Alle inzendingen over afscheid

Stil verlangen Naar iets wat niet meer is En wat nooit meer terug zal komen Wat nu nog hevig pijn doet Maar verzacht in de tijd die nog zal komen De herinneringen zullen ons langzaam aan leiden Naar mooie gedachten, aan vroegere tijden.…

Met koude woorden zie ik wat je achterlaat in het bed van onze herinneringen waar ik slapen zal en weet dat jij wakker geworden weer op de droom zult lijken die mij niet meer zal bereiken.…

Zou het waar zijn Als ik zeg dat het is Zou het waar zijn Als ik zeg dat het voorbij is Zou het waar zijn Als ik zeg dat je moet gaan Zou het waar zijn Als ik zeg dat ik vergeten wil Zou het waar zijn Als ik zeg dat ik zonder je kan Zou het waar zijn Als ik zeg vaarwel…

Je hoofd wat scheef, een schouder ietsjes afgewend. Het was die houding, die, steeds bij mij bleef. Je ogen keken donker, de haren langs je hals. Oor en oog, in schuine lijn, je kon zo heel uitdagend zijn. Je lichaam in een warme draai, uitnodigend naar mij. Mijn arm rond je schouder, gelukkig waren wij. In woordeloze stilte is het…

Levenloos ligt de zwaan langs de snelweg, de buizerd dwarrelt in cirkels naar beneden. In de verte vlucht een ree. De prinses is gestorven. Aan de muur, naast de kast waar de verzonnen namen zijn opgeborgen, hangen keurig ingelijste verwijten. Herinneringen vergelen als kranten in de zon. De prinses is gestorven. Als scherven van beloftes…

Waar ik zoek met mijn gedachten heb jij gevonden wat bruikbaar voor jouw gedachten mij alleen maar achterlaat met de twijfel die elke leegte verandert in een herinnering waar jij niets meer om geeft.…

die laatste avond ging langzaam voorbij uren vol herinneringen en pijn die laaste avond je hebt uitgehuild in mijn armen ik heb je proberen te troosten proberen je hart te warmen die laatste avond jouw hoofd tegen mijn hoofd nooit zal ik vergeten wat je me toen heb beloofd die laatste avond jouw tedere kussen die ik voelde het was toch…

Menswaardig gaan dat was jouw wens geen redden meer aan dat was jouw grens geen hulp op tijd dat was jouw schrik gelukkig een arts bereid met respect en begrip prachtig ben je in slaap gevallen zo vol vertrouwen zo rustig we weten zeker dat zo dood gaan jou goed is bevallen…

o Al te kwade boodschapper, die, bitsig als een horselbie; die, stekende als een degenstoot; die, snel gelijk de bliksemslag; die, stom en doof, noodzakelijk, te mijwaard op de snaren komt gevlogen van de tekendraad! Te gauwe, och arme, vindt ge mij en biedt gij, in uw bitsigheid, de boodschap, - en geen troost daartoe! - dat 'vader overleden…

doorn in mijn hand gevoed met mijn bloed hield de roos in leven niet loslaten een hand tekort voor wat moest steel en hand vergroeid versmolten onderhuids ontstoken ondragelijk de pijn met harde liefde ruk de steel uit mijn vlees plant de bloem in de donkere aarde en voed haar met het bloed uit mijn hand rood op zwart morgen schijnt…

hand in hand, verbijsterd en verslagen, vol ongeloof en woede om de dood van Gerben... we kunnen het niet vatten, we willen het niet zien... de klokken luiden, nog een laatste groet, je levenloze lichaam omgeven met zovele bloemen, iedereen zal je missen, elke dag weer...…

op reis bestemming onbekend geen naam geen vluchtnummer geen koffer zelfs geen vaarwel zomaar op reis zonder afscheid zonder dat je ooit weer thuiskomt...…

verdwijnende pijn van ingeklapte longen na haar laatste zucht verdrietig en klein de dichtgeklapte jongen oma’s ballon vlucht…

Huilen zonder tranen, stikkend in golven van verdriet. Gevoelens losgeslagen, vinden hun juiste weg nog niet. Verloren in emotie, enorme verwarring is ontstaan. Totaal lamgeslagen, in volledigheid ontdaan. Woorden ze verstommen, diepe onrust binnenin. Verwerking van het verleden en dit is nog maar het begin.…

De wandelaar hijgt. Bij het achterlaten van niets heeft hij ervaren hoe alles blijft. Langs de jaren voordien ging zijn tocht. Wat tot bedaren werd gebracht, als met water besprenkeld stof, wordt herdacht. In over elkaar gelegde landschappen vindt hij één voor één iedereen terug. Alleen: omkeren naar zichzelf kan hij niet. ----------…

heel even mocht ik leven heel even mocht ik zweven heel even... heel even mocht ik wachten heel even mocht ik smachten heel even... heel even mocht ik komen heel even mocht ik dromen heel even... heel even mocht ik zingen heel even mocht ik springen heel even... nu is het dromen voorbij nu is het niets meer voor mij nu mag ik niet…

Wij herkenden elkaar aan de groene brochures waarin het programma van de dag het adres van het huis waar wij werden verwacht. Wij gingen het plein dat in vier straten verliep de cirkel rond, traden binnen koesterden ons aan de woorden en aan de binnenkant namen afscheid met tot ziens op zoek naar een huis dat nog niet bestond als dan…

Dood, oh, dood neem mij nog niet ik ben nog lang niet uitgeliefd ga mij voor nog even maak mijn weg naar jou zo lang zolang ik nog wil leven. wacht me op maakt niet uit waar verras me als je wilt maar laat me eten tot mijn honger uiteindelijk is gestild laat me proeven van de spijs die harten voor mij bereiden maar laat deze beker aan…

pas toen jullie werden begraven wist ik het is voorbij nu de tijd is verstreken ben ik er weer een beetje bij verdriet en pijn dat heb ik al 3 jaar lang vergeten kan ik niet daarvoor zijn jullie mij te veel waard ik ben bang om te vergeten hoe jullie waren jullie namen zal ik dus never nooit vergeten mijn broer Maik en mijn zusje Elle…

Altijd lachen, grote mond. Gister keek ik in het rond.... Alle familie en vrienden bij elkaar Huilend denken ze: "Was hij hier nog maar..." Als ik langs je kist loop voel ik jouw kou fluister dan heeeel zacht: "Ik hou van jou"…

We wisten het al zo lang, nog kwam het onverwachts. Niet huilen, als je het kan, op 9 januari, de zwarte dag. In de woonkamer was doodse stilte, treurend om een groot verlies. Ik zakte door mijn knieën en gilde:"Ik kan en wil dit niet, help me alsjeblieft!!!". Als een baby ben ik op de vloer gecrashed, terwijl de anderen daar maar zaten. Nog…

Na 3 jaar mis ik je nog steeds, op de momenten dat ik denk , even bellen.. realiseer ik me dat je er niet meer bent.. en toch.. overal waar ik denk dat je bent, daar ben je ook. Soms raak je me even aan, ben je even heel tastbaar, zeg je nog even ik hou ven je, ik wil nog even zeggen, ik hou van jou!…

Ik kijk je aan, je maakt me stil Ik had nog zoveel willen zeggen Maar ik zwijg het kan niet meer Nu is het te laat Maar je bent niet dood echt dood bent je nog niet voor mij je bent er nog steeds je zit in mijn herinneringen en je leeft voort in mijn gedachten Dood ben je pas echt als iedereen je vergeten is!…

Ik jaag de wegwaaiende wind na in het holst van mijn nacht langs gapende afgronden droom ik mijn leven een korte groet later.…

Je mist de nadruk op haar verzwegen woorden in alle talen Je wacht punten af die vraag tot stelling maken Je vangt accenten in de stilte van haar waarheid…

Gevonden is mijn pen met verloren woorden toen ik verliet wat ik wilde liefhebben met zachte woorden en zachte dromen van gedachten die blijven waar ik onze liefde bereik en jij nooit meer verleden tijd zal zijn…

In een vloedstroom Vervaagt het dorp in mijn herinnering Het handgebaar dat wekt weer leven Maar brengt niet terug wat zojuist verging De rust die jij me gaf Is weggevaagd Je vergat het de pijn in mij zag het binnen één oogopslag Je had het me beloofd Je zou me geven wat was weggeroofd met heel je wezen sprak je over grote golven…

Vaarwel, zo als zo vaak en weer gaat ze verdwijnen in woorden waar in waarde maar waar in haar? Vaarwel, zoals zo velen het was me een genoegen…

Afscheid is niet erg, je ziet elkaar toch wel weer. Afscheid is niet erg, je ziet elkaar de volgende keer. Afscheid voor een tijd is niet fijn. Maar afscheid voor een tijd doet ook geen pijn. Afscheid voor altijd doet verdriet. Maar afscheid voor 'altijd' bestaat niet.…

waarom is afscheid zo moeilijk als je weet dat er een volgende keer komt als je weet dat we elkaar gaan zien onze zielen elkaar gaan ontmoeten en we weten dat we elkaar begrijpen waarom is elkaar zien zo makkelijk als je weet dat er een tot ziens komt en je weet dat we het gaan zeggen elkaar omhelzen, elkaars zielen gaan voelen en we elkaar…