Alle inzendingen over muziek

jij bloeide muziek mijn lieflijke vergeet-me-niet ik hoorde je groeien in de border van mijn tuin jouw groene preludes wiegden harmonieus samenzijn ik zong in het ondergaan van zon mijn kleine aria’s jij knopte tonen tot liefde kleurde refrein ons afscheid was stilte met de melodie van pijn…

Utrecht, Tivoli-Vredenburg, vrijdagavond 7 april 2017: BRAHMS'ZONNIGSTE Met het Rotterdams Philharmonisch orkest lichtte Rafael Payare als dirigent, door zijn zuid-amerikaanse temperament, met ongekende getalenteerde passie WAGNER, REGER EN BRAHMS op tot inzichtelijke, overzichtelijke maar vooral invoelbare emotie van betoverende zonnestralen…

dat Satie niet afkerig was van weemoed weet ik al langer in dit vroege klavierwerk heeft hij zijn ziel gestoken met tederheid worden toetsen betast emotie vertaald in heldere tonen vrijbaan gegeven aan tranen die gedreven zullen stromen zo er iets op aarde is dat klank geeft aan m'n gevoel dan moet dit het zijn de klankkleur rijk aan…

Jij sprong in de rode Buick benzinezuiperd van naam en faam jij ging graag mee naar de zee of zo maar rijdend door de kleuren van de geestgronden achter de duinen van Noordwijkerhout, uitwaaien met jouw rode, lange, gekrulde haren Op de radio speelde Chuck Berry ‘No Particular Place To Go’ mee Wat zong jij vals en ik iets minder toch werden…

Eindelijk kunnen we lente buiten laten staan Binnen waren we in de maanden januari en februari pottenkijkers en mandenkijkers waarin eerst aarde met zand en turf de bruin gebolsterde bolletjes zonder enig durf Ze lieten zich pas gaan als ik met de gieter bij de vensterbank kwam Nu blijf ik uren buiten staan en voed m'n ogen…

Kleine violist tussen het bladergroen. Een muzikale verbeelding voor een nieuw lenteseizoen. Zuivere tonen klinken op van het snarenspel. Een strijkstok tokkelt tonen. Iedere snaar binnen menig kwartmaats tel. Kleine violist tussen de voorjaarsdromen. Laat wat tussen het groen zal ontwaken opnieuw zijn dromen dromen. Kleine violist…

zodra mijn vingertoppen de witzwarte ladder beroeren neemt iets mij bij de hand ik kan dan zo maar niet stoppen een verlangen laat zich vervoeren onaantastbaar voor het verstand de ogen sluiten zich als vanzelf en mijn omgeving laat ik achter ik ga onderweg, weet niet waartoe, naar ergens waar ik klanken delf, de bodem is er zachter terwijl…

ik had veel in mijn mars maar kraamde lachend blijdschap en verbazing op gezichten heb toen niet goed op de centjes gepast troubadour leek mij wel wat met zang en dans de mens vermaken liedjes uit het hart die de pijn vervagen van de lange werkdag dagelijks langs herens wegen gaan in zon en regen staan de herberg met een warm…

Fluit er een merel, dan voel ik geluk. Fluit er een merel ten hemel schreiend mooi in China terwijl ik niet in China ben; heeft naar verluidt men hier ter stede merels ook gehoord in het blauwe schemeruur van 3 Februarij 1603; zal, naar verwacht mag over zes weken, in mijn tuin hun lied weer klinken; stel dat ik al op weg zal zijn gegaan…

Langzaam draait een koperen mechaniek. Pint de noten die je niet snel zult vergeten. Liefelijk klinkt dan de muziek iets romantisch dat een hart wel doet breken. Zo'n speeldoos uit een andere tijd. Zo'n muzikaal object bij een rustig salon verpozen. Als je de behoefte voelt om alleen te zijn op een moment voor jou alleen uitgekozen.…

Tegen het verweerde hek stond de eenzame violist ik zag hoe hij behoedzaam de strijkstok op de snaren lei ging eerst met de stilte in gesprek zette aan en hield weer in liet met gemak de snaren trillen zong daarbij een idyllisch lied had het node gemist en met applausgebaren en een glimlach wierp ik een muntstuk in de aftandse vioolkist…

In de kerk waar een kaarsvlam innemende tinten laat schemeren, met zuilen en kazuifels vol heimwee, daar klinkt nu een bamboefluit vermengd met hoge orgeltonen. Het Oosten neemt het voortouw en probeert het vermoeide christelijke Westen te omhelzen. Bizar is dit geheel en verstild uitbundig, even vreemd als een zandloper die zuiver harmonische…

Mannen intrigeerden mij niet alleen hun individualiteit doch tevens waarin ze profileerden het trok mij steeds meer aan zo heftig dat ik hun kleding droeg de pijp en sigaren rookte neem nou mijn lief Chopin zijn uitstraling, zwakheid en talent daarentegen zijn goddelijke composities mijn liefde voor die jongen was groots niet corporeel zoals…

Omhelzen in een tedere surplace, het enkelgewricht zoekend naar gelijkbalans om dan samen op het ijspad van klanken in ontgrendeling als één weg te glijden. Gepiloteerd tussen clangevoel en pubersentiment slaap tegen slaap, romp aan romp, langs de schrikdraad van de bandoneon gegidst door de torsie van het torso. Muziek als dynamisch onderduikadres…

ik zie je slanke handen op het zwartwit klavier artistieke vingers dansen met intens plezier je volgt met een dromerige blik wisselend zachte golven waarin de melodie zich schikt door openslaande deuren dwarrelen tonen naar de tuin die zich mengen met de geuren van het lentefestijn een paradijselijke plaats om heel lang te vertoeven…

De kinderen zingen naar een daad. Zij gaan op de zon af vanuit hun straat en stormen langs de ladders van het licht naar boven! Midden in mijn klein gedicht hoor ik dit aan en vraag het groen: of ook ík een zingende daad zal doen? Zeker, wuiven de bomen met hun vlag: kinderen en dichters zijn eenzelfde slag, dat alles kan en alles mag…

In plaats van vuurwerk allemaal muziek maken voor een blij nieuwjaar…

10- Weer op nummer 1 Bohemian Rapsody niet iedereen blij 11- Even niet happy beluister een vette blues word je bluesy blij…

Triana, Triana o zo bitterzoet Rivier, stad, gitanas bier, wijn in overvloed Zo zacht maar soms zo wreed breekt zij harten open Als Triana hardop weent tranen in de rivier laat lopen zullen groene heuvels haar omringen wolken wit in de hemel staan Als gitanas zullen zingen hun liederen over de stad heen gaan zal Triana betoverd zijn…

De eoolse harp ruist in de nacht, Ruist op de toon der treurgezangen; Aandoenlijk als de weke klacht Van 't hartje, dat van liefde smacht, Of breekt van onvervuld verlangen. Die doorslaapt, waar die citer slaat, Sliep zeker in met zoete dromen; Die slaaploos aan het venster staat Wendt naar de kant het bleek gelaat, Vanwaar de galmen overkomen…

De sfeer van de muziek die altijd rondom jou hangt het is de harmonie die naar je hart en ziel verlangt maar al die valse noten die schrijnende machteloosheid en zielenpijn waarom toch moet elke strofe, elk refrein de dirigent van jouw ziekte zijn…

Dirigeren waarbij alles bij elkaar komt je kennis, je kunde, je talent je slag, je blik maar vooral je emotie je woede, je blijdschap je afgrijzen, je ergenis en daarmee vooral jouw interpretatie van vooral jouw ik jouw dikke vette ik je egocentrische, narcistische ik maar niet egoistisch want je wil delen met de spelers, met de zanger…

een ijdel schildpad in maatpak gehesen walst kruipend in mijn oren hees bronstig voert het mij van manhattan tot berlijn zwierig en innemend zinspreekt hij van frivool tot weemoedig poëtisch lispelend walst schilderend hij met ouderdom en verval glasscherven zijn het die verlokken tot kijken in spiegels van het leven het bladert…

Een warme zomeravond midden augustus, Toeschouwers als Jan,Piet,Jef,Toon,Marie en Hollandse Klus, 3 meiden, 3 instrumentalisten op 1 podium, Even ver weg onze gedachte aan terreur, kernrampen met in elke apotheek extra veel jodium, Jazzy tunes en sexy looks, Hot pants met billetjes afgelijnd, Zangkunsten en performance wat minder verfijnd,…

Jaloezie is een emotie Vaak gezien als negatief Maar leidt, dat moet je ook zien, Vaak tot iets creatiefs "Gaat zij werkelijk met hem uit?" Vroeg Joe Jackson zich ooit af En Dolly Parton smeekte luid: "Pak alsjeblieft mijn man nooit af" "Denk je aan mij als je haar pakt?" Wilde Morissette graag weten "Ik ben gewoon een jaloerse gast"…

Voor Mai Het was half vijf ’s morgens in april Ik liep, en floot de St. Louis Blues Maar ik floot die op mijn eigen wijze Al fluitend dacht ik: mocht mijn fluiten gelijken op de zang van de grote lijster En waarlijk, na enige tijd geleek mijn fluiten van de St. Louis Blues Op de zang van de grote lijster: turdus viscivorus…

Het is oktober 2016. Sir Neville Marriner is, in zijn slaap gestorven. Muziek hield hem 92 jaar actief. Sir Neville leeft niet langer hier, maar hij is in mijn hart gebleven. Het jaar is 2005. Ik ontmoet de schilder Gavin Bird, die Sir Neville schilderde. In Lyme Regis in het Engelse Dorset. In zijn zomerhuis aan Marine Parade. Aan zee…

Waarom zou je een ander moeten geloven Jouw hart is vele malen groter en mooier Of je mooie lippen, die laat je altijd glimmen Een kans op echte liefde mag niet voorbij glippen Lieve woorden lijken simpel voor ons Bedenken ons geen seconde Dat zou zonde zijn, dus wil ik dat je bij de tijd blijft En niet vraagt wat ik heb gezongen Ik weet…

ik schrijf heel graag een levenslied alleen de woorden komen niet wel de melodieën in hun warme meeslependheid die akkoorden raak ik nooit meer kwijt ik componeer met tranen van geluk arrangementen zing het refrein uit volle borst maar wat ik u wil laten voelen heel diep van binnen die emotievolle zinnen daarin schiet ik tekort…

Ik moet nu echt de trein halen, maar ik kan de piano niet laten staan. Die zwarte vleugel in menig groot steedse stationshal, waarop ik geneigd ben een vrolijk deuntje op de toetsen aan te slaan. Iets op het Amsterdamse centraal station te mogen spelen; gedurfd mijn klein gedroomde muzikaliteit met al dat grote talent te mogen delen. Te Breda…