Alle inzendingen over haiku

Van haiku nooit moe ook al weet ik wat het is niet mogen rijmen…

Ik zou zo graag zien Dat de man in de spiegel Wat meer mijzelf is…

Leeggeveegd de dreef tevergeefs blaast hier de wind populieren kaal…

ach dat arme gras bij het krieken van de dag al zo in tranen…

Op het boerenerf geur van varkens en kippen spek met eieren…

Twee jonge hengsten van 't knabbelen aan el- kaar een beetje moe…

geblazen kushand - zie, de kracht van de liefde - velt boom van een vent…

te vroeg gestorven tongkanker in de stilte van je broertje liederlijk gezang bushokje op levendaal voetbal bij de vleet ook zo nieuwsgierig naar het sop van vissen - neerslag van de geest een teen in opstand omgaan met minderheden je past je maar aan langs levendaal weerklinkt olijke rosé luid kermiskabaal…

ik kijk ademloos! de herfst schrijft weer poëzie in huis-aan-huis-blaadjes…

Na de middag regen de dag is nevelmoe…

Kritiek is goed Zelfkritiek is beter…

De ijdele kwast Denkt haar te kunnen vangen In zijn stilleven…

Wees zacht voor anderen, hard voor jezelf…

gevallen vogel stof geeft nog een aarzeling dood laat zich wachten…

De pannenkoeken Droog als een helse woestijn Stroop mijn oase…

laat degenen die zonder genen zijn op gaan in vervorming op reis door scholen en musea in tijd terug totaal overweldigd welkom in de wereld van wonderlijke pijnen met slagroom en ijs ik denk al niet meer boom bij de lantaarnpaal elke dag aan jou vergeten weten pers je lippen ook maar eens zo op elkaar -…

Terug naar het station spoor leidt mij omlaag kaartjes voor de stalling. Langs borden van de dijk tegenwind van spruitjes in doodlopende wind. Labyrint van rails ijzeren ijsbanen de erven van de stad. Chromen bellen blinken een zonnestraal maakt de lange schaduwplat.…

De hagen gesnoeid er is rechtlijnigheid weer langs alle kanten…

de late regen speelt duetten met de zon op de hemelharp…

Als een okkernoot niet te klein en niet te groot juist om te kraken…

Vervormde wereld Gevangen in waas van blauw Lest langzaam de dorst…

avondzon bloost zacht bomen vol lome dromen van hun loof beroofd…

Geel en bruin en rood: de kleuren van oktober kleuren naar de dood…

De fakirs fluiten in het donker continu dollars uit de mand ....................... 1: Op het strand met schopje en detector ontslagen bankier…

Kastanje zo mat al maar een houvast daar in het donker…

En omtrent Anne blauwer kon het niet ze zei het met haar ogen…

Er is storm op komst je hoort de takken kreunen onder het geweld.…

Druipend komt ze aan, schudt haar regenkleding uit. "Nat hé?" zegt ze droog.…

Eens bevroor de zee - hij die hier geboren was vatte niet de slaap Vroeg in de morgen weer dat helder makende indringende licht Schuimbekkende steigerende paarden golvend op de kust Turend over zee ziet hij door nevelen heen het witte Engelland Het donkert vroeg maar altijd aan de zee die toegift van licht Verstomde branding…

Herfstwind in haar hoofd Dor vallen de gedachten Als bladeren neer…