Met as vervuld ( haiku’s)
Vissen slaan stilte op
in blindering van de zee
sluiten mosselen de ogen.
Zij weent haar tranen
elders, ze haalt de netten op,
mazen ruim gemeten.
Dwarse wervelwind,
bladeren verdort, vergaan,
de liefde uitgeblazen.
Gesponnen draden
kleverig van angsten
en kortdurend verlangen.
Ritselt loof in zomers
die we niet kennen, valt
elders weer de winter in.
Aarde sluiert licht,
nachten te ondiep in de
barre grond begraven.
Wolk aan de horizon,
ondergeschikt aan hemelen
om elders heil te zoeken.
Onder bomen ruist de dood,
lichaam rekt zich in ijver,
de maan kraait in z’n vijver.
Door de zon verdroogt,
fluistert vuur de dagen uit,
wensen met as vervuld.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 26 mei 2009
Geplaatst in de categorie: haiku