Spiering in de oceaan
Wat beweegt een dolfijn
om net die éne spiering
uit de school te kiezen,
welke criteria in z'n
eenvoudig brein zegt hem
dat het juist die vis moet
zijn om zich instinctief niet
in de luxe van de veelvoud
te verliezen.
Anders dan de
welvarende mens, die
in de complexiteit
van mogelijkheden
verdrinkt en als individu
in het collectief verzinkt
daar in vrije keuze moet
bepalen om de juiste optie
van de plank te halen.
Voorbij een grens van
progressiviteit, een
dramatische stap naar
dogmatisch conservatisme,
ver van de beoogde creativiteit
en van een reflectief denken,
z'n bewustzijn verloopt
dan instinctief, waarbij hij
z'n verantwoordelijkheid
ontloopt.
Dan lijkt z'n autonome
tijd voorbij,verliest
zich in repressiviteit en in
de diepe oceaan van z'n cultuur
en z'n levenswijze en is allang
niet meer zo vrij, een vlucht
in wantrouwen en van moment-
gebondenheid, waarin een dolfijn
wél kan overleven, maar waarin
een mens nog ver is van
z'n gekoesterde natuur.
Geplaatst in de categorie: filosofie