Alle inzendingen over welzijn

Over water kun je varen door de lucht met een ballon Door de ruimte kun je varen wie had er gedacht dat dit eens kon? Maar nu vaart er een ballon met daaronder een manshoge mand Verbaasd kijken mensenogen over de rieten rand Nietig worden wij in hun ogen op zijn beurt door 't oog van zon En de stroom van wind weet nog…

Je kunt van heel veel dingen moe worden. Haha, die dingen ga ik hier niet noemen. Daar wordt de lezer alleen maar moe van. Nee, ik ga hier geen vermoeide dingen noemen. Je kunt veel beter uitermate blij worden. Volkomen verheugd raken over éen ding. Je zult ook niet zo gauw meer moe worden. Voortdurend heb je het over éen ding! Tegenwoordig…

Vrede is voor mij een merel fluitend op het schuine dak en ergens ver een antwoord horen op een tak, een vlakke waterplas, plots rimpelig: een eendenechtpaar met kuikens achter zich, gemaaid gras ruiken aan een dijk het carillon dat speelt ergens tegelijk, een horizon te zien met huisjes, bos en kerk, of molen en de wieken aan het werk…

Mijn vink is als mijn vrouw, altijd en overal aan mij trouw. Ze zingt haar liedje zeer keurig. Zij is nooit humeurig. Waar ik ga in het land zetten we streepjes met vaste hand, op een stok speciaal ontworpen, gekend door iedereen in alle dorpen. We zijn kameraden onder elkaar. Als we verliezen valt dat ons niet zwaar. Als we winnen, krijgen…

Geniet eens van een Zen moment met alleen stilte om je heen Als je dan zo Zen bent heel sereen is er niets wat je nog stoort want een Zen-moment is een staat van "zijn" dat altijd bekoort…

badeend zoekt het ruime sop weer iets anders dan de badkuip 't schuim verwisseld voor het kroos proeft het eendje hier de vrijheid rozetintig in het groen geel-gebekt en zeer tevreden zwemt ze weg van het verleden…

Een gebaar, zomaar een compliment een groet of een aardig woord het voelt als een zachte penseelstreek op het doek van het gemoed dat kleur geeft aan je "zijn".…

Ik ben een goed mens dat was mijn moeders wens ik heb niet één bekeuring ik heb nooit een ruitje ingetikt er was eens wat reuring over een vaas die ik had gebroken ik heb toen uit spanning heel wat af gerookt maar daar ben ik snel mee gestopt dat alles maakte mij allengs een oersaai mens liever was ik in de alcohol gedoken zou ik echter…

Een gedicht is als een huis, waarin je fijn kunt wonen. Een gedicht is ook een schulp, waarin je angstig kruipen kunt. Een gedicht kan een kliniek zijn, waar je moedig vraagt om hulp. Een gedicht staat als een tempel, wanneer je het in eenvoud bidt. Gedichten vragen me dan eerlijk, of ze vals zijn of juist goed. Daarna vertelt mijn intuïtie…

Gesterkt door de kracht van jouw hand ontvang ik onbewogen jouw bekwaamheid de straling die gericht stuwt door mijn poriën. Dromerig bij elke verbinding van jouw contact zie ik mijn aura per seconde kleurrijker worden met geuren van ontspannende verzachte oliën.…

In mijn armen slaap je Ik droom je in mijn hart Ik streel je als een deken Kus het kussen voor je zacht Ik laat je veilig in mij rusten Zal een lichtje voor je zijn Als je langzaam zal ontwaken Uit de omhelzing van de nacht…

Dag mevrouw, dag meneer, Wij leggen voor u de "roze loper" uit zodat u zich kan verzekeren van zoveel voorzieningen maar ook van uw eigen sexleven tot de laatste snik Want die behoefte blijft bestaan daar willen wij niet aan voorbijgaan en wilt u daar geen gebruik van maken even goede vrienden voor het leven tot de laatste snik…

het lichaam slijt dat is een feit als 't in de greep komt van de tijd waarmee 't zich onderscheidt door zijn grofstoffelijkheid vooral in kwaliteit van spiritualiteit wie jong is weet nog niet van sleet die leeft, die vrijt, die feest, die eet zij 's met fluweel bekleed en met parfum bezweet zij leeft met één decreet: ik ga voor…

Wie kent niet die momenten dat je jezelf verwent met veel eten, teveel met veel snoepen, teveel met veel luieren, teveel met veel spanning, teveel wie kent niet die momenten dat je jezelf verziekt!!…

Als alles is veranderd in je hele bestaan. En je het niet meer aankan om nog door te gaan. Als alles is vertroebeld in je hele denken en doen. Je gedachten gaan naar vroeger, je denkt alleen maar aan toen. Vergeet dan niet vooruit te kijken naar alles wat nog komen gaat. Want alles zal beter worden, als je er maar voor openstaat. Heb…

ook mijn broer wil me niet kan mij niet behoeden zijn Maori-bende heeft voorrang boven mij, zijn verknipte bloedbroeder schaakkampioen was ik mijn bijnaam was Dark Horse als onverwachte truc zorg ik dat een zwerfkind kampioen wordt ik slaap op een heilige heuvel hoog boven de stad ontvang in mijn dromen inspiratie van Mãui…

Met weemoed denk ik terug aan toen, gevoelens van; kon 'k het nog een keertje overdoen? Zou het dan anders lopen? Met verbazing luisterde ik indertijd als heel kleine, later grotere meid, naar verhalen van de ouderen; weet je nog van toen? Bij die gesprekken liep ik weg, ze gingen me niet aan, NU pas besef ik, dat hetzelfde me overkomt…

Halleluja ik ben verlost van de dwangneurose van de tv-duiveltjes die mijn dwingen te kijken maar intussen draait de wereld door Nu stel ik mijn eigen televisie samen mijn eigen pop-up cultuur & beleving of bekijk het wel op internet of ‘lang uit’ via ‘uitzending gemist’ want intussen draait ook mijn wereld door Nu kan ik ´het´ ook…

Hij mijn oudste heeft de moed om de beste te zijn en de wil om te winnen het doorzetten ondanks pijn Zij mijn dochter samen werken naar een doel inzet als geen ander blijft ondanks alles koel Beide zo anders maar toch één onvoorwaardelijk er voor gaan toch heel veel gemeen Trotse moeder om hoe ze in het leven staan hun werk en hun…

Ik was vanochtend even in het ziekenhuis als je dat ziet en meemaakt, 't is net een fabriek, dan weet je zeker wat je nooit wilt wezen: ziek maar ja, artrose, 'k heb tot mijn tragiek wat gruis dat tussen wervelschijven van m'n nekkolom als zand dat daar niet thuishoort m' immobiliseert knarst, schuurt, obstructie pleegt en pijnlijk irriteert…

onlangs nog was ik zó verkouden dat ik bijna niet meer uit mijn ogen kon kijken en barnstenen tranen huilde uit één oog…

Een lied zingt zingt door mijn hoofd 'Eens zal de Betuwe in bloei weer staan' is ons beloofd Regels en wetten zijn door de natuur aan de laars gelapt Is het nog een handvol dagen? weken misschien? een kleine...maand? Voor Lente... wordt nu pas -achter de rug van winter om- een weg gebaand. Wind uit de goede richting…

De gele rozen lichten langs ‘t terras. In diepe stoelen liggen zij te rusten, de zaligen, die elkaar gelukkig kusten, de toekomstlozen; heel hun leven was een dringen naar de voorgeweten uren, waar alles eensklaps in vergeten is; ‘t verwaait, nadat het stukgereten is, hun oud bestaan; en nooit kan iets meer duren naast dit verzonken zijn…

Het leven is het mooiste cadeau maar velen hebben moeite met uitpakken…

bij het ouder worden heb ik 't sterke vermoeden dat mijn lichaam langzaamaan wat ongehoorzaam is geworden zo sta ik vaak voor hindernissen bewegen sporten minder eten want voor je 't weet ben je versleten daar stond ik vroeger nooit bij stil omdat m'n soepele lijf destijds gehoorzaam was aan de bevelen kom daar vandaag nog maar eens…

Plots was er weer die roep, Van de betreffende doelgroep, Om te zorgen voor hun baan, Toen anderen aan het bezuinigen gingen slaan. Er klonk boe geroep ! Opgepast anders schieten zij, Als groep hun doel voorbij.…

dag in dag uit wordt me verteld dat er al weer iets nieuws is terwijl dat morgen al weer oud is dus wacht ik gewoon een dag of zo en kijk dan wat nog interessant is ach laat de waan van de dag maar aan de waanzuchtigen die echt niet kunnen wachten…

Zinloos niet, kort is leven koesteren pieken, wij laten dalen soms, pieken vaak beren en apen, waarom? Rechtlijnig consequent gezeur eeuwig en altijd RETROGRADE; TERUGGAAND Altijd en eeuwig gezeur consequent rechtlijnig waarom apen en beren? Vaak pieken, soms dalen laten wij pieken koesteren leven is kort, niet zinloos…

Het is de zon heeft nog op laatste voet ....dat felle Zon die nagloeit dag die uitgaat als een kaars De maat vol nacht leidt tot inkeer tot bezinnen De morgen mag daarna van mij beginnen 'fris en fruitig' zoals Humberto Tan mij wil voorspellen.…

Nog zwevend boven de wolken onderweg naar een volgende hemel dwarrelen langzaam illusies weg als de veren van Icarus wolken plotseling onbereikbaar dreigen met donder en bliksem neervlucht wordt onvermijdelijk de plof in de hete woestijn kruipend van fata naar morgana lijkt het leven op Pandora’s doos met als grootste inhoud teveel desillusies…