Alle inzendingen over actualiteit

Als producent van sinterklaaspapier Ben ik de laatste tijd niet te genieten Straks kies ik nog voor de verkeerde pieten Ze willen ieder jaar wat anders hier Krijg ik de zwarte Piet, mijn koers gaat zakken Dan ben ik bang dat ik wel in kan pakken…

Was ik maar een verdwaalde veer In plaats van een verdwaalde heer Zonder verzonnen naam en bezwarende bezittingen Zonder mislukte loopbaan en die nare verplichtingen Al dartelend zou u mij zien gaan Als een vis in het water Verlost uit die almachtige waan Mee met waar de wind naartoe staat Was ik maar een verdwaalde veer In plaats van een…

Bruut geweld duwt het hoofd in braaksel Het slachtoffer weerloos op de grond Een hand op de keel, een voet op het hoofd Een strafexpeditie in het tennishok Hersenletsel, zware mishandeling In de pikorde staat de beul aan top. Vernedering is een subjectief begrip Is het devies van de ‘corpsballen’ Als er soms slachtoffers vallen Jammer van…

Het is toch godsgeklaagd en ook schofferend Dat het alwéér ontspoorde Duitsers zijn Die Anne Frank zien zitten op hun trein Haar zo ten tweede male deporterend Moet nu haar naam verdraagzaamheid behelzen Dankzij die dodenrit naar Bergen-Belsen?…

ik bewandel bedaard mijn pad maar met stiekem een tiental omwegen die mij behoeden voor incidenteel vergeten zo maak ik zaken vast aan geluiden en muziek neurie nonchalant een lang vergeten lied op de melodie van ik herken je niet soms ga ik visueel zet de zaak te kijk in lusthof of prieel verbind emoties als decor tot ik uiteindelijk…

één haan kraait en plots gaan alle kippen kakelen het guitig Bartje krijgt het warm verstuurt de wereld snel zijn eigen versie telegram sms’jes na het werk pikant of pornografisch “iedereen doet het weleens” verkondigt hij dan sterk maar de VRT gaat door het lint trekt conclusies ongehoord de kippen halen het gezwind en…

zonder aanwijzing of bericht heb je het vertrouwde zelfgebouwde nest verlaten ik wacht, verstoken van je tederheid hoe ver ben je gevlogen? vastgeketend in een hoofd met dons en een kapstok vol herinnering vlieg je door een heg met doornen je laatste pak zo linnengrauw -de schering los van inslag- en aderen als rood koraal het hoofd nog…

ik wist de donkere kant van het bestaan kwam pas uit de schaduw van licht vandaan kreeg in herkennen het tweede gezicht weet door wie het meeste kwaad wordt gesticht onder deze zon is het eerste bloed gevloeid geboeid door afgunst en macht is de mens verkracht in ontkoppeling van gelijkheid is hij zijn medemens kwijt…

vaag klokt de tijd verdwaalde uren zijn slagen ben ik kwijt verdwenen tussen onherkenbare stemmen die mijn stilte storen er lijkt gezelschap in de kamer want de tafel is keurig gedekt maar de stoelen die als garnering dienen zijn nog onbezet het donkert zonder het gezellig rommelen van bestek nog niemand heeft de kaarsen…

ik heb angstdromen in de ban gedaan zij zullen mij niet meer overkomen sluiers zullen geen ogen doven die niet bestaan fluisterende stemmen vergeten hun misdadig plannen het gefolterd schreeuwen en de eindeloze val ik ken ze allemaal al van opgejaagde creaturen nooit meer zal ik badend in het zweet ontwaken om pas na uren weer…

Na 65 jaren nu eindelijk pensioen. Maar kijk ik naar het schijntje, waarmee ik het moet doen. Dan voel ik uitgeknepen en in mijn recht verkracht, genomen bij de ballen, en halfweg afgeslacht. En al die viezerikken, die zitten op het pluche en zelfs nog durven zingen, wiej goat nog neet noar huus. Ik laat mijn leven niet meer door dat stel…

ik heb gesnoeid in de meest wonderlijke perspectieven alles weggeknipt wat me ooit heeft geboeid soms verbaasd ook vaak teleurgesteld heb ik die toekomst met hartzeer geveld en weer geëgaliseerd nog resten uitvalsrouten begaanbaar in open terrein niet meer de sociaal ingewikkelde constructies zoals ze vroeger plachten te zijn…

We hangen Nederland haar vlag, in `s lands vergaderzaal. Dat werd ook wel de hoogste tijd, want het leek er maar kaal. En of die vlag zal wapperen, of hangt er slap bij slechts. Voorzeker zal hij dat gaan doen, door wind van links of rechts.…

Ik kijk vandaag door het venster naar gisteren wat acteerde en wat was oprecht, soms verzwelgt immers een gewone dag de tijden kolkt leven plots als grote golven over stranden zie je overal verwoestingen en as aan de kusten. Gedachten van hun die waren en zelfs levenswerken kunnen zo uitgestrooid in oneindige diepten verdwijnen. Vervolgens…

in het stapelen van tijden beginnen oude waarheden te glijden hun structuren blijken niet bestendig tegen democratische druk met een constant administratief ad hoc houden zij het leven op maar in de reparatiemodus blijven deze heilige huisjes staan bij monumentenzorg zijn zij opgenomen met behoud van plaats en baan zo klit de…

wij hebben onze zielen naamloos geopend de pijn geleden van het er niet meer zijn na wanhopige gebeden samen waren we daar zonder gezichten omdat we niets van elkaar wisten tot het moorden in woorden die we niet wilden horen de explosie het geren paniek zonder perspectief de inkeer en het weten dit niet te zullen overleven…

niemand die het weet of toch … ze deden misschien alsof wie zijn die gasten dan toch wel al die moorden en geweld gepleegd in winkels van Delhaize uit wraak of voor het geld ex-leden van de groep Diane zaaiden begin tachtig veel terreur verkregen van de pers een naam gevaarlijk, snel en superieur in moorden plegen goed bekwaam toch één…

De USA heeft Trump en France een hond Die tilt zijn poot omhoog, en loost al gauw Zijn water langs de Élyséese schouw Men hoorde het gekletter op de grond Hoe kan nou die Macron het land regeren Als hij zich door een hond laat domineren…

Simpel rood laat me niet lachen Rood-harigen zijn de complexiteit zelve maar ook hun creativiteit en hun zorgzaamheid en betrouwbaarheid Er valt heel goed met ‘rooien’ te leven “Never een dull moment" simpel rood, ik dacht van niet…

vluchten kan niet meer vluchten was nooit een optie de wereld is te klein voor een veilige haven tegen grijpgrage handen van mannen met macht grab them by the pussy is hun levensmotto want zonder misbruik van hun macht voelen ze zich gecastreerd voelen ze zich geen man ze weten niet dat juist mannen met ballen grenzen…

het scheurde niet helemaal plotseling maar wat verbonden was heeft zich een eigen plaats toegeëigend verkent voorzichtig haar nieuwe plaats gehavend met wat pijnlijke rafels resterend uit breuk er is geen achteromkijken kleinigheden overdrijven wel liefdevol over de zere plekken wrijven in hernieuwde dialoog een noodzakelijk…

We zeggen laten we niet naar school gaan, als je naar school gaat begin je de wereld te begrijpen, dan breekt de pleuris uit. We zeggen meisjes zijn duurkoop om toekomst mee te betalen of is de wereld een markt waar je dochters ruilt voor suiker. We zeggen achter de tenten is een zandweg en de weg is lang en het zand leidt terug naar de oorlog…

Zondagochtend 8 oktober, de minister-president gaat door “Berg en dal” Onze eerste burger heeft de knop omgedraaid en ratelt maar door in verkiezingsmodus Werkend van 6 uur ’s morgens tot 11 ’s avonds verzinnebeeldt hij Vlaanderens dynamiek Ooit was hij een blauwe maandag metserdiener Nooit waren wij in betere handen Woensdag 11 oktober…

De stem die men gaf Een nee tegen Oekraïne Zal pas later Zich bewijzen Wanneer nieuwe problemen kunnen verrijzen Dat deze stem gehoord is Is van waarde Daar waar internationale conflicten kunnen ontaarden Het advies van het volk Was misschien een dolk In belangen Die overstijgend zijn Maar met voeten aan de grond Is het ongedaan maken…

wij pulseerden wat zagen toe hoe zwarte gaten elkaar radicaal op aten wisten dat er nieuwe energie aan zat te komen ook wij hadden onze dromen een paradijselijk heelal met lange diepzwarte zwaartekrachtgolven die ons liefelijk bedolven ik voelde in de kern van mijn neutronen dat ook de rode dwerg dit ging overkomen wij spanden…

er verandert zo veel en zo snel, supersnel verandert alles en dat pikken we niet, nee, niet nu, niet weer alles veranderen, het was goed, o wat was het goed en nu zeker weer alles veranderen, terwijl het zo goed was, beter dan ooit, dat kan ik niet meer aan, niet met mij, ik blijf lekker mezelf…

kogelrond oranjerood zoals je aan de hemel stond gewoon op klaarlichte dag zag ik jou een soort van naakt kersvers gemaakt door de zonnesmid met zijn ijzers heet en wit je moet de zon smeden als het ijzer heet is moet hij hebben…

waarom herfst het zó goed doet in gedichten wellicht door het verkleuren van het bos in herfsttij het vallen van blad raakt een melancholische snaar als heimwee naar weerom een vervlogen zomer zwak zonlicht laat dauwdruppels nog glinsteren aan de herfstdraden alles is essentieel voor 't gedicht en het maakt het de dichter iets lichter…

Het nieuwe kabinet Mannen met of zonder ballen Die de welvaart van ons land Niet willen verknallen Of god bestaat Laat men in het midden Maar Toch zijn ze gezamenlijk Voor Nederland gaan bidden Want de pijn van wat ze doen Hoeven ze niet zelf te dragen Dus dat moeten ze aan het volk vragen Arm en rijk Is achterhaald Er is het grote plan…

De onverschrokken psychopaat, gespeend van enig empathie, kent geen angsten, voelt geen haat, heeft voor niemand sympathie. Leeft voor zichzelf en zijn lusten, zijn slachtoffers verkracht. En zal niet eerder rusten, voor hij ze heeft afgeslacht. Maar wij kunnen hem genezen, voor een terugkeer in de maatschappij. Echt het kan, het is bewezen…