen in een vast patroon ook vlinderen blijkt heel gewoon op het alleronverwachts ontmoeten zij elkaar kort en luchtig puur intens een zucht een rust uit op groen-en-blad ander strijkt…

Voor Gerrit Kouwenaar Tussen aankomen en weggaan tussen spreken en zwijgen op plaatsen waar je uit de auto kunt om je benen te strekken in boomgaarden en in kamers waar je ziet dat de dingen voorbijgaan nu ze zich in je hoofd komen nestelen nu het denken nergens toe hoeft te leiden terwijl het licht verwijlt in je omgeving en de bomen…

Kippen zonder koppen Narazend kallend Verstoren de ritmiek Van de grijze massa Wegdobberend op lauwe golven Met hersens besmeurd Wordt de grijze massa Geelgroen in ontbinding Bloederig fladderend Breken vervallen woorden Een stabiele geest Ooit gelukkig geweest Koppen zoeken hun kippen Vreemde vogels helpen Met kwakkende penselen…

als ik iets zo om me heen zie is dat niets sommigen weerhoudt om als in een perseveratie voort ijlend in een klaagzang van algemene strekking zonder ik-beperking gewoon maar door te lopen tegenstribbelaars onderweg in het voorbijgaan alsof het in de haast gewoon is terloops zo maar op te knopen vraag mij niet bovenstaand hard te maken…

Een leven voorbij Vijf letters met een verhaal Alinea’s triest, zinsneden blij Een twijfelachtig moraal Geschreven in tranen Een schrijver verdreven van z’n plot De fictie waarin we ons wanen Geredigeerd door het lot Dan de pen gedoopt in geluk De taal van het hart Een plezierig hoofdstuk Verschoond van smart Soms woorden teveel Als…

Op mijn buik in het bad, het gezicht net boven de spiegel van heel heel water, probeer ik een oog te pakken, net onder het vlak, bovenop de diepte - maar alles wat ik zie is werk van Duchamp bijvoorbeeld of van Man Ray, Ernst, Margritte, Oursler, ooit aan me toevertrouwd door onbewust opgeborgen kijkers, veel ogen, vrouwenogen, vissen- ogen…

zonet is voorbij niets meer aan te doen nu is één moment een zeldzaam moment hét moment want alleen nu kan je inrichten zoals jij dat wilt straks is nog niet maar straks komt wel en alleen nu kun je naar straks toeleven want straks is straks nu leef voor het moment dit moment…

Probeer niet mijn kluis te kraken Dring niet in mijn privé gebied Laat mij niet in verwensingen braken Onthul niet mijn geheimen of verdriet Stromingen van weleer liggen hier opgeslagen Geleden in kleuren grijs zwart rood en wit De nog enkele te begane ongekende wegen Alwaar de dood grijzend aan het einde zit En als ik hem fluitend tegemoet…

De verbazing is te lezen wanneer ik woorden spreek die je raken als had ik dat maar en je huid begint te strelen. Ach meisje, het leven is zo goed dat die woorden van mij niets meer of minder zijn dan andere alleen dat je mij er nu bij ziet.…

U bent te lang weggebleven Uw rivier is beschimmeld Uw bedstee verbrand Waar was u in de koude dagen van de oorlog waarin we vochten om een stukje brood? Voor u was er geen armoe en in tijden van nood was daar nooit úw uitgestoken hand. Te trots om toe te geven, egoïstisch als u bent Koos u voor een bestaan zonder ons en armoe... een…

alles wat ik nodig heb is het inzicht om verschillen te kunnen lezen in de gelijkvormigheid om aan te raken de vierkanten van verstand het ontwerp wat zich overlevert in elementen van materie vertrouwelijk in helderheid van zintuigen alles in overweging genomen klinkt het als een goed idee…

Ik ken een vrouw die eigenlijk een perzik is, met een zoete mond. Het zijn heerlijke nachten. Ik weet een manier om de aandacht te vragen door ergens te gaan staan en doen of je onzichtbaar bent. Dat kan ik je wel leren, als je wilt. Er is ook een meerval die misschien een zanger is, maar dat gaat mis, ben ik bang, want de winter komt eraan…

de rivier slingert door het land van dorp naar stad door grenzen heen en soms wil je alleen maar bewonderen en genieten van de wonderen die de natuur je biedt en met volle teugen geniet je van dit schilderij het lijkt wel een vorm van tovenarij dan zie je het water hier en vervolgens constateer je met plezier dat de koers weer…

Zoekend naar stilte tast ik met al mijn zintuigen om te ervaren wat stilte is. Ik wil de stilte proeven en maak een fraai gerecht vol kleuren, smaak en geuren de stilte bekomt me slecht. Ik wil de stilte horen en ga daarvoor naar zee bij slecht weer,regen en storm de stilte valt niet mee. Ik wil de stilte voelen en isoleer me ver…

Hoe snerpend knarst de schaduw, En kwijnt het wit weg, Zo ver als de reis kort is, Zo diep is het gapende gat, Waarin leegte leegte opvult galmend in het niets, Aan haken hangen ogen, En in de starre stilte gaan zij voorbij, Wie zou nu durven geloven, Dat hij daar later zat.…

Het mens-zijn is een herberg elke ochtend nieuw bezoek, vreugde afgewisseld met depressie en ook de flits van inzicht komt als een onverwachte gast De duistere gedachte, schaamte en venijn begroet ze met een brede lach ze komen slechts de boel ontruimen om voor jou weer plaats te maken [vrij naar Rumi, een bekende soefidichter]…

Ik fluister woorden maar ze komen niet aan om je te vertellen wat ik voel. Misschien wil je ze niet horen en begrijp je niets van wat ik zeggen wil. Ik praat voluit zinnen duidelijk en luid je moet toch horen wat ik voel. Je voelt duidelijk niets in ieder geval niet voor mij en daarom struikel ik schreeuwend over mijn woorden.…

Ik mis het zingen van de nachtegaal de heldere klanken uit haar roze keel Heb ik haar afgeschrikt door harde stemmen die een uitweg zochten uit mijn klinkende geest? Soms hoor ik nog de echo van mijn vermiste nachtegaal in die gewijde verte waar stilte in mij valt…

er is heel veel om ons heen om op af te dingen zoals het wezen der dingen ik zie het niet ik hoor het niet ik proef het niet ik ruik het niet ik voel het niet ik denk het niet nee er is niet veel ik denk zelfs helemaal niks om af te dingen op het wezen der dingen…

Stil staan doe ik soms even wanneer alles voorbij lijkt te schieten. Stil staan bij alles wat gebeurt in de wereld in de vorm van een ramp. Stil staan brengt je niet veel verder toch helpt het je beter verder te gaan. Stil staan overpeinzen nadenken handelen. Stil staan bij het schrijven en zeggen van woorden en zinnen -verder…

Los willen staan van de massa, de gevestigde orde, Is het streven naar een beeld, Dat tegelijk je gehele spontaniteit steelt, Het oneindige noodlottige zwart dat je te wachten staat, Is iets waar geen wil of vrijheid op inslaat, Daarom geven gedrevenheid en ambitie de schoonheid aan, Die nut geeft aan het vervolmaken van ons bestaan…

De wisselende getijdestroom loopt niet altijd parallel met het verlangen men lijkt stil te staan en dat kost kracht om tegen een sterke golfslag in te zwemmen. Drijf met de eb mee naar open zee waar de ervaring leert in het besef dat hart en wijsheid zich tezamen niet gelijk kunnen openbaren in een gewijzigd tij van inzicht zal een mededogen…

droge ogen tranen niet zo snel je vlucht, maar weet niet waarheen de leegte in je angst in hard het gevoel is zo ontzettend kaal die pukkel op je arm vreet aan je de zelfverzekerheid is pleite je valt in het gat van je eigen bestaan terwijl er toch mensen om je geven…

Was ik jong gaan dichten had ik in onwetendheid de liefde bezongen Nu ik weet hoe dat afloopt in elkaar steekt heb ik er geen behoefte aan Liefde, slavendans naar de pijpen van de evolutie wrede meester der natuur Die beloont en straft met drugs voor geluk en verdriet chemie door velen verafschuwd Zo gaat het met verlangens wil…

Ik vlieg met vleugels van verliefdheid van liefje tot liefje naar liefje. Niets is fijner dan het gevoel van verleiding niets maakt angstiger dan dat boterbriefje. Ik zie haar kijken, staren in mijn hart ze trekt aan mijn verlangen, heel zacht. Ze wil met mijn praten, vrijen en spelen en het liefst van al, ik wil dat ze lacht...…