Een verloren traan

Slenterend over het kerkhof,
kijkend naar de namen op al die stenen,
te bedenken wat zij allemaal hebben betekend,
en hoe ze allemaal weer zijn verwenen..

Stilletjes stoppen bij juist die ene steen,
waarbij het 't moeilijkst te verkroppen is
dat juist ook hij verdween..

Pratend tegen zijn foto,
waar je bij was toen die tijd werd vastgelegd,
Zoveel dingen die je wilt zeggen,
maar geen idee hoe je dat zegt..

Dan maar enkel even stil blijven staan,
even denken aan die tijd van toen,
dan weer rustig verder gaan,
Met natte ogen en een verloren traan..!

Schrijver: miranda dirven, 6 maart 2003

tincomirandazonnet.nl

afscheid

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 15 stemmen 1.861