Alle inzendingen over spijt

De maagd had niet verwacht dat liefde zo pijnlijk zou zijn De mooie woorden klonken zacht het zachte strelen voelde fijn Zijn overtuiging gaf haar kracht Ze opende gewillig haar benen Geen moment had ze eraan gedacht, hij was daarna heel snel verdwenen...…

Geef de reden een kans om een excuus te zijn. Aanvaard gemeende spijt, schenk water bij de wijn... Laat teleurstelling vieren, zie hoezeer ik ween. Haat en ontwijk me desnoods, maar laat me niet alleen…

Ik voel me weerloos, leeg en alleen, Sterk als ik was, zo belabberd loop ik er nu bij. Gevoelens overhoop gegooid in één, twee, drie, En niemand die het ziet. Alles lijkt plots zo anders, hoe hard ik ook vecht, Er is niemand die me redt! En waar is nu die vriend, Die me steeds uit alle ellende hielp. Nergens meer te bespeuren, Het was…

Het kwetste me diep dat je me beloog, Met je praatjes was je erin geslaagd Mijn vertrouwen te winnen. En ik die je steeds geloofde, Heb je net op tijd doorgrond, Toch de binnenkant zal je niet zien, Ik hoop alleen je snel te kunnen vergeten.…

Jou nog vertrouwen, durf ik niet meer Vergis me in jou iedere keer weer. Bouw een muur om me heen, Daar kom je niet meer doorheen. Had zoveel meer willen zeggen, Maar wist niet hoe het uit te leggen. Wat het was, zal je nimmer verstaan, Toch voelde ik bij het afscheid een traan.…

Ik zag jouw ogen in zijn gezicht Maar vreemde handen dwaalden over mijn lichaam en zochten naar wat jij allang gevonden had Een vreemd lichaam drong zich in het mijne en vernietigde al het mooie dat van jou is geweest Ik voel me zo rot misschien nét als jij nu? Vergeef het me...…

Doorschijnend haar nachtgewaad baadt ze in een zee van kaarslicht Transparantie blijkt bij dageraad minder helder misleidend als een dwaallicht…

Keer op keer merk ik, dat het moeilijk is, Te doen of er niets aan de hand is. Weet precies wat je voelt, Als je me aankijkt, wat er mee wordt bedoeld. We hebben elkaar aangeraakt, En zoveel gevoel is hierin ontwaakt. Toch moet het leven verder gaan, Al doet het pijn vandaag.…

Soms geef je verlangens voorrang Verstand achterwegen gelaten Verlangen naar lust Laat je me de wildste dromen, dromen Liefkozende woordjes zijn overbodig Maar onze blikken kruisen elkaar En het verstand heeft weer de bovenhand genomen.…

Zal ik van de wereld zijn Mijn haren in een schutkleur bleken tegenstanders tegenspreken met bovenlijf ontbloot misschien Eens onbevreesd de zaal betreden. Voor haar en iedereen te zien Een spuuglok van mijn voor- hoofd vegend; als teken van beschikbaarheid…

Laatste-kans-dertiger in de trein Een beetje zilver langs te slapen Is afwezig, droomt vooruit. Zit af en toe te gapen Vraagt zich af Wat hij ooit droomde Werd dat allemaal waar Zijn die dromen echt verwezenlijkt Door hier te blijven zitten Voor nogeens dertig jaar Hij heeft nu toch echt alles Een vrouw, een kind. Zelfs voor de trein…

zie haar stappen in het wit maagdelijk vlies van moeder aarde zal zij snappen hoe het zit ondraaglijk verlies van grote waarde streel haar voeten koud als ijs bevroren door gebrek aan aandacht ik zal boeten verdiende prijs volg haar spoor tot waar de maan wacht…

Voor jou heeft de dag niet bestaan, Voor mij is hij in het geheugen gebrand, Neen, ik ben echt niet verliefd, Sta stevig met beide voeten op de grond, Voor mij had de vriendschap een waarde, Ach hoe poëtisch, hoor ik je al denken, Maar vervreemding is wat nu zal komen, Elkaar niet meer aankijken oprecht, Na de grens die wij zo vaak hebben…

Mijn ingehouden woede, Niet om te zetten in zinnen, Alle illusies vervallen tot wanhoop Opstandig diep van binnen, Verwoest heel mijn doen en denken, Mijn ingehouden woede, In woorden niet uit te drukken, En hij is in ieders ogen De heer van het fatsoen !…

Vaak denk ik terug aan die mooie uren samen, Toen we ongestoord samen droomden van onbereikbare idealen. Elke ontmoeting was een feest, de zeepbel sprong stuk, en wat ons rest is een verstoorde nare droom.…

woorden, die pijn deden verwondden..... en nog is er bewondering woorden,niet afgewogen slecht overdacht..... en nog is er genegenheid woorden, die beschadigden de ziel raakten..... en nog is er vertrouwen woorden van spijt wellen naar boven..... en nog is er hoop…

weg van bomen die steeds dikker worden bladeren die het blauw groenwaaien in de lucht van wortels waarvoor stenen zijn gevlucht jarenlange traagheid die ze plet in hun verzet van dichte ramen met hun blinde ogen in beton dat rotter wordt door oxiderend leven van dagen die als zand hun levens slijten in woestijnen van de tijd…

Ik zag het aan je handen die mijn wangen streelden Ik zag het aan je ogen die glansden in het kille licht van een nachtlampje Maar vooral zag ik het aan je lippen die voorzichtig playbackten maar zo, dat ik het kon verstaan... Ga weg. Ik ben maar weggegaan...…

Als plotseling een deurtje opengaat dat al die tijd gesloten was Als je met iemand praat die altijd zo dicht bij je staat maar niet was te bereiken Dan merk je pas dat leven alle kant op gaat en ook bij situaties zonder hoop die wendingen kan maken waardoor het kluwen wordt ontward en je een zucht kunt slaken Dan slaan de ramen van je…

vermaledijde hoop die in flitsende schitteringen door geopende handen schiet en hen leeg gelopen machteloos achterlaat op weg van hier naar nergens de anders zo krachtige handen moeiteloos pijn wegnemend beheersen de kunst niet tot uiteindelijke verlossing van snijdende smart der eigen dolende geest momenten van gelukzaligheid geschonken…

Ik dacht in jou te vinden, wat ik miste in mezelf. Je gaf me geborgenheid. Ik durfde me te binden. Onze liefde leek voor altijd, kon echt niets tussen komen. Onze levens waren versmolten. Maar ineens had jij spijt. Op die bewuste morgen kuste jij me wakker. Maar toen ik in je ogen keek. Zag ik alleen je zorgen. Je besloot het gewoon te…

Lieverd Vergeef me als ik het je moeilijk maak, vergeef me als ik je soms pijnlijk raak. Vergeef me als ik mijn gevoelens soms verlies, vergeef me, want het is niet iets waar ik voor kies! Vergeef me, want je weet dat ik het nooit zo bedoel, vergeef me, want je weet hoeveel ik voor je voel! Vergeef me, maar soms wordt het me net even…

Zondagavond, met jou in mijn hoofd En in mijn hart een vuur dat niet dooft Liep ik door steegjes, liep ik door straten Gietende regen, alles verlaten Zondagavond, met jouw beeld voor mijn ogen Mijn spijt zo intens, dat je het niet zou geloven Liep ik eenzaam door jouw straat Wetend dat je me nu haat Zondagavond, met een trillende hand Wilde…

Woorden schieten hier tekort, Wat is er nu gebeurt. Wat heeft er nu toch aan geschort, Wat heeft ons zo verscheurt. Hoe konden we na alles, zo naast elkander leven. Het lijkt of alles is vergald, We niets meer kunnen geven. Geen woord is waar, niets is er goed. Was er ooit liefde daar... Dacht dat god over ons hoedt. Hoe liet ie dit…

Niets dat nu mijn stemming om kan buigen Dus troost ik mij met regels die ik dicht en morgen zal ik voor haar aangezicht weer stotterend mijn spijt staan te betuigen Hoe heb ik haar vertrouwen kunnen schaden Waar vond ik de door mij verwenste moed Was het, dat ik door aandachtzucht gevoed mijzelf met rampspoed wist te overladen Ik weet:…

Ik had iets speciaals het was gevoel, onbegrensd een woord, onverstoord Ik wilde weten En liet het zegel breken Om slechts te vinden dat er een kind werd vermoord…

Huiverend in de kilte van de nacht, verkleumd naar liefde gesmacht. Verloren onschuld van de jeugd, gegeven één moment van vreugd. Gelaten het leven zoals het was, verleden onder een stolp van glas.…

Ik stond laatst op een rommelmarkt, ik had nog zo veel troep. Daar vond ik een mooi plaatsje, op een brede stoep. Links plaatste ik de barbies, wat weckflessen en een sprei. En op de rest mijn boeken, dit was een hele rij. Toen ik ze daar zag liggen, ging er van alles door me heen. Geen enkel kon ik missen, Bekeek ze één voor één.…

Zij kent zo haar dagen haar woorden en haar zinnen Ze kent haar eerste liefde van buiten en van binnen Hij kent zo zijn verschiet gekozen en gezocht Zijn eeuwig aller eerste verraden en bekocht De waarheid is gegaan in de leegte van de vragen waar slechts pijn is te verdragen die de boete heeft gedaan.…

als hel van spijt zo overtreft dat er geen dag of nacht is en ik geen hand vind van wie dierbaar is geen schouders om het leed te dragen geen ogen die de tranen stromen geen stem die woorden troost als hel van spijt zo overtreft dan breekt het mij tot as…