Het zelf

wat in mijn ziel besloten ligt
daalt vloeiend uit mijn pen
letters woorden zinnen buigen
verlaten zwijgende mijn hart

een stukje van mijn ware zelf
onthult mijn echte ware zijn
zo ergens tussen grijze cellen
worstel ik met mijn en dijn

mondig mensje tussen goed
en ook een beetje kwaad
ik en de ander wroeten
mij in een slapeloze slaap

mijn ziel weegt goede morgen
met welterusten door elkaar
gevoel en onrust baren zorgen
wij en de anderen hoe naar

verenigen zich woelend daar
op weg naar een moede morgen

Zelf Ik de ander de ander

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 17 stemmen 374